آنچه برعکس می‌نماید | کاسیو واسکانسلوس نظاره گر جایگاهی متفاوت از جمعیت انسانی

پرونده آنچه برعکس می‌نماید

آشنایی با عکاسان معاصر

کاسیو واسکانسلوس CÁSSIO VASCONCELLOS

سایت تندیس: ترجمه امیر کوشامنش

من می‌توانم ساعت‌ها به حرکت جمعی مورچه‌ها روی تلی از خاک نگاه کنم. همینطور حرکت گروهیِ ماهی‌ها درون آب یا پرندگان درون آسمان. خوشبختانه هنرمندی که در این قسمت از مجموعه عکاسان معاصر معرفی خواهد شد این موقعیت را فراهم کرده تا این‌بار نظاره‌گر جمعیت انسانی از این جایگاه باشیم. فکر کنم برایتان جالب باشد که بدانید او یک خلبان است. اولین چیزی که در کارهای اخیرکاسیو واسکانسلوس به وضوح قابل مشاهده است پراکندگی است. با دیدن مجموعه‌های قبل‌تر او این پراکندگی را در سبک کاری‌اش نیز مشاهده می‌کنیم، و باید اقرار کرد هنرمند در تمامی این سبک‌ها سربلند بیرون آمده است. پس ما با یک هنرمند همه فن حریف طرف هستیم، کسی که با پرواز به دل آسمان و عکاسی از زمین، ماهیّت فردی عناصر را به یک لکه تنازل و قدرت جمعی آنها را مدّ نظر قرار داده است. انسان را از فردیت تهی و آن را یک قطعه برای یک ترکیب بزرگ‌تری در نظر گرفته است.

ما در دوره‌ای از تاریخ به سر می‌بریم که نسبت پراکندگی جمعیت به سطح قابل سکونت زمین افزایش پیدا کرده است. شهر‌ها شلوغ‌تر شده و به طبع، دست ساخته‌های بشری نیز بیشتر شده است. این افزایش و شکوفایی جمعیت موجب گشته تا سطح زمین از ضایعات و مصنوعات بشری پوشانده شود. این مسئله تلنگری به عکاس، کاسیو واسکانسلوس زده تا جایگاه دوربین خود را از زمین به آسمان تغییر دهد و با زاویه دید منحصر به فرد خود پراکندگی‌های این کره‌ خاکی، مانند ساحل دریا وقتی که مملو از جمعیت است، و یا پارکینگ‌های شهری، یا فرودگاهها و … را از بالا ثبت کند. او یکایکِ عکس‌های گرفته شده از آسمان را به هم الحاق کرده و به صورت یک مخلوط موزایک مانند بوجود آورده است. مجموعه‌های او نه بر اهمیّت فردی بلکه بر چگونگی آغشته شدن سطوح و بهم پیوستگی ازدحام سطح کره زمین تأکید داشته است. در واقع، کاسیو واسکانسلوس تعریف دقیق‌تر و شفاف‌تری از هر یک از اجرای منحصر بفرد تصویر، مانند هواپیما، قطار و یا اشخاص ارائه می‌دهد. این ترکیبات ما را به جایی می‌رساند که دید قوی‌تری از مقیاس پراکندگی جمعیت به دست می‌آوریم.

کاسیو واسکانسلوس در روز بیست و نهم سپتامبر ۱۹۶۵ در سائوپائولوی برزیل به دنیا آمد. او عکاسی را از سن پانزده سالگی آغاز کرد و تاکنون بیش از ۲۰۰ نمایشگاه در بیست کشور جهان داشته است. او علاوه بر نمایشگاه، شش کتاب هم تألیف کرده است، و جوایز مختلفی از جمله « Conrado Wessel of Art » در سال ۲۰۱۱ کسب نموده است. مجموعه‌ی او با نام « Noturnos São Paulo» در سال ۲۰۰۲ توانست به رتبه بهترین نمایشگاه سال از دید انجمن منتقدان هنری پائولیستا دست یابد. کارهای او در مجموعه‌های خصوصی و همچنین موزه هنرهای سائوپائولو،پاریس و هیوستون نگهداری می‌شوند. او یکی از بنیان‌گذاران گالری عکس فوتواسپات در سال ۲۰۱۱ می‌باشد.

کاسیو که از دوربین‌های مختلفی برای خلق آثار خود استفاده کرده است مشخصاً در مجموعه‌ی «Nocturne» از یک دوربین پولاراید SX-70 استفاده نموده است. اگرچه او عکاسان معروفی از جمله هنری کارتیه برسون، آندره کرتس، من ری و …. در دهه ۸۰ میلادی الگوی خود می‌داند امّا در عین حال اذعان نموده بیشترین الگو و کمک را پدرش (کسی که دستی در کار هنری داشته) به او داده است، تا جائیکه از پدرش به عنوان دانشگاهی درون خانه یاد کرده است. کاسیو هنگام عکاسی از ارتفاع بالا با وجود داشتن مدرک خلبانی، نه در جایگاه خلبان بلکه در جایگاه مسافر وارد هلیکوپتر می‌شود. به این دلیل که او اعتقاد دارد نمی‌توان هر دو کار را با هم پیش برد. البته این شناخت او از پرواز در همیاری با خلبان جهت کنترل هواپیما و دانستن محدودیت‌های پروازی کمک شایانی کرده است.

کاسیو واسکانسلوس تنها از فراز آسمان عکاسی نکرده، بلکه در روی زمین نیز مجموعه‌های بیشماری و خارق‌العاده‌ای را عکاسی کرده است. یکی از آن مجموعه‌ها «مناظر دریایی» می‌باشد که در سال ۱۹۹۴ خلق کرده است. او در این مجموعه با استفاده از نوار چسب، کلاژی از نگاتیوهای مختلف را بوسیله‌ی حرارت به هم چسبانده و بافت تشکیل دهنده اجزای تصویر را کلف‌تر کرده است. نتیجه این کار عکس‌هایی با چگالی بالا و اتمسفری سنگین است. در عکس‌های کاسیو واسکانسلوس «بافت» وسیله‌ای برای پیوستگی عناصر مختلف و بیان خاستگاه‌های تکه تکه شده است. مناظرِ عکس‌ها دارای یک افق عظیم بوده که عکاس آن را درهم شکسته است.

همان‌گونه که بیان شد کاسیو واسکانسلوس نمایشگاه‌های بی‌شماری در سرتاسر جهان برپا کرده است که به عنوان نمونه می‌توان از نمایشگاه‌های انفرادی زیر نام برد:

گذشته، آینده، حال؛ هنر معاصر موزه هنرهای مدرن برزیل ۲۰۱۷
کالکتیو؛ موزه‌ی هنر امروز پکن ۲۰۱۳
«Itinerant Languages of Photography » در موزه‌ی دانشگاه هنر پرینسیتون نیوجرسی ۲۰۱۳
«The Vertigo Praise: Itaú Photography Collection» پاریس ۲۰۱۲

و همچنین نمایشگاههای انفرادی و گروهی دیگر و نیز کسب جوایز گوناگون از افتخارات این هنرمند بوده است.

شماره‌های قبل از پرونده آنچه برعکس می‌نماید را اینجا ببینید:

هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن

Posted: 15 مرداد ۰۳

هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]

۲ comments

مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر

Posted: 27 اسفند ۰۱

مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .

آنچه برعکس می‌نماید | کاسیو واسکانسلوس نظاره گر جایگاهی متفاوت از جمعیت انسانی

پرونده آنچه برعکس می‌نماید

آشنایی با عکاسان معاصر

کاسیو واسکانسلوس CÁSSIO VASCONCELLOS

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ