خلاصه کتاب شیوه‌های هنرگردانی

بخش بیستم | معماری، شهرسازی و نمایشگـاه

هانس اولریش اوبریست | ترجمه‌ی کتایون یوسفی | انتشارات حرفه‌هنرمند

مجله هنرهای تجسمی آوام: تلخیص نیلوفر تقی‌پور

اوبریست ابتدای این بخش از نحوه‌ی آشنایی‌اش با معماری در دوران همکاری با کسپر کونیگ در فرانکفورت می‌نویسد و به دنبال آن ملاقات با دن گراهام در نیویورک او را در این زمینه مصمم‌تر کرد. (به باور اوبریست گراهام همانند دایره‌المعارف معماری است.) اوبریست از تجربه‌ی اولین پروزه‌اش در ارتباط با معماری (شهرهای در حرکت) که نتیجه همکاری با هو هانر بود می‌نویسد: به نظر ما در دهه‌ی نود میلادی موجی از خلاقیت و فرم‌های تازه شهرهای آسیا را فراگرفته بود، به جای اینکه از دور نظریه‌پردازی کنیم، شروع کردیم به بازدید از شهرهای مختلف و پرس و جو.

روند کار بی‌شباهت به نمایشگاه هرالد زیمان در ۱۹۶۹(وقتی رویکردها فرم می‌شوند) نبود. آن نمایشگاه حاصل دیدار زیمان با یان دیبتس در نیویورک بود که پدیده‌ی هنرمندان نوظهور در اروپا و امریکا را برای او روشن کرد. (ساخت نمایشگاه فرآیندی ارگانیک است). در آن زمان از مرزهای ملی فراتر رفتن مهم آمد و بر شهرها متمرکز شدیم، چرا که نیروی محرکه‌ی دهه نود میلادی این تحولات شهری بود.

اوبریست از ملاقاتش با رم کولهاس در هنگ کنگ در جریان آماده‌سازی نمایشگاه شهرهای در حرکت توضیح می‌دهد، که چگونه به توصیه‌ی رم با تای خنگ سون دیدار و مصاحبه کردند. کولهاس از علاقه‌ی همیشگی‌اش به نهضت معماری آوانگارد آسیایی به نام «متابولیسم» گفت و در ادامه این مسیر سعی کردیم کتابی براساس تاریخ شفاهی این جریان را با ضبط مصاحبه‌هایی از چهره‌های طراز اول آن تهیه کنیم که تا امروز ادامه داشته است.

طی گفتگو با افراد مختلف در زمینه‌ِ‌ی معماری شهری به نقطه اشتراک آنها یعنی سدریک پرایس رسیدیم که برگزاری نمایشگاه درباره‌ی تحول شهرها بدون مشورت با او ممکن نیست. پرایس برای شهرهای در حرکت با ما همکاری کرد و ما درباره‌ی نمایشگاه به عنوان سیستمی آموزشی صحبت کردیم که دارای مجموعه‌ای پویا و پیچیده از بازخوردهاست. بازخوردهایی که قابلیت ورود به بسترهای دیگر و تاثیر سیاسی نیز باشد.

سدریک پرایس از زمانی که دفتر خود را در سال ۱۹۶۰ در لندن راه انداخت، یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های معماری بوده است. با این که معدودی از طرح‌های وی اجرا گردیده، اما ایده‌ها و طرح‌های پیشنهادی خیال‌پردازانه‌ی او برای توسعه‌ی شهری به شدت موثر واقع شدند و تاثیرش بر معماری امروز غیرقابل وصف است. غیر از زمان و حرکت، یکی از موضوعات اصلی دیگر که اساس اندیشه و کار سدریک بوده، عناد او با ماندگاری و نظریاتش درباره‌ی تغییر است. اندیشه‌های او به شکلی ممتد محدودیت‌های فیزیکی فضای معمارانه و مسیرهای زمان را عقب می‌زنند.

اوبریست ایده‌ی سدریک را برای نمایشگاه گروهی در موزه‌ی سر جان سون و موزه‌ی ذره‌بینی و سیّار نانو روایت می‌کند و معتقد است که در مسیر هنرگردانی‌اش اشاره سمبولیک این آثار بود که می‌گفت شاید موزه‌ها روزی از زندگی ما محو شوند.

قسمت‌های قبل از خلاصه کتاب شیوه‌های هنرگردانی را اینجا دنبال کنید:

هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن

Posted: 15 مرداد ۰۳

هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]

۲ comments

مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر

Posted: 27 اسفند ۰۱

مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .

خلاصه کتاب شیوه‌های هنرگردانی | معماری، شهرسازی و نمایشگـاه

خلاصه کتاب شیوه‌های هنرگردانی

بخش بیستم | معماری، شهرسازی و نمایشگـاه

هانس اولریش اوبریست | ترجمه‌ی کتایون یوسفی | انتشارات حرفه‌هنرمند

مجله هنرهای تجسمی آوام: تلخیص نیلوفر تقی‌پور

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ