| گالری گاگوسیان لندن (Gagosian gallery London)
| نمایشگاه انفرادی نقاشی
| هنرمند: وای. زد. کامی ( کامران یوسف زاده )
| عنوان: –
| گشایش: ۸ آپریل (۱۵ فروردین)
| پایان: ۳۰ می (۹ خرداد۹۴)
پرتره‌های کامران یوسف‌زاده از سوژهای درونگرا، نشان‌دهنده یک حضور گسترده و مجذوب کننده است. او از عکس‌های خانواده خود و دوستان و غریبه‌ها به عنوان ماده خام نقاشی‌هایش استفاده می‌کند. او صورتها را به شکلی به تصویر می‌کشد که یک فضای مقدس تفکر را منتقل کند، این پرتره‌ها در بیشتر مواقع با چشم‌هایی بسته گویی که در حال مراقبه هستند. سطح مات نقاشیهای او یادآور فرسک است در حالیکه بسته بودن کادر و قرار گرفتن سوژه در وسط یادآور نقاشیهای باستانی مصر است. با یک لایه رنگ قرمز مایل به قهوه‌ای، سوژه‌ها با یک اسفوماتوی یک‌دست کشیده می‌شوند و حس حرکت به نقاشی القا می‌شود. این حس سرزندگی ممکن است از ارتباط خود بیننده با فیگورهای در حال حرکت عکاسی شده، ایجاد شود. اما این مسئله می‌تواند حتی حقیقت عکس را هم تعالی بخشد. هدف کامران خلق یک تصویر رئال نیست، بلکه او می خواهد حضور روح را نشان دهد.
در پرتره‌های بزرگ اخیرش، یوسف‌زاده تاکید بر پروسه پشت نقاشی دارد، و در بازنمایی ویژگی‌های شخص، از آزادی کامل استفاده می‌کند، مانند نقاشی مردی با چشمان بنفش (۲۰۱۳-۱۴). در دایا (۲۰۱۴) سوژه یک مرد است و هنرمند اولین برخوردشان را بازسازی کرده است.
به تصویر کشیدن دستها به شکل دعا نشان‌دهنده علاقه پابرجای هنرمند به مسائل معنوی است. نقاشیهای گنبد سفید نیز به همین شکل یک حس معنویت جهانی را منتقل می‌کند. معنویتی در غالب یک نور سفید مرکزی که بر روی ردیفهای بی‌انتهای موزائیکهای مستطیل شکل سفید می‌ریزد. تصویر گنبد مشکی هم اشاره به نقطه متقابل این روشن‌بینی دارد.
نقاشیهای او دارای یک حس متمایز سیال است بین اعتقادات مختلفی که ساختار فلسفی او را ساخته‌اند، بین بازنمایی و انتزاع؛ به شکل غیر منتظره‌ای بین تصاویر نقاشی و انرژی‌های زندگی.
کامران یوسف زاده متولد۱۳۳۶ در تهران است و در حال حاضر در نیویورک مشغول به کار و زندگی است. آثار وی در مجموعه‌هایی مانند موزه متروپولیتن نیویورک، موزه هنرهای مدرن نیویورک، موزه گوگنهایم نیویورک، Smithsonian Institution واشنگتن، Parasol Unit Foundation for Contemporary Art لندن و … وجود دارد.
و از نمایشگاه‌های انفرادی وی می‌توان به دیدها Arthur M. Sackler Gallery، نیایش‌های بدون پایان(۲۰۰۸-۰۹) Parasol Unit Foundation for Contemporary Art، ورای سکوت(۲۰۰۹-۱۰) موزه ملی هنرهای معاصر آتن اشاره کرد. همچنین اثار او به پنجاه و دومین بینال ونیز نیز راه یافته است.
[foogallery id=”7401″]
