نقاشی این هنرمند در عین اینکه میل به برجهیدن از سطح دوبعدی بوم دارد، بسیار قاعده‌مند و استوار است. تاش‌های حجیم رنگ که به مواد مذاب آتشفشانی می‌مانند در حالتی بین طغیان و پذیرش تقدیر خود فریز شده‌اند. این تاش‌ها در حالتی از رضامندی به قرار گرفتن و بیرون نزدن از خطوط معهودِ پیرامونی فرم‌ها و قاب تابلو قرار گرفته‌اند.
بین این سرکشی جسورانه و شیوه شسته روفته بازنمایی هنرمند تناقضی هست. گویی یک طغیانِ قاعده‌مند است. نمایشِ یک انقلاب درونی، در لحظه پیش از شکستن مرزهایش. رنگ، در آستانه آشوب ولی درعین حال حساب شده و با تسلط بسیار بر ابزار در جای خود قرار گرفته است. این وجه برون‌گرای رنگ‌گذاری در کنار ابعاد آثار، همچون تهدیدی به یورش یا آرامش پیش از طوفان، برای مخاطب تعلیق ایجاد می‌کند.
رنگ گذاری لایه لایه، غلظت متریالیستی رنگ و تناقض بین تلاطم و قاعده‌مندی، در مجموعه «پرسونا» به خوبی با محتوای مجموعه هم‌راستا شده و در کنار تکنیک قوی هنرمند، آثاری درخور توجه پدید آورده است. چهره‌هایی بی تفاوت و سرد که گویی در حال پوست انداختن هستند تا پسِ نقاب خود را عیان سازند. این جوشش نهان در سرخیِ پس زمینه یکی از پرتره ها بیشتر نمایان می‌شود.
رنگ، در آستانه آشوب ولی درعین حال حساب شده و با تسلط بسیار بر ابزار در جای خود قرار گرفته است. این وجه برون‌گرای رنگ‌گذاری در کنار ابعاد آثار، همچون تهدیدی به یورش یا آرامش پیش از طوفان، برای مخاطب تعلیق ایجاد می‌کند.
تاکید بر فردیتِ هنرمند و اعلام وجود او در شیوه برخورد جسمانی با رنگ، ابعاد آثار و بخصوص در اندازه امضای وی، خود را به رخ می‌کشد. گویی بیش از اندازه اصرار بر اعلام حضور خود دارد و فریاد می‌زند: «من اینجا هستم و تاثیرگذارم!» البته شاید اگر این نمایشگاه به یک مجموعه واحد از آثار روشنی‌نژاد می‌پرداخت این تاثیرگذاری بیشتر می‌بود، تا اینکه آثاری از سه مجموعه مجزا را به نمایش در آورد.
از نکات مثبت نمایشگاه که در همه نمایش‌های گالری اثر به آن توجه می‌شود، ارائه مشخصات هر اثر در کنار آن است. شاید این کار، بدیهی به‌نظر برسد، اما اکثر گالری های ما همین کار بدیهی را انجام نمی‌دهند و در نتیجه ارتباط مخاطب با اثر را دچار اختلال می‌‌کنند.
این نمایشگاه تا ۲۹ خرداد ۹۴ در گالری اثر برپا است.
