بازار هنر، باحال، فریبنده و غرق پول است. نه! نه! دست نگه‌دارید! بازار هنر دنیایی تندوتیز و خشن است پر از نقاشان و مجسمه‌سازانی که حاضرند در راه هنر بمیرند، کسانی که اهمیتی به مال و ثروت نمی‌دهند و شورمندانه به مقصود هنری خود پایبند می‌مانند.
گالری گگوسیان با چالش Spot ایدۀ الهام‌بخشی برای مشارکت مشتری ارائه داد. شعبه‌های گگوسیان به‌طور هم‌زمان نقاشی‌های اسپات دیمین هرست را به نمایش گذاشتند و چنین اعلام کردند که هرکس از همۀ دوازده گالری بازدید کند و کارت بازدیدش مهر هر دوازده تا را خورده باشد، یک پرینت نسخه‌محدود از هرست دریافت خواهد کرد. انجام چنین کاری واقعاً مهیب بود. جف چو از نویسندگان مجلۀ فست کمپانی و ولنتین یوهافسکی از وب‌سایت سوشالیته رَنک چالش را در هشت روز به پایان رساندند (که با توجه به فاصلۀ شعبه‌ها از یکدیگر، کار فوق‌العاده‌ای است). درمجموع ۱۲۸ نفر چالش را انجام دادند و یک پرینت ۶۰۰۰ دلاری نصیبشان شد.
البته باید به خاطر داشت که هرگونه فعالیت مشارکتی باید با اهداف یک گالری مطابقت داشته باشد. این بدان معنا است که تلاش‌های ارتباطی نمی‌تواند تنها در جهت افزایش سود باشد بلکه می‌بایست تحت نظارت اخلاقی انجام بگیرد و متضمن منزلت هنریِ ارزش پیشنهادی باشد. در مورد چالش اسپات مسئله فقط بازیگوشی و کیف‌وحال بود.
استخدام کارکنان رده‌بالا در گگوسیان عمدتاً غریزی و خودانگیخته است و چنان‌که سِسیلی براون، هنرمند گگوسیان به وُگ توضیح می‌دهد، بیش از آنچه که از شرکتی در این ابعاد انتظار می‌رود، غیررسمی است. این خود لری گگوسیان است که کارکنان را استخدام می‌کند: «او افراد را بدون آن‌که بداند قراراست چه‌کاری انجام دهند استخدام می‌کند، فقط برای این‌که آن‌ها را از دست ندهد.»
هدف کادر گگوسیان کاملاً شفاف است: فروش. این توی خون شرکت و هر آن‌کسی است که برای این تشکیلات کار می‌کند. همان‌طور که وگ از زبان یکی از کارکنان می‌گوید: «کیفیت کار شما با معاملۀ بعدی‌ای که جوش می‌دهید سنجیده می‌شود». از قرار معلوم لری گگوسیان روزی چندین مرتبه کارکنان اصلی خود را فرامی‌خواند. صحبت‌ها واضح، کوتاه و سرراست است، خبری از گپ خودمانی و احوال‌پرسی نیست. یکی از کارکنان جمله‌ای از آن جمله‌های معروف گگوسیانی را چنین نقل می‌کند: «نمی‌خوام بدونم روی چی کار می‌کنی، می‌خوام بدونم کِی جواب می‌ده».
از سویی دیگر در کتاب «گالری داری و مدیریت» این‌چنین آمده:در یک رأی‌گیری که در سال ۲۰۰۸ توسط فلش آرت صورت گرفت، گالری پیس به عنوان محبوب‌ترین گالری نزد هنرمندان انتخاب شد. Diana Thater اولین هنرمندی که در سال ۱۹۹۳ در زویرنر نمایش داشت و هنوز با او کار می‌کند، در مصاحبه‌ای با نیویورک‌تایمز از ارتباط خود با صاحب گالری پیس چنین می‌گوید: احتمالاً من یکی از کم بازده‌ترین هنرمندان گالری هستم، اما او هرگز دست از حمایت من نکشیده. حتی وقتی مشاجره‌ای تمام‌عیار داشتیم نسبت به هم وفادار باقی ماندیم. Oscar Murillo هنرمند جوان که اخیراً وارد همکاری با زویرنر شده، در مصاحبه‌ای با نیویورکر اولین برخورد خود با این گالری را چنین به یادمی آورد: «شاید به نظر کلیشه‌ای باشد ولی واقعاً انگار وارد خانوادۀ خودم شدم ».
او همچنین ارتباطی عالی و گشوده با مطبوعات دارد و هرسال، با دعوت از ۱۲۰ روزنامه‌نگار برای گفتگو راجع به نمایشگاه‌های آتی، در نیویورک نشست مطبوعاتی برگزار می‌کند. هنری‌ها وقتی کسی زیادی خودستایی کند آمادۀ حمله هستند اما زویرنر همیشه فروتن باقی می‌ماند، او در مصاحبه با دان تامسون می‌گوید:«نباید با خودمهم پنداری و جلب توجه زیادی، مرکز توجه را از هنرمندان بردارید، بلکه باید شانه به شانۀ آن‌ها بایستید ». حتی لباس پوشیدن او هم همین نگاه را بازتاب می‌دهد؛ همیشه شلوار جین و یک پیراهن دکمه دار آبی می‌پوشد. گاهی کوتاه می‌آید و یک کت نیمه اسپرت هم به این ترکیب اضافه می‌کند.
گالری پیس یکی از فروشندگان پیشرو آثار هنری در سرتاسر جهان است. مؤسس آن دیوید زویرنر متولد کلن، یکی از موفق‌ترین، متنوع‌ترین و بلندپروازترین گالری‌های هنری جهان را بناکرده است. زویرنر در نیویورک، لندن و از سال ۲۰۱۸ در هنگ‌کنگ شعبه دارد و مؤسس آن مرتباً در بین پنج فرد قدرتمند برتر حوزۀ هنر قرار می‌گیرد. تقلیل دادن دلیل موفقیت زویرنر تنها به کیفیت هنرمندان آن گمراه‌کننده است. موفقیت این گالری درست به همان میزان، منوط است به تجربۀ یگانه‌ای که او به مراجعین ارائه می‌کند. ترکیب شایستگی، خونگرمی و گشاده‌رویی است که زویرنر را تبدیل به یک گالری دار موفق کرده.
اگرچه زویرنر یکی از پردرآمدترین گالری‌ها با تمرکزی بی‌رودربایستی بر کاسبی است، اما بی‌حرف پیش از سوی گروه هنری‌ها پذیرفته‌شده است، شاید به این دلیل که او رأی اعتماد هنرمندانش را پشت سر خود دارد.
این دو نمونه رویکردهایی کاملاً متفاوت از دو گالری دار مطرح دنیا بود. در کتاب گالری داری و مدیریت می‌توانید با رویکردهای مختلف و استانداردهایی در ساختار گالری‌ها و ارتباط با هنرمندان آشنا شوید و یا اگر می‌خواهید ببینید مدل کسب‌وکارتان چگونه می‌تواند هم‌گام با زمانه پیش برود.
کتاب مدیریت و گالری داری نوشته ماگنوس رش با ترجمه سحر افتخارزاده از نشر آوام سرا به تعداد محدود چاپ شد.
جهت تهیه کتاب گالری داری و مدیریت کافی است نام کتاب را در پایان مطلب کامنت بگذارید و از طریق دایرکت با پیج آوام در ارتباط قرار بگیرید و یا به شماره ۰۹۱۰۲۱۸۷۵۵۹ پیغام دهید.
