کارنمای مجازی اعضای انجمن هنرمندان نقاش ایران
نمایشگاه سالانه آثار اعضای انجمن هنرمندان نقاش ایران از روز ۱۱ مهرماه به نمایش درآمد
اولین مجموعه از «کارنمای مجازی آثار اعضای انجمن هنرمندان نقاش ایران» با عنوان کارنمای مجازی آماده نمایش است و مجموعه آثار ارسالی در چهار مرحله بر اساس دهه سنی هنرمندان و در هر نوبت بین ۴۵ تا ۵۰ اثر (از هر هنرمند یک اثر) به صورت تور مجازی ۳۶۰ درجه در وبسایت انجمن هنرمندان نقاش ایران به نمایش درآمده است؛ همزمان اثر دیگر هنرمندان هر مرحله (هر هنرمند حداکثر دو اثر ارسال کرده است) در صفحه اینستاگرام انجمن هنرمندان نقاش ایران و پیش‌نگاه به اشتراک گذاشته خواهد شد. همچنین کاتالوگ هر مرحله نیز به صورت مجزا و مجازی در دسترس مخاطبان قرار خواهد گرفت.
برگزاری این نمایشگاه در تاریخ ۲۴ مردادماه ۱۳۹۹ برنامه‌ریزی شده بود که به دلیل شیوع بیماری کرونا این نمایشگاه به شکل فیزیکی برگزار نشد و مقرر شد تا نمایشگاه به شکل مجازی برگزار شود.
هنرمندان شرکت کننده در نمایشگاه مجازی در نوبت اول: سید مسعود ابوالفضلی، سوسن اتحاد، محمدرضا احمدزاده، سمانه اسحاقی و سیما امانی.
در بیانیه ای به قلم کیوان خلیل نژاد با عنوان «چهره‌گشایانیم» آمده است:
هنر در مقام فعلیتی ویژه‌ی انسان امتدادِ زیست، کار، کردار و بروزِ فرهنگ او است. آدمی از آغاز بر این پندار بود که کار فراتر از مناسباتِ مادیِ معمول، ثمربخش خواهد بود. انسان به موازات ارتباط به کمک تصاویر، نقش‌زدن را امکانِ ثبتِ حضورِ خویشتن در بستر زمان یافت. آن‌چه بعدها فردیت نامیده‌شد به کمک نقاشی بروز و ظهور یافته بود. با اختراع خطوط واژه‌نگار بخشی از مسئولیت ایجاد ارتباط بر عهده‌ی واژگان نهاده شد. نقاشی اما ماند زیرا تصویر مانا و نافذ بود. روایت‌ها هم‌چنان برای اثربخشی به تصویر نیاز داشتند.
طبیعت از نگاه آدمی زیبا بود. نقاشی بازآفرینی جلوه‌های طبیعت شد. وقتی نقاشی در مسیر بازنمایی، نمایش مهارت و ابزار ایجاد شگفتی گشت؛ نقاش در مقام خلق قرار گرفت. دوربین عکاسی اما مسیر بازنمایی را سهل‌تر می‌پیمود. اگر بازنمایی و روایت‌گری یگانه شیوه‌های بیانِ نقاشی بودند این بار هیچ از این خاکستر، سر بر نمی‌آورد.
پندار اولین آدمی در لباس چهره‌گشایی از آن‌چه نادیدنی است پدیدار گشت. نقاشی تا امروز مانده و تصویر هم‌چنان نافذ و مانا است. ما تنها میراث‌داران امری کهن و عتیق نیستیم ما برآورندگان نیازی هستیم که حقیقتی را افزون بر آن‌چه این جهان هست می‌آفرینیم.
