در ادامه پرونده هنرمندانی با دید انتقادی به هستی و چهان به لوریس چچینی می‌پردازیم، هنرمند ایتالیایی که در این دوره از آرت دبی با گالری بین‌المللی کانتینیوا در این دوره حضور پیدا کرد و آثار خود را به نمایش گذاشته است. او با کشف پدیده زیبایی‌شناسانه و ابزارهای علمی نظمی واحد را در آثار چند مدیایی خود بوجود می آورد.
گالری کانتینیوا گالری بین‌المللی هنر معاصر پیشرو است که در سال ۱۹۹۰ توسط سه دوست به‌نام‌های ماریو کریستیانی، لورنزو فیاشی و مائوریتزیو ریگیلو در شهر سن جیمینیانو ایتالیا تأسیس شده است. این گالری بعدها شعبه‌های دیگری در شهرهای رم، پاریس، دبی، هاوانا و سائوپائولو افتتاح کرد و هدف اصلی آن بی‌رنگ کردن مرزهای بین‌المللی در جهان هنر است. یکی از برجسته‌ترین هنرمندانی که همواره نمایشگاه‌های متعددی در این گالری برپا می‌کنند لوریس چچینی است.
لوریس چچینی هنرمند ایتالیایی در سال ۱۹۶۹ در شهر میلان متولد شد. وی تحصیلاتش را در دانشگاه فلورانس و سپس در دانشکده هنرهای زیبای بررا واقع در میلان به انجام رسانید. آثار او در موزه ناپل[۱] در سال ۲۰۰۰، موما نیویورک ۲۰۰۶-۲۰۰۷ و در موزه سنت اتین[۲] به نمایش درآمده است.
او در زمینه‌های مختلف، ازجمله مجسمه‌سازی، چیدمان و عکاسی فعالیت دارد و در سال ۲۰۱۴ برنده جایزه سالانه Arnaldo Pomodoro مجسمه سازی شده است.
در آثار لوریس چچینی عکاسی، طراحی، مجسمه‌سازی و اینستالیشن با هم ترکیب می‌شوند تا نظمی واحد را شکل دهند. کار چچینی به همان اندازه که مدیون تخصص او در حوزه وسیع رسانه است، به کنجکاوی خستگی‌ناپذیر او نیز مدیون است. موضوعاتی که در آثار او به چشم می‌خورد شامل کلاژهای متعدد و مدل‌های معماری دقیق، کاروان‌ها و خانه‌های درختی بهسازی شده، فضاهای اعوجاج یافته ازلحاظ ساختاری و پوشش‌ها و سطوح شفاف و منشور وار است.
مجموعه الگوهای مونولوگ او سیستم مسکونی بر روی چرخ، فضای طراحی شده محدود اطراف کاروان‌ها، تریلرها و رولت‌ها را به شکل آرمان‌گرایانه نشان می‌دهد همچنین این مجموعه به فضای عشایری توجه ویژه‌ای کرده تا بتواند با تعیین حدود و ترکیب مجسمه‌سازی و سنت معماری اتوپیایی به یک تجربه فضایی و بصری ویژه دست یابد.
در ضمیر آثار چچینی خوانشی جدید از فضامندی وجود دارد: فضای فیزیکی به‌عنوان یک عنصر بیولوژیک، ارگانیک و حیاتی تعبیر می‌شود، اما درعین‌حال چیزی است که عقلانی ساخته و مکانیکی تولیدشده و کاملاً مصنوعی است و همچنین دارای عملکرد ارگانیکی-ساختاری است.
تغییرات جزئی در کار چچینی فراوان است. از اشیاء سایز کوچک در مجموعه stage evidence گرفته تا امواج دیواری در مجموعه‌های ساخته شده با قالب[۳] ، سازه های خرد و متلاشی شده و فتو اسمبلاژ که با تلفیق اشیاء در مقیاس مختلف خلق شده اند. این هنرمند در مورد منبع الهام خود چنین بیان میکند:
«طبیعت به‌خودی‌خود من را مجذوب میکند زمانی که سازمان‌دهی فوق‌العاده حرکت مایعات، شکل برگ‌ها، ساختار دانه‌ها و یا پیچیدگی اشکال معدنی را مشاهده می‌کنم می‌گذارم تا آنان مسیر را برایم هموار سازند و به منبعی الهام‌بخش برایم تبدیل شوند سپس آن را از طریق یک خط فکری تکنولوژیکی توسعه می‌دهم. ازنظر من تکنولوژی شکل مهمی از دانش است. من به رابطه بین زیبایی‌شناسی و علم توجه ویژه‌ای می‌کنم و سعی دارم در مرز بین طبیعت و مصنوعات حرکت کنم، درواقع من از طبیعت استفاده می‌کنم سپس با استفاده از اشکال دیگرِ دانش با آن کار می‌کنم و در پایان سعی می‌کنم تغییری ایجاد کنم. یک تعلیق شاعرانه.»
درواقع، آنچه در سال‌های اخیر، شیوه عمل چچینی را به‌طور ویژه‌ای متمایز میکند، تلاش برای فراتر رفتن از «اپیدرم» برای کشف پدیده زیبایی‌شناسی، اغلب با استفاده از ابزارهای علمی، مانند میکروسکوپ، است.
مجسمه‌های فولادی، پدیدارشناسی در سنگ، تصاویر میکروسکوپی سه‌بعدیِ تک‌رنگ در فضایی شفاف و خلأگونه محصورشده‌اند، جغرافیای مواد را به دست می‌آورند و فضا و سطح آثار نمایشگاه را به شکلی شاعرانه به تصویر می‌کشند و درنهایت فضایی خرد و کلان که در آن واقعیت پدیداری که توسط هنرمند بازسازی‌شده، تبدیل به حافظه آناتومیکی و نمودار مفهومی می‌شود. درمجموع، چچینی از طریق آثارش، ما را به بازنگری در تصورات خود از واقعیت و بازنمایی آن دعوت میکند.
قسمت قبل از این پرونده را اینجا بخوانید:
[۱] – Museo Civico di Castel Nuovo
[۲] – Musée d’Art Moderne de Saint-Etienne Métropole
[۳] – Extruding Bodies
