سازندگان هنر امروز |بخش سوم
ترجمه و گردآوری یاسمن نوذری
چه کسی دنیای هنر را آنگونه که در سالهای اخیر می‌شناسیم به وجود آورد؟ و چه کسی ممکن است در همین لحظه در حال ساختن آن باشد؟دنیای هنر امروز در ذات دارای تفاوت‌های چشمگیری با گذشته است و اغلب جریان‌های هنری امروز بر مبنای بازخوانی و حرکت شکل می‌گیرند. جریان هایی که رو به سوی حذف مرزهای مدیوم‌های هنری و تغییر مناسبات بازار هنر دارند. روندی که آن را از هم گسیختن می نامیم.
مفهوم از«هم گسیختن» اولین با در سال ۲۰۱۱در کتاب کلایتون کریستینسن به عنوان«دوراهی مبتکران» : کتابی انقلابی که مسیر شما را در تجارت تغییر خواهد داد، دیده شد و در سالهای اخیر به نظر می رسد امید هرگونه تغییر در جهان است. اما به هر حال مفهومی به درد بخور در مواجهه و تعبیر دنیای کنونی هنر به شمار می رود. اصطلاحی که هنرمندان را به سمت شکستن، تغییر دادن و به حرکت درآوردن می‌برد.
به همین خاطر آرت نت نیوز مجموعه ای از کهنه کاران این جهان را در فهرستی غیر مقایسه ای ارائه کرده که با هم نگاهی به آن می اندازیم
۹ و ۱۰٫ امبر کلی و آندرو گوری موسسان Spring Break
نقدهای زیادی راجع به نمایشگاه‌ها و حراجی‌ها گفته می‌شود اما نمایشگاه Spring Breaks از تمامی این انتقادات مبرا است. حتی منتقدان سختگیری نظیر ArtF City نیز درمورد این نمایشگاه گفته اند که” عملکرد خاص و منحصر به فردی دارد و راه مستقلی از دیگر نمایشگاه ها پیش گرفته ” شرکت کنندگان دعوت شده، غالبا کیوریترها هستند و نه دلالان هنری و آثار هر نمایشگاه حول محور یک موضوع انتخاب می‌شوند. به عنوان مثال موضوع سال ۲۰۱۵ تبادل و موضوع سال ۲۰۱۴ خصوصی در مقابل عمومی بوده است.
از دیگر ویژگی های منحصر به فرد این نمایشگاه این است که قبل از نمایشگاه پولی بایت اجاره‌ی غرفه‌ها دریافت نمی‌شود و آنها تنها در بخشی از سود فروش آثار هر غرفه شریک می‌شوند. از این رو هر غرفه می‌تواند از پس هزینه‌های ارائه‌ای خلاقانه و تجربی‌تر برآید و به کلیشه‌های تجاری تن ندهد.( نمایشگاه‌های مطرحی چون Armory برای هر غرفه‌اش اجاره‌ای تا ۷۰۰۰۰ دلار دریافت می‌کند.) کلی و گوری برای امکان پذیر کردن این کار از فضاهایی استفاده می‌کنند که دیگر کاربردی ندارد. مثلا آنها در سال ۲۰۱۵ ایستگاه دنیل موینیهان را انتخاب کردند که به دلیل کهنه و مندرس بودن فضا، کیفیتی طعنه‌آمیز به نمایشگاه بخشید.
۱۱ و ۱۲٫ اندرو ادلین و والری روسو، زوج هنر خام
جان اولمن از دلالان هنر خام ساکن در فیلادلفیا می‌گوید: «در دهه هفتاد که ما نمایش جدی آثار هنر خام را آغاز کردیم، موفق به جلب هیچ گونه توجهی نشدیم، چه خوب چه بد، و به راحتی نادیده گرفته شدیم. اما حالا مردم ‘ناگهان’ افرادی چون بیل تریلور Bill Traylor، جیمز کستل James Castle، ویلیم ادموندسون William Edmondson، هنری دارجر Henry Darger و مارتین رامیرز Martin Ramirez را کشف کردند.»
اندرو ادلین دلال نیویورکی نیز سهمی در برانگیختن علاقه مردم نسبت به هنر خام ندارد، اما از علاقمندان پیشگام این هنر است. برای او همه چیز با یک ارتباط خانوادگی شروع شد: عموی ادلین یک هنرمند مکتب ندیده بود و اولین مشتری برادرزاده‌ی خود نیز شد. حالا ادلین گالری‌ای بزرگ با محوریت هتر خام در چلسی دارد. وی همچنین در سال ۲۰۱۲ “نمایشگاه هنر خام” را خریداری کرد و در ۲۰۱۳ آن را در پاریس گسترش داد. پیشرفت چشمگیر این نمایشگاه از تلاش های اوست.
ضمنا همسر او، ملری روسو، نمایشگاه هایی را برای معرفی بیشتر این نوع هنر جمع آوری می‌کند. مثل نمایشگاهی از آثار بیل تریلور که در موزه‌ی هنر آمریکن فولک( که در ۲۰۱۳ به عنوان کیوریتر هنر قرن بیستم کار می‌کند.) ترتیب داد.
این موزه در سال ۲۰۱۱ بخشی از ساختمان های خود که توسط تاد ویلیامز و بیلی تایسن طراحی شده بود را از دست داد و سپس موزه هنر مدرن که آن بخش را خراب کرد. اما حالا این موزه با تجدید قوا کردن هیئت امنای خود نیروی تازه‌ای گرفته است و مشغول به فعالیت‌های گسترده‌تری شده است.
۱۳ و ۱۴٫ تیستر گیتز و ریک لو، مجسمه‌سازان اجتماعی
از زمانی که جوزف بویز اصطلاح “مجسمه سازی اجتماعی” Social Sculpture را مطرح کرد هنرمندان زیادی در قالب اندیشه این هنرمند آلمانی اندیشیده اند. دو هنرمندانی که به شیوه تحسین آمیزی این شیوه تفکر را به کار گرفته اند تیستر گیتز و ریک لو می‌باشند. آنها فرهنگ را مورد استفاده قرار دادند تا محله‌ها با ساختمان‌های متروک را بازسازی کنند و همیشه از این نکته اطمینان حاصل می‌کنند که این فضاها برای مردمی که آنجا زندگی می‌کردند به بازدهی برسد. گیتز با سخنرانی‌اش در TED TALK که نزدیک به سه چهارم میلیون، بازدید کننده داشته است، توجه مردم را به پروژه‌های خود جلب کرده است. او نزدیک به هفتاد ملک متروک را بازسازی کرده است. مثلا یک خانه‌ی استعمال مواد که او آن را تبدیل به سینما کرد. این سینما با چنان استقبالی رو به رو شد که مجبور شدند آن را به جای بزرگتری انتقال دهند. او به تازگی مشغول بازسازی کردن یک بانک بزرگ ازکار افتاده با معماری نیوکلاسیک نزدیک پارک هاید می‌باشد. وی در سال ۲۰۱۵ جایزه‌ی Artes Mundi را دریافت کرد ولی این جایزه‌ی ۴۰۰۰۰ دلاری را با نامزدهای دیگر تقسیم کرد.
حدود بیست سال و اندی پیش از اجرای موفق شیکاگوی گیتز، ریک لو پروژه‌ی خانه‌های Row را در سال ۱۹۹۳ شروع کرد. او چند ده خانه‌ی قدیمی شیروانی دار مربوط به دهه‌ی سی که قرار بود خراب شوند را خریداری و بازسازی کرد. از آن پس آن خانه‌ها میزبان برنامه‌های زیادی نظیر خانه برای مادران مجرد و چندین رزیدنسی بوده اند. این پروژه‌ی پیشگام اجتماعی برای او جایزه‌ی ۶۲۵ هزار دلاری مک آرتور را به ارمغان آورد. لو می‌گوید هدفش آن است که مردم به عنوان کارورزان خلاق در این پروژه‌ها مشارکت کنند. که با جمله‌ی بویز که هر انسان یک هنرمند است کاملا همراستاست.
بخش های قبلی را اینجا بخوانید:
[/one_half_last]
