پیدایی جنبش رئالیسم | خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو قسمت بیستم: جاذبه واقعیت حال بخش سوم: فصل سوم

قسمت بیستم: جاذبه واقعیت حال

بخش سوم: فصل سوم: پیدایی جنبش رئالیسم

تألیف روئین پاکباز| انتشارات نگاه

سایت تندیس تلخیص دینا صنیعی

رئالیسم در فرانسه پا می گیرد و سپس به سایر کشور ها قدم می گذارد، اگرهدف عام این جنبش را بازنمایی و تفسیر عینی، صادقانه و منصفانه زندگی معاصر بدانیم، تمامی هنرمندانی که به توصیف پیرامون دنیای خود همت گماردند در پیشبرد این جنبش موثر بودند.

در نقاشی کوربه را نماینده رئالیسم می شناسیم زیرا وی پیگیرانه در راه اثبات حقانیت جنبش جدید می کوشد؛ از کوربه نقل قول‌های زیادی است (هنرنقاشی فقط شامل بازنمایی اشیاء مرئی و ملموس برای نقاشی است؛ از مانیفست و دیگر نوشته‌های او چنین بر می‌آِید که او فقط میخواهد به زمان خویش متعلق باشد و صرفا به نقاشی چیزهای مرئی می پردازد کاستا نیاری در ۱۸۶۳ می نویسد (کوربه آنچه را که می بیند طرح می کند، این در واقع یکی از اصول بدیهی مطلوب اوست که هر چیزی که بر روی شبکیه چشم ظاهر نمی‌شود خارج از قلمرو نقاشی قرار دارد، از این دیدگاه نقاشانی چون دلارش و رژم فقط توهم‌های خود را کشیده‌اند گر چه این تصورات واقعی به نظر می‌رسد شانفلری در۱۸۷۵می‌نویسد؛ آقای کوربه یک رئالیسم است؛ آقای کوربه یک انسان نو است.

رئالیسم برای اینکه بیانگر زندگی نو باشد به طرزی اجتناب ناپذیر با سیاست درمی‌آمیزد به عبارت دیگر دید اجتماعی و سیاسی هنرمند رئالیست ملازم دید زیبایی شناختی او می‌شود. تفاوت دو نگرش رئالیستی را در دو پرده با مضمون‌های متفاوت باز می نمایاند، عامیت و بی‌زمانی نمایش خشونت آدمی توسط گیا، و بازنمایی عینی یک روستایی رنج کشیده و بردبار توسط میه مورد نظر است.

ژان فرانسوا میه(۱۸۱۴-۱۸۷۵)دهقان زاده‌ای که دوران کودکی و نو جوانیش را درمزرعه گذرانیده بود، از همان کودکی همانند جتو از آدم‌ها دام‌ها و اشیای محیط خود طراحی می‌کرد در ۱۸۳۷به پاریس رفت و در کارگاه دلارش به هنر آموزی پرداخت. در سال ۱۸۴۰ به سالن راه یافت و از ۱۸۴۸ در دهکده باربیزن اقامت گزید و در تنگدستی زندگی دهقانان را دنبال کرد، ستایش وی از مردم تهیدست موجب شد که او را سوسیالیست بنامند. میه یک رئالیست مسیحی است و درون مایه آثارش باور مذهبی وی را باز می‌تابد، بودلر در مورد میه می گوید؛ (او سعی دارد به هر قیمتی چیزی به شعر ذاتی موضوع‌هایش بیفزاید هنر میه زمانی رادیکال و زمانی سانتی مانتال تلقی شده است.

او واقعگرای صادقی بود که بیش از هر چیز بر اخلاق و اعتقاد و زندگی روستاییش تکیه داشت، میه فقط به آن طریق اخلاق گرا بود که فقط یک هنرمند بزرگ می تواند باشد.

انوره دمیه(۱۸۰۸-۱۸۷۹) از راه عرصه فرعی ژورنالیسم وارد نقاشی شد؛ او نخست طراحی بزرگ و چاپگری ماهر بود سپس نقاش، در ۲۲ سالگی برای روزنامه کاریکاتورهای سیاسی می کشید. بالزاک در مورد دمیه می گوید: (این پسر میکل آنژی زیر پوستش دارد) بودلر گفته: (در پاریس دو نفر را می شناسم که میتوانند به خوبی دلاکروا با مداد نقاشی کنند اولی دمیه و دومی انگر) دمیه مانند گیا از ریا دروغ و بی‌عدالتی نفرت داشت و علیه آن می جنگید دمیه نقاش بدعت گذار بود. او از زمره نقاشان خود ساخته ای بود که طراحی را از طریق مشاهده آموخت و در مقام یک کاریکاتور ساز ظاهر شد. در گذر از طراحی طنز آمیز به جدی با چند خط پیچان و یکی دو لکه آب مرکب می تواند حجم جسمانی، حرکت و سرشت درونی موضوعش را به چنگ آورد.

در این مورد شبیه رامبراند است و خود را شاگرد او می داند، او تنها نقاش برجسته فرانسوی سده۱۹ می‌باشد؛ که کاملا مستقل از آکادمی بود هنرمندی حرفه ای با حداقل درآمد که آن را هم از نشریات بدست می آورد پیش از دمیه هیچ گاه طراحی ژورنالیستی تا این حد از ارزش هنری برخوردار نشده بود.

طرح های او کاملا از بی مایگی و ابتذال به دور اند موضوعات هجو آمیزش را از لایه های قشر پایین بورژوازی بر میگزیند، این طرح های هجایی دمیه آثاری هستند که همچون برجسته ترین آثار نقاشیش از روح انسان دوستی وی مایه می گیرد، منظره شرارت را از دید رئالیستی تندی می نمایاند بطوری که گویی، ما خود در میان این قربانیان افتاده بودیم آری دمیه از نخستین نقاشانی است که پدیده های زندگی نوین را بیان، گاه بر تنهایی و مرارت وسرگشتگی و گاه سرگرمی‌ها عادات و علایق مردم شهرنشین را نشان می دهد.

اثر گوستاو کوربه

اثر پوستاو کوربه

اثر گوستاو کوربه

اثر اونوره دومیه

نادار اثر اونوره دومیه

خودنگاره مردی با کمربند چرم اثر گوستاو کوربه

شماره‌های پیشین خلاصه کتاب درجستجوی زبان نو را اینجا بخوانید:

هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن

Posted: 15 مرداد ۰۳

هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]

۲ comments

مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر

Posted: 27 اسفند ۰۱

مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .

پیدایی جنبش رئالیسم | خلاصه کتاب در جستجوی زبان نو

قسمت بیستم: جاذبه واقعیت حال

بخش سوم: فصل سوم: پیدایی جنبش رئالیسم

تألیف روئین پاکباز| انتشارات نگاه

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ