نگاهی به نمایشگاه شیما خشخاشی

خواب کهن همه زنان در گالری شکوه
  • یادداشتی بر آثار شیما خشخاشی به قلم زهرا قیاسی

خواب کهن مجموعه آثار اخیر شیما خشخاشی ، هنرمند و نقاش معاصر ایران است. این مجموعه شامل دوازده اثر نقاشی اکریلیک روی بوم است. نقاشی­ها پس­زمینه­ای کنشی و هیجان­انگیز دارند و بافت­هایی ظریف و ارگانیک متناسب با موضوع نقاشی پدید آورده­اند. بر روی این زمینه بناهایی زیر آب نقاشی شده­اند و در نهایت زنانی که در میان این بناها و در زیر آب معلقند یا شنا می­کنند یا در ژستی آرام قرار گرفته­اند. رنگ های تند و غالبا خالص نقاشی­ها به خوبی انرژی را در کار هدایت کرده است. او در کل نقاشی فرم­های منحنی را در تقابل با فرم های تیز قرار می­دهد و در عین حال نوعی فروپاشی و وارفتگی تدریجی فرم­های تیز را القا می­کند. فیگورهای زنانه به صورت سیاه و سفید نقاشی شده­اند و فرم­هایی دارند که آنها را هر چه بیشتر به جانداران دریایی و موجودات آغازین شبیه می­کند.

شیما خشخاشی

شاید نقاشی­های او را بتوان خواب آغازی نو برای جهان دید. خط افق دریا در نقاشی­ها خیلی مورد تاکید قرار گرفته است گویی در آن خط افق جهان پیشین که آسمانی خشمگین و بیرحم دارد پایان می یابد و جهانی نو در اعماق دریا شکل می گیرد. همچنانکه سوگیموتو در مصاحبه­ای درباره عکس­هایش از افق دریا می گوید: گویی به لحظه خلقت جهان می­نگریم. همچون اسطوره آغاز جهان. نظمی نو شکل می­گیرد که دیگر نیازی به سنت­های کهنه و بناهای مردانه ندارد. شاید این رویای زنانی است که درگیر قیدهای جامعه سنتی­اند و در تدارک روزگاری نو و شاید این آرزوی کل بشریت است که مادر طبیعت از نو دست به کار شود و جهانی دیگر خلق کند.

شیما خشخاشی

در این دنیای زیر آب حتی میل به ویرانی کامل تمدن هم وجود ندارد. بلکه ساختار و بنای قدیم هضم و جذب می­شود و تیزی­هایش کند می­شود و به نحوی زنان آن را از آن خود می کنند. بیننده در برابر نقاشی­های او مردد می­ماند که کدام عنصر ارگانیک است و کدامیک مصنوع دست بشر؟ به نحوی جنس دریا و عروس­های دریایی و بناها در حال یکی شدن هستند. راه­حلی آلترناتیو برای ادامه بقا در جهان ویران مردانه پیشنهاد می­شود: از طبیعت شدن و بازگشت به ارزش­های زنانه.

شیما خشخاشی

آنچه در نقاشی های او ناگفته می­ماند سهمی است که جهان تفکر مردانه در ساختن هر جهانی می­تواند داشته باشد. پرتره­های زنان نقاشی­های او به همان افق بالای سر خیره مانده­اند. اما گویی متفکر نیستند و در خواب و خیالی فرورفته و در زیبایی خود و جهان اطراف غرق شده­اند. اگر جهان تنها به کام زنان و خواست آنان باشد شاید رنگین­تر و زیباتر شود اما باز هم بخشی از جهان آن بیرون می­ماند که هضم و حل­شدنی نیست و استوار به بقایش ادامه می­دهد. پس شاید عنوان خواب کهن بهترین عنوان برای این مجموعه آثار باشد. خواب کهن همه زنان.

شیما خشخاشی