نقدی بر آثار یاسمن بازارگان با عنوان« من غول» در گالری سایه
درک یکپارچگی
سایت تندیس به قلم مریم روشن‌فکر
درون‌نگری امری بود که در اواخر قرن نوزدهم از فلسفه به روانشناسی وارد شد و در این حوزه مسیری علمی را در پیش گرفت و شکلی جدید یافت و از این زمان به بعد بررسی مسئله روان انسانی آغازگر راهی شد که در آن تعاریف انسان نیز مورد بازنگری قرار گرفت و کاوش ذهن و درون به ابزاری برای سنجش عملکرد و رفتار بیرونی تبدیل شد. از همین زمان به بعد و همزمان با اختراع عکاسی، اعتبار هنر واقع‌نما که تنها به امر بیرونی می‌پرداخت خدشه وارد شد و هنرمندان آغاز به آزمودن مسیرهای دیگری کردند که بیشتر درون‌نگرانه محسوب می‌شوند و این راه نهایتا به شکل‌گیری هنر انتزاعی انجامید، هنری که محور اصلی آن را درون و ذات تشکیل می‌دهند و زمینه ایجاد برداشت‌ها و گمانه‌های روانشناسانه در هنر ایجاد شد. همچنین ماهیت آزادی‌بخشانه و درونی هنر آن را به ابزاری قدرتمند برای درمانگری و تشخیص بالینی در حوزه روانشناسی نیز بدل کرد.
آثار یاسمن بازارگان به دلیل سابقه تحصیلی او در دو حوزه نقاشی و روانشناسی بالینی بدون تردید در هر دو سوی هنر به مثابه درمان و هنر به مثابه بازتاب امر انتزاعی درونی ایستاده‌اند. این آثار در بدو امر با توضیح امری روانی یعنی کسب «حمایت» از موجودی خیالی که نماد آن یک عروسک است آغاز می‌گردد. موجودی به عنوان «غول من» که نقاش از کودکی تا پایان نوجوانی خود، از حمایت او بهره‌مند بوده است. پیوند ازدواج سبب می‌شود غول (و عروسک نمادین) به صندوقخانه بروند به عبارتی نقش والد حمایتگر که تا پیش از این به صورت یک غول نمود یافته بود به انسان‌ها که در عین حال در جایگاه دیگری نیز قرار می‌گیرند واگذار می‌شود. در گذر زمان یاسمن در می‌یابد که ایفای نقش غول از عهده دیگری بر نمی‌آید و در یک پروسه باززایی که با فاصله‌ای ۴-۵ ساله روی می‌دهد، بازارگان در مواجهه با نقاشی پس از سکوتی چندساله می‌تواند یکپارچگی فردی خود را بازیابی کند و با تصویر خود به صورت یک کل واحد به صلح برسد در این مرحله او با پذیرش «خود» به مثابه دیگری و ارجاع غول به درون و یکی شدن با او درمی‌یابد که تا پیش از این نیز در واقع غول و یاسمن یکی بوده‌اند و وجوه حمایتگر غول بخشی از خود درونی او بوده‌است. در همین زمان است که زایش تصویر به کمک او می‌آید و مفهوم خود، دیگری و غول حمایتگر با طی پروسه انتزاعی شدن به تصویر نقاشانه تبدیل می‌گردند.
آثار بازارگان به سه دسته تقسیم می‌شوند که با روندی روایی حکایت درک یکپارچگی بین او و غولش را بیان می‌کنند. آثاری که در آن غول کودک/یاسمن را در آغوش گرفته است، آثاری که در آن یاسمن غول را دربر گرفته و آثاری که نشان‌دهنده موجودی باردار است، به همراه یک حجم و دو چیدمان که شامل تجسم بیرونی غول و تجسم درونی آن به شکل آینه‌ای شاخدار و آینه‌ای با آغوشی باز می‌شود.
بازارگان در این مجموعه ۱۰ تابلو با ابعاد ۱۰۰*۷۰ سانتیمتر با تکنیک اکریلیک روی بوم و سه چیدمان با تکنیک ترکیب مواد را ارائه کرده‌است.
آثار او با تکیه بر بستر نظری روانشناسی شکل گرفته‌اند، او در این آثار کمتر به دنبال بازآفرینی امری روانشناسانه به واسطه نقاشی و بیشتر در پی بازیابی قراری درونی به واسطه نقاشی است. او در دسته اول آثار، موضوع قدرت و حمایت‌گری را در غول که پیش از این دیگری محسوب می‌شده‌است موضوع خود قرار داده است و در دسته دوم توانسته او را مال خود کند (غول را در آغوش بگیرد) و نهایتا با او یکی شود که یکی از دل دیگری زاده شوند. در واقع او با شهامت جابه‌جایی نقش کودک به مادر یکپارچگی درونی «خود» را بازیافته است.
بازارگان با استفاده عناصر پریمیتیو مانند رنگ‌گذاری با کنتراست زیاد و استفاده از رنگ‌های فام با خلوص بالا، همچنین استفاده از تاش‌های منقطع و نقطه‌ای و فیگورهای رها و بدون مرز تا حد ممکن آثار را به خودش نزدیک کرده‌است و از ایجاد واسطه تکنیکی اجتناب ورزیده است. او همچنین با استفاده از رنگ‌های گرم و رنگ‌های مکمل تصویر پر تپشی را در تابلو ایجاد می‌کند که به واسطه بافت حاصل از لکه‌گذاری تشدید شده‌است. او این بافت را در یکی از آثار حجمی خود نیز ادامه می‌دهد و از کنار هم گذاشتن الیاف با رنگ‌های مختلف در میان هم حس قلم‌گذاری درون نقاشی‌ها را تکرار می‌کند. عنصر تکرار شونده و مشخص کننده غول در تمام آثار دو شاخ کوچک است که در اثر آینه نیز حضور می‌یابد و به تدریج در آثار نقاشی موجودیت آن کم رنگ شده و در میان بافت نقاط محو می‌شود که به نوعی نمایانگر روند استحاله من و غول نیز می‌تواند باشد.
آثار بازارگان از نقاشی به مثابه ابزاری برای درون‌نگری استفاده می‌کنند، همچنین آثار روایتگر همین روند بازیابی نیز هستند و مسیر بازیافت اعتماد و قدرت درونی را به مخاطب نشان می‌دهند، همچنین با دو اثر آینه پیشنهاد تجربه آن را به مخاطب نیز ارائه می‌دهند تا شاید او نیز در مواجهه با این بازتاب و در آغوش گرفتن آن به درکی از یکپارچگی خود برسد.
نقد نمایشگاه‌های قبل به قلم مریم روشن فکر را اینجا بخوانید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
نقدی بر نمایشگاه عکس فروسرخ، حسین بهرامی | بازگشت به شکوه عکاسانه
بازگشت به شکوه عکاسانه نقدی بر نمایشگاه عکس فروسرخ، حسین بهرامی، گالری پلتفرم۳ سایت تندیس به قلم مریم روشن فکر اوج شکوه عکاسی لحظه‌ایست که فن و هنر در هم ادغام می‌شوند و چیزی خلق می‌شود که تجسم رویای چندهزارساله تاریخ هنر برای بازنمایی جهان بیرونی است. حسین بهرامی از جمله آخرین سنگرهای به جا مانده از این شکوهمندی است، او که تا سال‌ها پس از سیطره عکاسی دیجیتال همچنان در حوزه چاپ دستی عکس فعالیت می‌کرد و به حق […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
نمایشگاه عکس کیوان عسگری، آن بالا در تنهایی و سکوت
نگاهی به نمایشگاه عکس کیوان عسگری در گالری فرشته آن بالا در تنهایی و سکوت سایت تندیس به قلم مریم روشن فکر «آن‌چه در انسان بزرگ است این است که او پل است نه غایت[۱]» (نیچه) انسان در طول عمر خود برای زیستنش معناهای متفاوتی را پرداخته است، او در راهی که رفته است همواره با دستاوردهای جدید و تعاریفی نو مواجه بوده، تا جایی که فوکو خود انسان را یک «برساخت» می‌شمارد. این موجود به هر روی باری از دانسته‌ها، […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
امید طاری فرد، خالی سپید دشت در چهره نگاری یوز ایرانی
امید طاری فرد، خالی سپید دشت در چهره نگاری یوز ایرانی نقدی بر نمایشگاه «خالی سپید دشت» عکس های امید طاری فرد در گالری آتبین سایت تندیس: به قلم مریم روشن فکر آسمان بلند دشت‌های وسیع فلات ایران در حال خداحافظی با گونه جانوری خاصی است که به یوز ایرانی شهرت دارد. به نظر می‌رسد ما در مراقبت و نگهداری از این گربه بزرگ موفق نبوده‌ایم و نسلش روز به روز به انقراض نزدیک‌تر می‌شود. گالری آتبین در هفته‌ای که […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
مصطفی سرابی، سیر نقاشی در زمان
مصطفی سرابی، سیر نقاشی در زمان نقدی بر نمایشگاه «بیره و ری، یادآوری»، نگارخانه دلگشا سایت تندیس: به قلم مریم روشن فکر هنر بدوی یا پریمیتیو، به گونه‌ای از هنر اطلاق می‌شود که در آن عناصر و رفتارهای ساختاری هنر اقوام بدوی دیده می‌شود، این نوع هنر در اواخر قرن نوزدهم توسط هنرمندان اروپایی به جامعه هنری معرفی شد، هنرمندانی چون پل گوگن، هنری ماتیس، پابلو پیکاسو، آمادئو مودیلیانی و هنرمندان بسیار دیگری از این دوران به شدت تحت تاثیر […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
نقد نمایشگاه عکس ژیلا مختاری «دیوانه نبودن خود شکلی از دیوانگی»
نگاهی به نمایشگاه عکس دیوانگی منهای یک ثانیه، ژیلا مختاری در گالری شیرین جزء و کل و همه اینها با هم گروه هنربانی آوام: مریم روشن فکر پاسکال می‌گفت « دیوانگی بشر آن‌چنان ضروری است که دیوانه نبودن خود شکل دیگری از دیوانگی است.» فوکو کتاب تاریخ جنون خود را با این جمله آغاز می‌کند. کتابی که چند قرن پس از « در ستایش دیوانگی» اراسموس نگاشته شده بزرگترین منابعی که رابطه انسان و جنون ودیوانگی را زیر سوال برده‌اند […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
نقدی بر نمایشگاه نوستالژیا، رنگ‌های گذشته
نقدی بر نمایشگاه نوستالژیا، رنگ‌های گذشته نگارخانه شماره ۲ نیاوران سایت تندیس: به قلم مریم روشن فکر «آن هنگام که خلقت آغاز شد و ماشین زمان به حرکت درآمد گذشته شکل گرفت و حسرت از دست رفته‌ها معنا پیدا کرد و نوستالژیا آغاز شد.» این جمله آغاز نمایشگاهی است با عنوان نوستالژیا، مفهومی که برگذشته بنا شده و با نقاشی جسمیت یافته است.احمد مقدسی، لیلا توتونچی و مریم قاسمی آثار خود را با تکیه بر المان‌هایی از گذشته بناکرده‌اند، اشیا، […]
