آنولی پررا هنرمند سریلانکایی که از جنبه‌ی دوبعدی نقاشی فراتر رفت
پرونده‌ی معرفی هنرمندان سریلانکا
قسمت سوم: آنولی پررا Anoli Perera
مجله هنرهای تجسمی آوام: به قلم نسیم پیرهادی
آنولی پررا[۱]، متولد سال ۱۹۶۲ از هنرمندان برجسته و سرشناس سریلانکاست. او مدرک علوم سیاسی، اقتصاد و جامعه‌شناسی را از دانشگاه «کلمبو»ی سریلانکا دریافت کرد و پس از اخذ مدرک کارشناسی ارشد در رشته‌ی امور بین‌الملل، به ایالات متحده‌ی آمریکا رفت و طی سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۲ در دانشکده‌ی هنرهای زیبای پرینستون و نیوجرسی، هنرهای تجسمی را به‌عنوان تحصیلات تکمیلی خود پیگیری نمود. او یکی از هنرمندان «جنبش دهه‌ی ۹۰» است و هم‌چنین از بنیانگذاران و یکی از مدیران مجموعه‌ی بین‌المللی «تیرتا» است و در حال‌حاضر در دهلی نو و کلمبو زندگی و فعالیت می‌کند.
آثار انتقادی او با موضوعاتی مانند: زنان، تاریخ، اسطوره، هویت، استعمار و اضطراب‌های پس از استعمار، به‌شدت با میراث فرهنگیِ سردرگم و پیچیده‌ی سریلانکا مرتبط است؛ و در بیانیه‌اش ذکر می‌کند: «به‌عنوان یک سریلانکایی، حقیقت ما با چندگانه‌گی شدید گرده خورده است؛ اما در چند دهه‌ی گذشته، به دلیل اشتیاق‌مان برای ساخت تصویری ملی، از دوران پسااستقلال، تلاش کرده‌ایم این چندگانه‌گی را از تاریخ‌مان پاک کنیم. اثر من درباره‌ی بازگشت دوباره به تاریخی است که به‌سرعت درمیان ملت‌گراییِ متزلزل و نابه‌جا فراموش شده است.»
از جمله فعالیت‌های فعلی او شامل نقاشی، مجسمه‌سازی، اینستالیشن و فوتوپرفورمنس است؛ در نقاشی‌هایش از متون مختلف نوشتاری، مواد خام اولیه، اشیاء و سطوح رنگ‌شده‌‌ای استفاده می‌کند که درکنارهم قرار می‌گیرند و سطوحی به وجود می‌آورند که به آن‌ها بافت‌های متفاوت می‌دهد و آن‌ها را از جنبه‌ی دوبعدی نقاشی فراتر می‌برد.
نقاب دار ۴، ترکیب مواد روی مقوا، ۲۰۱۸
پیاده روی طولانی ، ترکیب مواد روی مقوا، ۲۰۱۸از پارچه، نخ، توری و کاغذ به‌عنوان ماده‌ی اولیه برای مجسمه‌ها و اینستالیشن‌ها استفاده می‌کند. موضوع اینستالیشن‌ها همواره از موقعیت‌ها و تجربیات مختلفی در بستر اجتماعی که در آن زیست می‌کند شکل می‌گیرد؛ به همین ترتیب، آثارش انعکاس برخی از موضوعات اجتماعی‌ـ‌سیاسی است که مربوط به زندگی خود اوست.
پررا، به بررسی ایده‌های مربوط به هویت ملی، شخصی و حافظه می‌پردازد و بر نقش زن و ارزش‌های سنتی مرتبط با جنسیت، باقی‌مانده‌ی استعمار و حفظ حافظه تأکید دارد. او در آثارش، خاکسپاری‌های مقدسی را تثبیت کرده که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شوند بسط حافظه در آثارش، نیاز او را به یادآوری دوران استعمار سریلانکا (سیلان) که والدینش بخشی از آن بودند، مشخص می‌کند. هنر او، بیان‌گر جدایی داخلی در سریلانکاست.
کفن، حلقه های الاستیک ، سازه آهنی ، لایت باکس، تصویر چاپی، ۲۰۱۸
پوست دوم: لباس الاستیک، حلقه های الاستیک سینه بند، سازه آهنی (۲۰۱۰-۲۰۱۲)
دفن شده، صندلی چوبی ، توپ پارچه ای ، عکس ، گوی شیشه ای، ۲۰۱۶فرم‌های برجسته بر روی صندلی‌ها، با عکس‌هایی از گذشته‌ی افراد پرشده‌اند؛ صندلی‌ها به‌نحوی به‌عنوان مقبره‌ی خالی عمل می‌کنند؛ اشیاء، اغلب به یادگار‌هایی تبدیل می‌شوند؛ و به این دلیل که حافظه‌ی تاریخی در آن‌ها حک شده است، به بقایای لحظاتی در زمان تبدیل می‌شوند که مجدداً آن‌ها را در متن و خارج از متن یاد می‌کنیم.
حافظه‌ی ما، نه‌تنها چهره‌ها را به‌خاطر می‌آورد، بلکه موقعیت‌ها و اشیاء را نیز به یاد می‌آورد که اغلب به‌صورت مبهم در ذهن جای می‌گیرند. او در عکس‌هایش مردان و زنانی را به تصویر می‌کشد که روی صندلی‌هایی با پشتی حک‌شده کنار یک میز چای‌خوری در زمینه‌هایی با محیط تئاتری نشسته و ژست می‌گیرند یا یک جشن عروسی با ردیف‌های مختلفی از افراد که به یک غریبه‌ی نا‌پیدا در پیش‌زمینه که لحظات را ثبت می‌کند به‌دقت می‌نگرند؛ آن‌ها موقعیت خود را در تاریخ نه‌تنها از طریق شخصیت‌شان، بلکه در ارتباط با اشیاء اطراف‌شان مطرح می‌سازند. آنولی پررا، همراه با عملکرد و آثار هنری‌اش، از ماندگاری و تداوم این لحظه‌های منتخب، اطمینان یافته و بخش‌هایی از زمان حال را زندانی می‌سازد؛ زمان حالی که در گذشته زندانی می‌شود.
نگهبان حافظه : نهانگاه حافظه، میز چوبی ، سازه فلزی ، ، صفحه گردان ، تصاویر چاپ شده، توپ پارچه ای و لنز، ۲۰۱۳پی نوشت:
منابع:
– “Serendipity Revealed: Sri Lankan contemporary art” by Sarah Bolwell 2014/Exhibition from 9 October to 20 December at The Brunei Gallery, London.
– http://anoliperera.com
– http://artasiapacific.com/Magazine/WebExclusives/AnoliPereraTheCityJanusFaced
– http://theertha.org/
– http://www.sundaytimes.lk/120219/Plus/plus_08.html
قسمت‌های قبلی این پرونده را اینجا بخوانید:
