پرونده هنر معاصر در ده اثر
ده اثر هنری تاثیرگذار بر هنر معاصر | بخش سوم و پایانی
گزیده‌ای از کتاب «تصویر بزرگ» نوشته‌ی «مَتیو اِزریل»
آوام مگ: ترجمه سارا اوسطی
در کتاب «تصویر بزرگ: هنر معاصر در ۱۰ اثر از ۱۰ هنرمند» نوشته ی «مَتیو ازریل» (کیوریتور آرتسی)، ۱۰ اثر هنری که بر پیشرفت هنر معاصر موثر بوده‌اند، بررسی می‌شوند. در دو شماره قبل به بررسی ۶ اثر پرداخته شد و در این قسمت ۴ اثر پایانی را بررسی خواهیم کرد:
۷- رایان ترکارتین: Ryan Trecartin
(P.opular S.ky (section ish در میان بسیاری از ویدئو آرت‌های ساخته شده در نیویورک، می‌تواند به عنوان یک طوفان شناخته شود. یکی از اولین چیزهایی که شما در مورد فیلم‌های Trecartin متوجه می‌شوید صحبت‌های زیادی است که در ویدئو آرت معاصر غیرمعمول هستند. در بسیاری از کارها، همه چیز حول گفت‌وگو می‌چرخد، ولی در مورد آثار Trecartin ترکیبی از اصطلاحات رایج، لهجه‌های ساختگی و افسانه‌های فلسفی است. دستکاری‌های عمدی صوتی با بالا بردن خطوط صوت – از طریق تغییر دادن گام‌ها و فرکانس‌ها- که صداهایی مثل موش و یا شیطان تولید می‌کند. تدوین‌های تصویری می‌توانند آشفتگی دیالوگ‌ها را بیشتر مبالغه‌آمیز کنند.
در مقایسه با دیگر رسانه‌های هنر معاصر، ویدئو یکی از جوان‌ترین آن‌هاست. تحسین کار Trecartin و عدم تردید وی از رسانه‌ی انتخابی‌اش یک نوع پیروزی خاص برای هنر ویدیویی محسوب می‌شود که در طول ۲۰ سال گذشته جایگاهی جدی و گسترده در میان هنرمندان به عنوان یک رسانه یافته است.
۸- مارینا آبراموویچ : Marina Abramović
«هنرمند حاضر است» از برخی لحاظ کار بسیار ساده‌ای است. به این شکل که پرفورمنس آرتیست ۶۳ ساله‌ی اهل بلگراد (آبراموویچ) ساکت نشسته روی صندلی‌ای که در مقابلش صندلی دیگری قرار دارد و هرکس که بخواهد، می‌تواند ساکت روی آن صندلی بنشیند تا هر زمانی که بخواهد (در تایم کاریِ موزه هنر مدرن نیویورک). آبراموویچ در تمام مدت اجرایش در سال ۲۰۱۰ روی آن صندلی نشست که جمعاً حدود ۷۳۶ ساعت و ۳۰ دقیقه شد.
از ابتدای قرن، پرفورمنس- اصطلاحی که امروزه توسط برخی هنرمندان پذیرفته و توسط برخی دیگر که آن را نادرست می‌دانند رد می‌شود- به عنوان یکی از جدیدترین و پیشرفته‌ترین اَشکال هنر مطرح می‌شود. نمایشگاه‌هایی مانند نمایشگاه آبراموویچ بدون شک یکی از دلایل این امر است. نمایش او ۸۵۰۰۰۰ بازدیدکننده را جذب کرد و توجه رسانه‌های دنیا رابه خود جلب کرد، و گالری‌ها و موزه‌های زیادی را برای سرمایه‌گذاری روی این کار تشویق کرد.
۹- آورباخ : Auerbach
Auerbach در ابتدا به بعد چهارم در هندسه علاقه‌مند شد (هنرمند در مصاحبه‌ها تصریح می‌کند که بیشتر درمورد ریاضی فکر کرده تا تاریخ هنر) اما در عین حال بعد چهارم به عنوان یک مدل برای کار روی یک تجربه‌ی عمیق‌تر، کامل‌تر و قابل درک‌تر در جهان به نظر می‌رسد، بنابراین نتایج این شیفتگی و علاقمندی او در ابتدا نقاشی‌های مچاله و چین‌دار او بودند، اما بهترین آثارش سری fold است که بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ خلق شده‌اند.
Auerbach یک فضای چهاربعدی واقعی در این آثار ایجاد نکرد اما سعی کرد آن را با خطای دید ناظر برای تفکیک میان فضای دوبعدی و سه‌بعدی نشان دهد. نقاشی‌ها شامل نوعی فضای میانی هستند، جایی میان بوم تخت و برجستگی چروک‌ها. سری fold آثاری لطیف، خوش ساخت، مرموز، با شکوه و به طور همزمان نقاشی‌های انتزاعی زیبا- به این معنا که آنها هیچ ارتباطی با واقعیت شهودی ندارند- و نمایانگر واقعی بوم‌های تا شده هستند. آنها برخلاف نقاشی‌های انتزاعی دیگری که در آن زمان یا در گذشته‌ی اخیر تولید شده بودند، متوجه دنیای دیگر بودند.
۱۰- کارا واکر : Kara Walker
بازدیدکنندگان از اثر هنری “لطیف” واکر که در کارخانه‌ی شکر سابق دومینو در بروکلین قرار داشت با جسمی که با “لطافت” فاصله‌ی زیادی داشت، مواجه شدند. مجسمه‌ی عظیم وسفید او یک زن برهنه با ۳۵ فوت ارتفاع و ۷۵ فوت طول بود و تقریباً با ۸۰۰۰۰ پوند شکرسفید پوشانده شده بود. این اثر به وضوح سفید بود. با اینکه زنِ داخل مجسمه ظاهر سیاه پوست دارد، پوزیشن و ویژگی‌های مبالغه‌آمیز او یادآور کلیشه‌های نژادی زنان آفریقایی- آمریکایی به عنوان دده‌ها و کالاهای جنسی، شبیه به مجسمه‌ی اسفنکس‌های باستانی ساخته شده است. این اثر هنرمند نیویورکی، همچنین رنج‌های وحشتناک و بی حد و حصر برده‌های آفریقایی در تجارت بین‌المللی شکر را به ما یادآوری می‌کند.
درحالی‌که این مجسمه ظاهرا با آثار کاغذیِ مشهور واکر تفاوت دارد، اما او روش مشابهی را برای این کار پیش گرفته است. ممکن است این اثر شما را با یک جسم زیبا و جذاب روبرو کند، اما با یک بررسی دقیق‌تر درمیابیم که یک واقعیت تلخ پشت آن نهفته است.
منبع: Artsy
قسمت اول این پرونده:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
ده اثر هنری تاثیرگذار بر هنر معاصر | بخش اول
پرونده هنر معاصر در ده اثر ده اثر هنری تاثیرگذار بر هنر معاصر | بخش اول گزیده‌ای از کتاب «تصویر بزرگ» نوشته‌ی «مَتیو اِزریل» آوام مگ: ترجمه سارا اوسطی در کتاب «تصویر بزرگ: هنر معاصر در ۱۰ اثر از ۱۰ هنرمند» نوشته ی «مَتیو ازریل» (کیوریتور آرتسی)، ۱۰ اثر هنری که بر پیشرفت هنر معاصر موثر بوده‌اند، بررسی می‌شوند. در زیر گزیده‌ای از کتاب او را می‌خوانیم: متاسفانه فهمیدن هنر معاصر بسیار سخت و پیچیده است. برخلاف جنبش‌های گذشته، طیف […]
قسمت دوم این پرونده:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
ده اثر هنری تاثیرگذار بر هنر معاصر | بخش دوم
پرونده هنر معاصر در ده اثر ده اثر هنری تاثیرگذار بر هنر معاصر | بخش دوم گزیده‌ای از کتاب «تصویر بزرگ» نوشته‌ی «مَتیو اِزریل» آوام مگ: ترجمه سارا اوسطی ۴- ویک مونیز Vik Muniz جاردیم گراماچو، یک قطعه زمین ۳۲۱ هکتاری درحاشیه‌ی شمالی ریودوژانیرو، بزرگترین فضای دفع زباله در جهان بود. پیش از اینکه در سال ۲۰۱۲ تعطیل شود. بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰، جاردیم یک استودیو برای مونیز (هنرمند) متولد برزیل، و ساکن نیویورک و ریو شد. آثار هنری […]
در همین ارتباط اینجا بیشتر بخوانید.
