بخش ششم | نیویورک
خانم تقی‌نیا در سال ۱۹۸۲ اولین گالری خود با نام لیلا تقی‌نیا میلانی را در شمال شرقی نیویورک افتتاح کرد و در آن به نمایش آثار هنرمندان تثبیت شده غربی پرداخت در دهه نود او با تمرکز بر بازارهای جنبی هنر به آرامی وارد دنیای هنر خاورمیانه و شرق گردید تا اینکه در ۲۰۰۳ دوباره گالری خود را بازگشایی کرد با برنامه پویایی که شامل معرفی هنرمندان مدرن و معاصر از سرتاسر جهان بود، در سال ۲۰۱۱ خانم تقی‌نیا میلانی هلر گالری خود را به مکان فعلی در چلسی و تحت عنوان « گالری لیلا هلر» منتقل کرد.
امروز البته گالری لیلا هلر حضوری پررنگ و فعال در کلیه بازارهای هنری خاورمیانه دارد و به نظر می‌رسد شعبه جدیدی نیز در دبی افتتاح خواهد کرد، خانم هلر در پی سال‌های متمادی کار و تحصیل در مهم‌ترین مراکز هنری دنیا با دیدی باز اقبال خود را به هنرمندان کم‌تر شناخته شده آسیایی، خاور دور و خاورمیانه‌ای نشان داده است و این‌طور که پیداست در این زمینه موفق عمل کرده است. این گالری در انتخاب و ارائه آثار استاندارهای بالایی را ارائه داده است، ارائه و ساخت کارها جملگی فاخر و با کیفیتی موزه‌ای است، تیزبینی این گالری در انتخاب‌هایی که از هنرمندان شرقی دارد، نشان‌دهنده اشراف آن به سنت‌های هنری شرقی است که این در آثار پر کار و ظریفی که ساعت‌ها وقت صرف آن شده است پیدا است. حضور غنای رنگی و لزوم زیبا بودن بصری و هنرهای دستی به خصوص در کارهای هنرمندان زن از جمله ویژگی‌های مثبت آثار هنرمندان شرقی و آسیایی این گالری است.
در لیست هنرمندان این گالری به ندرت آثار مدرن غربی دیده می‌شوند و البته درباره آن نیز باید اصل استاندارد بالا و اجرای با کیفیت را لحاظ کرد، اما به طور عمده هنرمندان این گالری را کسانی تشکیل می‌دهند که یا در شرق زاده شده‌اند یا در شرق زیسته‌اند یا به نحوی بوی شرق را استشمام کرده‌اند حتی اگر در حد نامی در شناسنامه‌شان باشد و به همین ترتیب هم آثار دارای ویژگی مشخص شرقی هستند، در رنگ، فرم، محتوا، تکنیک یا عناصر پایه بصری، به طبع این به معنای استفاده از خط فارسی (الفبای عربی)، مینیاتور، رنگ‌های فام، شکست در پرسپکتیو، نگاه سیاسی، جنگ، ترس و مذهب است. این عناصر آشنای بازار هنر. البته از حق نباید گذشت که استاندارد بالای ارائه اثر در این گالری از فرو غلتیدن اغلب این آثار به ورطه بی‌مایگی «اگزوتیک» قابل فروش جلوگیری کرده است.
نکته دیگر حضور پررنگ هنرمندان ایرانی و ایرانی‌الاصل در این گالری است، حتا هنرمندان قدیمی‌تری که در ایران نیز تثبیت شده هستند، مانند فریده لاشایی و مارکو گیریگوریان، اما باید خاطر نشان کرد آثاری که از این هنرمندان در فهرست این گالری قرار دارد جزء آثاری نیستند که در ایران زیاد شناخته شده باشند، مانند مرحوم خانم لاشایی که برخی از آثارش در حال حاضر در حراج‌های ایران و دوبی حضوری قوی دارند اما آن‌چه از آثار این بانو در این گالری عرضه شده‌است، روی دیگر هنرمندی را نشان می‌دهد که بر خلاف تصویری که در کشورش دارد مرز‌های هنر مدرن را پشت سر گذاشته و به سمت هنر معاصر و پیشرو قدم برداشته است، آثاری که قبلا در ایران مورد توجه قرار نگرفته است و نشانی از پویایی و طراوت ذهن این هنرمند را در خود دارد.
در پایان می‌توان گفت گالری لیلا هلر با پشتوانه یک زن موفق در بازار هنر، تحصیل‌کرده و صاحب اندیشه به نحوی شایسته از میراث نام و نژادی خود بهره برده و یک گالری پویا با رویکردی منسجم را ارائه داده است، رویکردی که می‌توان آن را پنجره‌ای رو به شرق زیبا و اسرارآمیز نامید.
[۱] Hirshhorn Museum
بخش‌های گذشته «دنیای گالری‌ها” را اینجا می‌توانید مشاهده کنید:
