از خیال ناتمام تا روح زنانه‌ی مجسمه‌ها
گزارش نمایشگاه آثار میثمه پرآور در گالری روحا بابل
مجله هنرهای تجسمی آوام: به قلم نویسنده مخاطب محمد ستونه
نمایشگاه مجسمه میثمه پرآور با عنوان خیال ناتمام من به تاریخ هفده بهمن نودوهشت با حضور اساتید و هنرمندان مطرح مازندران در گالری روحا شهر بابل با بیست‌وسه اثر افتتاح شد و در تاریخ نوزده بهمن‌ماه نودوهشت با فروش دوازده اثر به کار خود پایان داد.
در استیتمنت نمایشگاه آمده است:
هرروز در من زنی زاده می‌شود
خیال‌پرداز و شورانگیز
روزی سرشار از احساس می‌شوم، عاشق می‌شوم،
شاعر می‌شوم
آن روز دیگر در پستوی نگاهم جا نمی‌خورم، گم نمی‌شوم
کفش‌هایم را می‌پوشم
گاهی آرام و گاهی تند قدم برمی‌دارم به سمت خیالی که حال مرا ناب می‌کند…
“خیال ناتمام من”
گوش کن
با توأم
مرا به آنجا ببر که دوباره سبز شوم
دوباره رنگ شوم
و بیافرینم خیالی که آفرینش را دوست می‌دارد.
هنر مدرن، واکنش معنوی هنرمندان پیشتاز جامعه غرب در برابر دگرگونی‌های ناشی از انقلاب صنعتی بوده است. این انقلاب رهاورد ورود دانش از قلمرو اندیشه به گستره عمل و بازدهی بوده است که طی بیش از یک قرن در سراسر دنیا گسترش یافت و در هر مرحله امکانات تازه‌ای به وجود آورد و راه پیشرفت‌های بعدی را فراهم ساخت. این تحولات در حوزه هنرهای مختلف، گاه دارای اثرات متشابه و گاه متفاوت بوده و رویکردهای متفاوتی را نسبت به دوره‌های پیشین به وجود آورده است. هنر مجسمه‌سازی نیز در این دوره با کنار گذاردن برخی از ویژگی‌های پیشین خود در قالب عناصر بنیادین هنرهای بصری، ویژگی‌های خاصی به خود پذیرفته که می‌توان به خارج شدن مجسمه‌سازی از قالب دیرینه پیکره انسان، روی آوردن به هنر انتزاعی، از بین رفتن تسلط حجم بر مجسمه‌سازی، اهمیت یافتن مفهوم فضا و امثال آن اشاره کرد.
اهمیت یافتن فضا در مجسمه‌سازی، در دوره معاصر که واکنشی نسبت به تسلط حجم در این هنر در طول تاریخ آن به شمار می‌رود، رویکردی نبود که به یک‌باره در مضمون مجسمه‌ها تجلی یابد، بلکه شکل‌گیری و اهمیت یافتن آن در قالب تحولات تدریجی‌ای بود که از ابتدای قرن بیستم آغاز گردید.
در نمایشگاه خیال ناتمام من، هنرمند برخلاف آثار قبلی خود که به شکل فیگوراتیو و رئال بوده است، آثارش را به سمت سورئال با فرم‌های سیال و فرا جنسیتی برده است. علی‌رغم آنکه مجسمه‌ها جنسیت مشخصی ندارند اما خطوط منحنی و عدم زوایای تند و خشن روحی زنانه را بر حجم منتقل کرده است. هنرمند با بهره گیری از فضایی تغزلی به روایت قصه پرداخته است، کنار هر اثر متنی نصب‌شده که وی حس و ذهنیتش را با مخاطب به اشتراک می‌گذارد و از طریق حس آشنا پنداری رازهای مگویی از آفرینش، زیستن و امیدهای پس ذهن آدمی را متجسم شده است که به گفته‌ی خود او الهامی از شعرهای فروغ بوده است.
امضای فکری هنرمند در تک‌تک آثار وجود دارد و این انسجام نه‌تنها در ساختن احجام بلکه در چیدمان نیز به چشم می‌خورد. آثار بر روی باکس‌هایی با ارتفاع‌های نامنظم کنار یکدیگر در دو سالن به نمایش درآمدند که با نورپردازی مناسب مخاطب را به سمت خود می‌کشاند.
خیال ناتمام من دومین نمایشگاه انفرادی میثمه پرآور پس از چند نمایشگاه جمعی در سال‌های اخیر است که در گالری روحا با انتخاب و کیوریتوری روحا تیموری شکل گرفت.
یادداشت‌های دیگر به همین قلم را اینجا بخوانید:
