تنیده‌گی عنوان نمایش اخیر هایده زرین بال در گالری سهراب با هم‌نشینی ۱۰ اثر در ابعاد بزرگ (ابعاد ۱.۵ در ۲ متر و ۱.۵ در و ۱.۵) از دوره‌های مختلف کاری این هنرمند نقاش است. یکی از آثار شاخص این مجموعه اثری دو لتی و سه اثر نیز در ابعاد کوچک (۳۰*۴۰) با تکنیک آکریلیک روی بوم ارائه‌شده‌اند.
هایده زرین بال متولد ۱۳۲۵ در تهران است. او لیسانس نقاشی خود را سال ۱۳۴۹ از دانشگاه تهران دریافت کرد و از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۶۶ مدرس رشته هنر در دانشگاه تهران و اهواز بوده است.
خودشناسی و سیر در عالم هستی از خلال طراحی و چیدمان فرم‌هایی ناب با دستاویز رنگ‌ها کاری است که هنرمند تجسمی در تمام طول زندگی‌اش بدان اهتمام می‌ورزد. پناه بردن به اشکال و شکست آن‌ها دگرگونی محتوا و معنا را نیز در پی دارد. در واقع هنرمند با شخصی‌سازی و چیدمانِ چندین و چند‌بارۀ فرم‌ها در سطوح و حجم‌های متعدد اشتغال فکری همیشگی‌اش را به نمایش گذارده است. نمایشگاه حاضر نمونه و گلچینی از این تلاش مجدانه و این سیر و سلوک در عالم درون و برون هنرمند است و نمود بارز آن آثاری با ترکیب‌بندی معلق درعین‌حال محکم با سطوح و خطوطی ظریف، انتزاعی و آشنا در بستر سطح‌های رنگی بزرگی است که به ترکیب‌بندی عمق و انسجام می‌بخشد.
هنرمند خود در مصاحبه با پرویز براتی در روزنامه اعتماد تلاش مجدانه‌اش را در نقاشی تلاش برای دستیابی به «مقصود زندگی» تعبیر می‌کند و می‌گوید: همان‌گونه که زندگی و هستی دائماً در تغییر و دگرگونی هستند، ذهن من هم در مراحل زیست و همراه با آن دچار تحول و دگرگونی هایی می‌شود. به‌بیان‌دیگر زرین بال در این نمایش روندی از آفرینش فرم‌های انتزاعی، در هم تنیدگی و زمان و انهدام معنای اولیه فرم‌ها را به نمایش می‌گذارد.
هایده زرین بال هنرمند و مدرس هنر با اتکا به مفاهیم پایه و اصول طراحی و نقاشی بارها و بارها به شناخت، تجمیع و چیدمان سطوح و فرم‌ها پرداخته، معنا آفرینی کرده و سپس با قدرت زوال و انفجار معنا در خلال سطوح، فرم‌های درهم تنیده شده را به نمایش می‌گذارد. شاید بتوان گفت هنرمند با ظرافت تمام چکیدۀ تجارب سالیان خود را به عنوانی که برای نمایشگاه گذاشته، صورت بخشیده و با عنوان تنیده‌گی جریان زندگی چیدمان عناصر و وقایع زیستۀ خود را در بستر تحولات بیرونی به نمایش می‌گذارد؛ چراکه ما همه ذرات یا اشکالی هستیم معلق و بی دستاویز در جهانی پرتلاطم، گم‌گشته در سپهر پهناور هستی که برای بقا و نجات خودمان چاره‌ای جز مکث، مداقه و پذیرش وقایع درونی‌مان نداشته و برای رویارویی با عالم بیرون، راهی جز اتحاد و ارجاع به درون و داشته‌هایمان نداریم!
زرین بال از سال ۱۳۵۶ نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی در داخل و خارج از کشور برگزار کرده است ازجمله می‌توان به این‌ها اشاره کرد: نمایشگاه انفرادی ۱۳۵۶ خانه آفتاب تهران؛ پرترۀ پیشگامان هنر و ادبیات ایران ۱۳۵۷ فرهنگسرای نیاوران تهران؛ نمایشگاه بین‌المللی ۱۳۵۷ بازل سوئیس؛ نمایشگاه انفرادی ۱۳۵۹ دانشگاه الزهرا تهران؛ اولین بینال آسیایی ۱۳۵۹ داکا؛ نمایشگاه انفرادی ۱۳۵۹ موزه هنرهای معاصر تهران؛ هنرهای معاصر ایران ۱۳۷۱ گالری شرقی دانشگاه کلمبیا نیویورک؛ سومین بینال نقاشی ایران ۱۳۷۶ موزه هنرهای معاصر تهران؛ نمایشگاه انفرادی ۱۳۷۶ گالری گلستان تهران؛ نمایشگاه طراحی ۱۳۷۹ موزه هنرهای معاصر تهران؛ نمایشگاه هنر معاصر ایران ۱۳۸۱ دبی؛ نمایشگاه سنت و مدرنیته ۱۳۸۱ دبی؛ نمایشگاه انفرادی ۱۳۸۳ گالری آریا تهران؛ هنرمندان معاصر ایران ۱۳۸۴ موزه میمارا زاگرب؛ جنبش هنرهای نوگرای ایران ۱۳۸۴ موزه هنرهای معاصر تهران؛ نمایشگاه همراه با شهلا حبیبی و منصوره حسینی ۱۳۸۵ فرهنگسرای نیاوران تهران؛ نمایشگاه رنگ عشق ۱۳۸۸ کاخ نیاوران تهران و …
در میان آثار به نمایش گذاشته‌شده در نمایشگاه می‌توانم به اثر متفاوتی اشاره‌کنم که توجهم را جلب کرد. این اثر متعلق به سال ۱۳۷۵ بوده و با پرداخت و تکنیکی متفاوت از دیگر تابلوها در گوشۀ دیگر سالن گالری به نمایش گذاشته‌شده بود. خطوط رها و سیال با مرکزیت که می‌تواند نشانی از شعله‌های آتش، شاخه‌های درخت در هم تنیده و یا کلافگی و سردرگمی تراوشات ذهنی هنرمند باشد با رنگ‌هایی متنوع‌تر دیده می‌شوند و البته نقطه تمایز این اثر علاوه بر ترکیب‌بندی ایستا و رنگ گذاری متفاوت، استفاده از تکنیک کلاژ است که در کنار خطوط و فرم‌های شخصی شده هنرمند پسربچه‌ای خفته در پایین تابلو را نشان می‌دهد. این تصویر شاید نمودی باشد از ما که فارغ از دنیای متلاطم و ملتهب پیرامونمان، رها از اتفاقات اطراف در خواب غفلت فرورفته‌ایم.
