نمایشگاه نقاشى هاى «مصطفى قربانى» با عنوان «صدا ریتم سکوت» در گالری شکوه گشایش یافت.
در این نمایشگاه ۲۸ اثر رنگ روغن از آثار مصطفی قربانی به تماشای عموم گذاشته است. آثار این هنرمند شامل پرتره و فیگور زنان، مردان و بچه‌ها در سن و سال متفاوت است که او ابتدا از آن‌ها در حالات مختلف عکس گرفته و بعد آن را بر روی بوم به تصویر در آورده است.
قربانی در مورد آثار تازه‌ای که در این نمایشگاه ارائه داده است گفت: با دیدن عکس‌هایی که افرادی در آن در حال نواختن موسیقی بودند به این فکر افتادم که صدا را در آثارم نشان دهم بنابراین آثاری از افرادی در حال نواختن آلات موسیقی به تصویر کشیدم که القا کننده صدا هستند. اغلب این افراد غمگین به نظر می‌رسند گویی آهنگی که نواخته می‌شود آهنگ شادی نیست. پس از مدتی تصمیم گرفتم «صدا ریتم سکوت» را در کنار هم نشان دهم. با نمایش نقوش پرده‌ها و قرینگى فرش‌ها سعى در بیان ریتم داشتم. خانه‌ای نیست در ایران که فرش نداشته باشد، از سالهای کودکی فرش برایم جذابیت داشت و دوست داشتم آن را در آثارم به تصویر بکشم. در این تابلو‌ها از زاویه‌ای به فرش نگاه شده که در ذهن بیننده قرینگی ایجاد می‌کند اما در واقع قرینگی وجود ندارد. برای نشان دادن سکوت نیز افرادی را نقاشی کردم که با اینکه حرف می‌زنند اما ساکت‌اند، آن‌ها افرادى متفکر و غمگین هستند.
او اضافه کرد: این آثار از روی عکس‌هایی که خود آن‌ها را گرفته‌ام کار شده‌اند، ابتدا صحنه‌پردازی شده به این معنا که چندین بار صحنه را تغییر داده‌ام و هر بار از حالت‌ها و زاویه‌های مختلف از فیگور‌ها عکس گرفته‌ام. در بعضی آثار که چیدمان برایم جذاب نبود از چیدمان دیگری عکس گرفتم و آن‌ها را با هم ادغام کرده‌ام.
در بیشتر تابلو‌ها دیده می‌شود که هنرمند فیگور و پرتره اصلی را جلو آورده و فضای اطراف و چینش‌های مختلف پشت سر آن قرار دارند، او در این باره گفت: این اتفاق در مرحله عکاسی رخ داده است. هنگام عکس گرفتن احساس می‌کردم وقتی بعضی فیگور‌ها جلو هستند و مابقی المان‌ها به صورت ریز در پشت قرار گرفته‌اند جذابیت بیشتری در کار ایجاد می‌شود. حتی در تعدادی از کار‌ها شخص مورد نظر عقب‌تر است و دست او جلو‌تر قرار گرفته و در حال نواختن ساز است.
قربانی در مورد تفاوت نقاشی‌هایش با عکس‌هایی که ابتدا از سوژه‌های مورد نظرش گرفته است گفت: نقاشی‌هایم شبیه به عکس‌هایی که گرفته‌ام نیستند، من علاقه‌ای به شبیه سازی ندارم و دوست دارم بر اساس حس و علاقه‌ام در آثار جلو روم. تا کاری مرا راضی نکند و جذابیت‌های لازم را نداشته باشد آن را به نمایش نمی‌گذارم، چندین مرتبه کار را خراب می‌کنم و از نو آن را می‌سازم تا شرایط مناسب ایجاد شود.
او ادامه داد: بسیاری از رنگ‌ها را نسبت به عکس‌ها تغییر داده‌ام، برای مثال وقتی ما در فیگور رنگ قرمز داریم این رنگ باید در اطراف نیز پخش شود اما در عکس این اتفاق نمی‌افتد، به همین دلیل رنگ‌ها را تغییر داده‌ام تا برای ترکیب بندی‌ها و کمپوزیسیون آثار مناسب باشد.
اغلب آثار این نمایشگاه با ابعاد کوچک ارائه شده‌اند، قربانی در این رابطه معتقد است: طراحی آثار با ابعاد کوچک سخت‌تر است. وقتی ابعاد کار بزرگ باشد با چند تکنیک می‌توان کار را جمع کرد اما آثاری که ابعاد کوچکی دارند ریزه کاری‌های زیاد و جزییات بیشتری نیز دارند. شرایط فضایی برای به تصویر کشیدن این آثار باعث شد که در ابعاد کوچک آن‌ها را ارائه دهم.
مصطفى قربانى متولد ١٣۶٠ است، او کارشناسى ارشد نقاشى از دانشگاه سوره دارد و تا کنون در یک نمایشگاه گروهى و انفرادى حضور داشته است. «صدا ریتم سکوت» دومین نمایشگاه انفرادى وى محسوب مى شود.
این نمایشگاه تا چهارشنبه ۱۲ آذرماه در گالرى شکوه واقع در بلوار اندرزگو، خیابان شهید سلیمی، کوچه امیر نوری، پلاک ۱۹ دایر است و علاقمندان می‌توانند همه روزه (جز ایام تعطیل) از ساعت ۴ تا ٨ از این آثار دیدن نمایند.
منبع: آرتنا
