ترجمه کامل مقالات این پرونده تحت عنوان «کتاب جعل و از آن خودسازی در هنر» توسط نشر آوام سرا به چاپ رسیده است. شما می‌توانید در لینک زیر این کتاب را با ارسال رایگان تهیه کنید.
خرید کتاب جعل و از آن خودسازی در هنر
در بخش قبلی پرونده رشته توله سگ های جف کونز را بررسی کردیم و به حکم جنجالی فولسوم مارشال رسیدیم که بر اساس نظریه قاضی لوال صادر شده بود.
Appropriation and Transformation
Darren Hudson Hick
از آن خودسازی و تغییر شکل
مسایل حقوقی – بخش دوم
ترجمه: زهرا قیاسی
قاضی ساوتر درباره پرونده فولسوم مارش و استفاده عادلانه قانونی می-نویسد:
«هدف اصلی در این تحقیقات این است که ببینیم آیا به زبان حقوقی اثر جدید فقط جایگزین اثر اصلی شده است (جای اثر اصلی را گرفته است) یا چیزی نو با هدف و ماهیت متفاوت خلق شده است و اثر اصلی را با افزودن بیان یا معنا یا پیامی جدید تغییر داده است؛ به عبارتی سوال این است که آیا اثر جدید باعث «تغییر شکل» شده است؟ و این تغییر چه اندازه بوده است؟ هرچند استفاده برای تغییر شکل شرط لازم استفاده عادلانه نیست اما هدف کپی رایت ترویج دانش و هنر است و با خلق آثار تغییر شکل یافته این هدف بیشتر تامین می شود. بنابراین آثاری که تغییر شکل در اثر دیگری داده اند بهترین نمونه های نظریه استفاده عادلانه اند که منظور از آن گشودن فضایی برای تنفس و آزادی در محدوده های تنگ کپی رایت است. هرقدر کار جدید بیشتر تغییر شکل دهد مولفه های دیگر مثل مولفه تجاری شدن اهمیت کمتری می یابند.»۸۶
حکم مربوط به قضیه کمپل علیه اکوف رز موجب شد که ادعاهای مبتنی بر هجوآمیز بودن اقتباس در زمره استفاده های عادلانه قرار گیرند و در نتیجه پیوندی مفهومی بین تغییر شکل و هجو ایجاد شود.۸۷ دادگاه در پرونده شکایت بلانش علیه کونز به نظریه قاضی لوال رجوع کرد و هجو را از تغییر شکل تفکیک کرد و صرفاً روی موضوع تغییر شکل تمرکز کرد.۸۸ دادگاه نوشت: «اهدافی که کونز در نظر داشت و آنچه در ذهن بلانش به هنگام خلق «صندل های ابریشمی» بود بسیار متفاوت بوده اند و این مساله ماهیت تغییر شکل را در اثر کونز تصدیق می کند.»۸۹ دادگاه با توجه به «اهداف آفرینشگری و ارتباطی متفاوت» در آثار کونز و بلانش، استفاده کونز را به منظور تغییر شکل بوده تشخیص داد. نیاگارا نقدی برعکس بلانش بوده باشد یا نباشد: « بهتر است نیاگارا طنز تلقی شود، پیام کونز حمله به ژانری است که «صندل های ابریشمی» نماد آن است و توجهش صرفاً به این عکس خاص نیست.»۹۱ اثر کونز را هجوآمیز ندانستند اما تغییر شکلی که در اثر کونز دیده می شدباعث شد که اولین مولفه استفاده عادلانه برآورده شود و مانند پرونده های دیگر هجو، به باقی سه مولفه توجهی نکردند.۹۲ دادگاه استیناف هم با همین استدلال حکم دادگاه محلی را تایید کرد و اثر کونز را استفاده عادلانه دانست. ۹۳ قبل از این حکم به نظر می رسید که هنر ازآن خودسازی نفس های آخرش را می کشد. انگار که پرونده های حاشیه ای «نمایش ابتذال» کونز نقطه پایان ازآن خودسازی بی اجازه بودند، اما نتیجه پرونده بلانش علیه کونز دریچه امیدی به روی هنر ازآن خودسازی گشود.۹۴ به همین دلیل، چند سال بعد که ریچارد پرینس به علت تخطی از کپی رایت تحت تعقیب قرار گرفت، به حکم مساعد دادگاه خوش بین بود.
شهرت پرینس به دلیل بازعکاسی از عکسهای دیگران است، به خصوص عکس هایی که کاربرد تجاری دارند.۹۵ در سال ۲۰۰۵ یکی از بازعکاسی های پرینس رکورد حراج را شکست و به مبلغ یک میلیون دلار فروش رفت.۹۶شکایتی که علیه پرینس شد هم مشابه شکایتی که علیه کونز شده بود به سبب کولاژ بود و نه بازعکاسی مستقیم از عکس اولیه.۹۷ این پرونده راجع به اثری از پرینس با عنوان «منطقه کانال» (۲۰۰۷) بود.
این مجموعه کولاژ سی عکس از کتاب آری، رستا بود. کتابی از عکس های پاتریک کاریو از راستافارین های جاماییکا. پرینس عکس ها را برید و روی صفحه چوبی چسباند.۹۸ بعضی از عکس های کاریو را به طور کامل در کار کولاژ کرد و بعضی دیگر را برید و روی بعضی از چهره ها با لکه های رنگی چشم و دهان کشید.۹۹ اثری که شکایت درباره اش مطرح شده بود یکی از آثار این مجموعه بود.۱۰۰ وقتی گالری داری نمایشگاه آثار کاریو را لغو کرد، او انگیزه ای قوی پیدا کرد که علیه پرینس شکایت کند.۱۰۲ پرینس مثل کونز ادعا کرد که هنر ازآن خودسازی اش تغییر شکل داده است و بنابراین استفاده اش عادلانه است.۱۰۳ اما نظر دادگاه محلی این بود که «این دادگاه از تصمیم قبلی [پرینس] برای استفاده عادلانه آگاه نشد جز توضیح وی مبنی بر تغییر شکل بودن اثر.»۱۰۴ از نظر دادگاه نیاگارا به این علت تغییر شکل اثر بلانش بود که هدف کونز برای استفاده از عکس: «نقد نقش تبلیغات در فرهنگ ما و نیز نقد رفتارهایی است که عکس مورد نظر و تبلیغ های مشابه ترویج می کنند.»۱۰۵ تشخیص دادگاه پس از مقایسه این دو پرونده این بود که ازآن خودسازی پرینس هیچ نقدی نمی کند، نه نقد کاریوست و نه تفسیر فرهنگ. هدف پرینس بسیار شبیه کاریو بود: «انتقال حقایقی راستین درباره راستافارین ها و فرهنگشان».۱۰۷ یعنی با اینکه پرینس قصد داشت کارش چیزی نو باشد اما «نیتش به معنایی که در ماده ۱۰۷ قانون ذکر شده است تغییر شکل نبوده است.»۱۰۸ به این ترتیب یکبار دیگر همه چیز علیه ازآن خودسازی شد.
دادگاه استیناف ایالات متحده بخشی از حکم دادگاه محلی را تغییر داد و بیست و پنج اثر پرینس را استفاده عادلانه دانست و پنج اثر باقیمانده را به دادگاه محلی ارجاع داد تا بر اساس رای دادگاه استیناف مجدداً بررسی شوند. دادگاه استیناف به استدلال پرونده بلانش اشاره کرد و استدلالش این بود که برای تغییر شکل ضرورتی ندارد که نقد و شرحی بر اثر اصلی صورت بگیرد یا اساساً نقدی بر هر مطلب دیگری باشد.۱۰۹ دادگاه نیاتی را که پرینس ابراز می کرد به کلی کنار گذاشت و چنین نتیجه گرفت: «اثر پرینس حتی بدون شرح و نقدِ عکس کاریو یا نقد فرهنگ، تغییر شکل محسوب می شود حتی اگر پرینس نیت خود را نقد عنوان کند.»۱۱۰ برای تعیین اینکه اثری تغییر شکل داده است باید بررسی شود که آیا «چیزی نو با هدفی نو و ماهیتی نو خلق شده است که به اثر اولیه معنا و بیان و پیام جدیدی بیافزاید؟»۱۱۱ و دادگاه استدلال می کند که تغییر شکل به این معنا بسته به این است که:«آثار هنری چگونه درک می شوند.»۱۱۲ مساله این است که آیا اثر بیان جدیدی دارد؟ پیام نویی دارد یا حاوی معنای جدیدی هست؟ «با کنار هم گذاشتن آثار پرینس و عکس ها[ی کاریو] نتیجه می گیریم که تصاویر پرینس… ماهیت متفاوتی دارند و به عکس های کاریو بیانی نو می دهند و روش های آفرینش و زیبایی شناسی [پرینس] با کاریو متفاوت است.»۱۱۳ یکبار دیگر اوضاع به نفع هنر ازآن خودسازی شد.
در بخش بعد راهبردهای حقوقی و قضایی با جزئیات بیشتر خواهیم پرداخت.
[/one_half_last] [divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]۸۶ Id. (internal citations omitted).
۸۷ See id. (finding that “parody has an obvious claim to transformative value”).
۸۸ See Blanch v. Koons, 467 F.3d 244, 251 (2d Cir. 2006) (discussing transformative
use).
۸۹ Id. at 252. The court also draws on Bill Graham Archives v. Dorling Kindersley
Ltd., ۴۴۸ F.3d 605 (2d Cir. 2006) in which reproduced images of Grateful Dead concert
posters and tickets were found sufficiently transformative and ultimately fair when used
in a biography of the rock band.
۹۰ Blanch, ۴۶۷ F.3d at 253.
۹۱ Id. at 254.
۹۲ See id. at 253 (concluding that the use in question was transformative).
۹۳ Id. at 259.
۹۴ See id. at, 264 (stating that where the court found “stronger considerations” existed
[in] “pointing toward a finding of fair use.”).
۹۵ See GRANT B. ROMER, THE GETTY INSTITUTE, WHAT WAS PHOTOGRAPHY? 3 (2010)
(“[H]e has explained his ‘appropriation art’, which has made him famous. In the early
۱۹۸۰’s he began re-photographing advertisements featuring cowboys while working for
Time-Life in the tear-sheet department.”).
۹۶ See id. at 2 (“On November 8th, 2005, Richard Prince’s Untitled (Cowboy) 1989,
set a world auction record, the first photograph to publicly sell for over a million
dollars…The ‘re-photograph’ of a magazine Marlboro cigarette advertisement, sold at
Christie’s Post-War/Contemporary Art auction for $1,248,000.”).
۹۷ Cariou v. Prince, ۷۸۴ F.Supp.2d 337, 343 (S.D.N.Y 2011); Cariou v. Prince, No.
۱۱-۱۱۹۷-cv (2d Cir. Apr. 25, 2013).
۹۸ Id.
۹۹ See id.
۱۰۰ See id. at 344.
۱۰۱ See id. (The show was “[c]ancelled by the gallery owner due to fears that she would
seem to be capitalizing on Prince’s success and notoriety, and worries about exhibiting
work that had been ‘done already’.”).,
۱۰۲ See id. at 337 (“Defendants invite this Court to find that use of copyrighted materials
as raw materials in creating ‘appropriation art’ which does not comment on the
copyrighted original is a fair use.”).
۱۰۳ See id. at 348.
۱۰۴ Id.
۱۰۵ Id.
۱۰۶ See id. at 349 (“Prince did not intend to comment on any aspects of the original
works or on the broader culture.”).
۱۰۷ Id.
۱۰۸ Id.
۱۰۹ Cariou v. Prince, No. 11-1197-cv (2d Cir. Apr. 25, 2013).
۱۱۰ Id.
۱۱۱ Id.
۱۱۲ Id.
۱۱۳ Id.
