خانه پوشیدنی دو هو سو در پلتفرم ۲۸
افتتاحیه:۸ مرداد ١٣٩۵، ساعت ١۶ تا ۲۲
این نمایشگاه جمعه تا ۲۲ مرداد ادامه دارد.
آدرس: میدان هفت تیر، خیابان مفتح جنوبى، بعد از تقاطع سمیه، کوچه بور بور، خیابان خاقانى، نبش بن بست روشن منش
تلفن : ۹۸۹۳۵۶۰۴۰۰۵۵+
Opening: 29 July, 16 to 22 PM
The show will be on every Friday till 12th August
Address: Roshanmanesh Alley, Khaghani St., Bour Bour St., South Mofatteh, Haftetir Sq.
Tell: +989356040055
پلتفرم ۲۸ فصل تابستانی خود را با مروری بر «خانه پوشیدنی» و تحت موضوعیت «زندگانی خانگی» آغاز کرد. با توجه به مرز کم رنگ شده بین فضاهایی خصوصی و عمومی و نفوذ بارز فضاهای شخصی در عرصه های عمومی، نمایش ها و کارگاه های ما در این فصل اهمیت فضای شخصی را به پرسش گذاشته و بر اهمیت نیاز انسان معاصر در حمل عادات و کیفیت هاى محیط خانگى در خارج از این حیطه تاکید دارد.
دومین نمایش ما مروری است بر کارهای هنرمند کره ای: دو هو سو
زیربنای آثار «دو هو سو»، فیگورهای انتزاعی و طرح‌های معمارانه‌یی است که برگرفته و ملهم از تاریخ زندگی شخصی خود اوست. آثاری که بیش از هرچیز به مواجهه هنرمند با مرزهای متزلزل و متغیر میان فضای عمومی و فضای شخصی، و نیز مفاهیمی چون هویت جهانی، فضا، آوارگی، حافظه و خاطره و بی‌مکانی می‌پردازند. دو-هو سو متولد سئول کره‌جنوبی‌ست و بسیاری از تجربیات شخصی او، مانند مکان‌هایی که در آنها زندگی کرده است – خانه‌ی کودکی‌اش (یک خانه‌ی سنتی کره‌یی)، خانه‌ی دانشجویی رودآیلند که دوران دانشجویی‌اش را در آن سپری کرد و آپارتمان او در نیویورک در شکل‌گیری آثار او نقش مهمی داشته‌اند. شفافیت، یا به بیان دقیق‌تر رفت و آمد و نوسان بین رویت‌پذیری و رویت‌ناپذیری، یکی از تم‌های اصلی آثار هنرمند است، مسئله‌یی که متاثر از چندلایگی فضاهای داخلی و خارجی، و نیز محوطه‌های میانی در معماری سنتی کره‌یی است. با وجود این که «سو» هنرمندی فیگوراتیو نیست ولی فیگور در آثار او حضور دارد، در گوشه‌یی به کمین نشسته و در اولین فرصت بیرون می‌جهد و خود را در میان اشکال انتزاعی و نمادین اثر به نمایش می‌گذارد. «سو» کار خود را با ترسیم و طراحی سازه‌های مسکونی در سال ۱۹۹۴ آغاز کرد و همین امر جهت‌گیری کلی آثار او در سال‌های بعد را هم مشخص ساخت. این امر به خوبی در چندین اثر از سازه‌های خانه‌مانند غول‌آسای وی – و نیز خانه‌هایی که در آن زندگی می‌کند یا کرده است – مشهود است. سازه‌ها هر کدام یا به اشکال مختلف برش خورده تا بخش‌های داخلی آن نمایان باشند و گاه به شکلی خطرناک بالای ساختمان‌ها و یا در میان دو سازه‌ی دیگر جاسازی شده‌اند، و یا این که در میان فضای گالری‌ها ساخته‌شده‌اند، به شکلی که انگار طوفان مهیبی آنها را با خود آورده و با خراب کردن سقفِ گالری به درون فضا انداخته است. از دیگر آثار «سو» می‌توان به سازه‌های بافتی، بافته شده از نخ‌ها (و لوله‌های بسیار باریک) پلی‌استر تک‌رنگ شفاف اشاره کرد. بیننده‌ی اثر درون سازه‌ی درخشان، معمارانه و بی‌ثبات پلی‌استری گام برمیدارد و از میان راهروهای رویاگونه و فضاهای داخلی سحرآمیز آن (که مثل خانه‌های مسکونی دست‌شویی، توالت و کلید برق هم دارند) می‌گذرد. خانه‌های بافتیِ شفاف و روشن «دو-هو سو» تنها بازی‌گوشانه و محصول خلاقیت بصری هنرمند نیستند، بلکه در کنار آن با متجلی کردن تمام عیارِ آشفتگی و سردرگمیِ هنرمند حامل نوعی مالیخولیای هنرمندانه نیز هستند. انگار که ردها و آثار تمام مکان‌هایی که «سو» و خانواده‌اش در طی سالها در آنها زیسته‌اند جمع آمده و مفهوم «خانه» را به نمایش گذارده‌اند. مفهومی که از دید هنرمند به شکلی تاثرانگیز همواره ناپایدار، گریزان و تثبیت‌ناشدنی بوده است.
In Platfrom 28, we started our summer season by a review on “Wearable Dwelling” influenced by our seasonal concept of “Domesticity”. Considering the blurred distinction between public and private realms and severe penetration of private world into public domain, our exhibitions and workshops intend to question and highlight the importance of “domesticity” and our contemporary urge to carry our domestic qualities and rituals with us as we exit our private domain.
Our second exhibition will be a review on artworks of Do So Suh, a South Korean artist.
Architectural settings and abstracted figures inspired by the artist’s biography serve as the central tenets of Do Ho Suh’s practice, highlighting the porous boundary between public and private space as well as notions of global identity, space, nomadism, memory, and displacement. Born in Seoul, South Korea, Suh is informed by his personal experiences in his work, particularly his move from South Korea to the United States in 1991, as well as the specific domestic spaces where he has lived, including his childhood home (a traditional hanok-style Korean house), a house in Rhode Island where he lived as a student, and his apartment in New York. Transparency, or the oscillation between opacity and visibility, appears throughout much of the artist’s work, evoking the layering of space and intermediate areas in Korean architecture. The figure also looms large, waiting in the wings, appearing throughout his work in abstracted or symbolic forms. Suh first began rendering domestic structures in 1994, an impulse turned into life’s work. These have been manifested, on one hand, in iterations of large-scale house sculptures—also riffs on his past and present family homes—variously bisected to show their interiors, teetering precariously atop or wedged between structures, or displayed in a gallery as if they have crashed through the ceiling, cast down by Dorothy’s tornado. Suh also weaves transparent structures made of monochrome polyester, at once luminous, architectural, and ephemeral, inviting viewers to wander through their dreamlike interior passageways (which might be replete with toilets and light switches). These transplanted homes are playful and imaginative but also deeply melancholy in their manifestation of disorientation: as impressions of the many residences in which Suh and his family have lived, they testify to the global and poignantly elusive nature of “home” as seen through the artist’s eyes.
