پرونده چالش فضا در چیدمان

«آنِت مسجر» چیدمان دوباره‌ی خاطرات | Annet Messeger

معرفی هنرمندان چیدمان

مجله هنرهای تجسمی آوام: ترجمه‌ دینا صنیعی

«آنت مسجر»، هنرمند فرانسوی، در سال ۱۹۴۳ متولد شد. پدرش به‌عنوان یک ‌نقاش آماتور، مشوق او در هنر بود؛ به‌طوری‌ که معمولاً او‌ و برادرش را برای دیدن شیشه‌های رنگ‌آمیزی‌شده و جزئیات محراب و مجسمه‌ها، به کلیسا‌های اطراف می‌برد.

از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۶، او در مؤسسه‌ای وابسته به مجله‌ی École Arts Décoratifs در پاریس تحصیل کرد؛ جایی‌که آغاز ساخت مجسمه‌های سوررئالیست او بود. در سال ۱۹۶۱، مسجر موفق به کسب جایزه‌ای ارزشمند در رقابت بین‌المللی کداک شد و در سال ۱۹۶۴دوربینی تهیه و سفرش به آسیا را آغاز و شروع به ثبت کرد و در ادامه به فیلیپین، کامبوج، هند و اسرائیل سفر کرد. سال بعد از نپال و سیلان و ایالات متحده دیدار کرد تا این‌که در سال ۲۰۰۵، مرکز Leonone d’Oro را بنیان ‌گذاشت و هم‌اکنون در مالاکف، جایی در حومه‌ی پاریس، زندگی و فعالیت می‌کند.

در سال ۱۹۷۱، گالری «جرمنِ» پاریس، از او ‌برای نمایش مجموعه‌اش که با‌ متریال پشم ساخته شده بود درخواست کرد؛ او جسدی را که با بافتنی کاور شده بود، به‌عنوان جادوگر مرده برای آن‌ها فرستاد، که این حرکت، آغازگر مجموعه‌ی مسافران (۱۹۷۱-۷۲) بود؛ و در ابتدا حیوانات تاکسیدرمی‌شده را به مجسمه‌سازی خود افزود.

از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۴ آلبوم‌های خاطراتی از نوشته‌ها، نقاشی‌ها و عکس‌هایی که می‌توان بر دیوار گالری نمایش داد، تولید کرد.

در سال ۱۹۷۳، در مجموعه‌‌ای، آپارتمان خود را طراحی و آن را به دو ‌بخش اتاق خواب (قلمرو آنت مسجرِ مجموعه‌دار) و استودیو (منطقه‌ی آنت مسجرِ هنرمند)‌ تقسیم کرد. این شخصیت‌‌پردازی‌ها در کنار کارهای بعدی او، «دیگر کاراکترها»، «حقه‌باز»، «زن خردمند» و «زنبوردار» تمایز بین واقعیت و خیال را به‌صورتی مبهم، در کار او نمایان می‌سازد.

در اوایل دهه‌ی۱۹۸۰، مسجر، چیدمان Chimaeras (جانوری افسانه‌ای با سر شیر، بدن ببر و دم مار) (۱۹۸۲-۸۴) را با استفاده از عکس‌هایی بسیار بزرگ از قسمت‌های متلاشی‌شده‌ی بدن انسان که روی آن‌ها نقاشی کرده بود، نمایش داد. اکتشاف خشونت‌آمیز بدن انسان در مجموعه‌ی «غنائم من» (۱۹۸۶-۸۸) هم‌چنان ادامه داشت و او ایده‌های خود را با نقاشی روی ‌تصاویری از قطعات بدن در مقیاس‌های مختلف چاپ می‌کرد.

در پروژه‌ی «کارهای من» در سال ۱۹۸۷، مجدداً با چیدمانی از عکس‌ها در گالری، اما این‌بار با نوشته‌هایی روی دیوار، آن‌ها را به معرض نمایش گذاشت.

«اظهارات من» (۱۹۸۸-۱۹۹۱)، مجسمه‌های ساخته‌شده از عکس‌های بخش‌های مختلف بدن، اشاره به پیشینه‌ی مذهبی هنرمند دارد.

در طول دهه‌ی۱۹۹۰، مسجر هم‌چنان به بررسی امکانات چیدمان ادامه داد؛ استفاده از اشیاء مختلف، از جمله: عکس‌ها، نقشه‌ها و قطعات عروسک بر روی میله‌ها و معلق‌کردن مجسمه‌های نرم از اندام‌های داخلی حیوانات، مانند: بالش و شبکه‌های توری برای ایجاد یک محیط عجیبِ وهم‌آلود و خیال‌انگیز در فضا.

در سال‌های اخیر، او در حال اکتشاف و بررسی در خصوص تکه‌تکه‌شدن مهیب بدن بوده است. پروژه‌ی «متصل‌ـجدا» (۲۰۰۱-۲۰۰۲) شامل قطعات پر شده، سست و معلق و در عین حال مبهم، انسانی و حیوانی و مانند عناصری دورگه که همه به‌طور نا‌هموار از سقف آویزان شده، است.

برای چیدمان «یادمان خود، آن‌ها و ما، ما و آن‌ها» در سال ۲۰۰۲، مسجر، صدها پرنده‌ی تاکسیدرمی را نمایش داد؛ پستانداران کوچک، حیواناتی با سرهای بسیار بزرگ و تولید سیستم‌های آینه‌ی ‌معلق از سقف در ارتفاع‌های متنوع.

«اسکلت تدی بیر» (۲۰۰۲)، شامل بخش‌هایی پرشده از عروسک خرسی است که در شبکه‌ی توریِ سیاه و سفید، روی دیوار چیده شده است. در چیدمان‌هایی ‌نظیر Comtesse Hospice (۲۰۰۴)، اندام‌های غول‌پیکر ساخته‎شده از چرم مصنوعی خشن، آویخته‌شده از سقف در شبکه‌های تاریک، تنها به منظور احیاءشدن مجدد، در فواصل نامنظم فرود می‌آیند که به منزله‌ی مهم‌ترین نمایش بزرگ و گسترده در سالن ورودی و زیرزمین مرکز «ژرژ پومپیدو» به مناسبت بزرگ‌ترین موقعیت مسجر در سال ۲۰۰۷ ارائه شد.