دنیاگردی | تندیس ۳٣١
برگزاری نمایشگاهی از آثار هنری ملهم از تغذیه
روزلین هاربر، امریکا: نمایشگاه «ضیافتی برای چشمان» به این مورد می‌پردازد که چگونه غذا همیشه هنرمندان را تحت تاثیر قرار داده است. این نمایشگاه در موزه‌ی هنر ناسائو کاونتی در روزلین هاربر نیویورک برگزار شده است. «ضیافتی برای چشمان» نمایشگاه جامعی در دو طبقه است که بر غذا و تغذیه در هنر تمرکز دارد، و کارهایی از طیف وسیعی از هنرمندان، شامل ائودری فلک، رد گرومز، جورج گروز، هنری ماتیس، کلس اولدنبرگ، سیندی شرمن، اندی وارهول و دیگر هنرمندان را در بر می‌گیرد. به گفته‌ی کیوریتور مهمان، فرانکلین هیل پِرِل «غذا همواره در هنر گرامی داشته شده است.» او به این نکته اشاره می‌کند که غذا از دوران اولیه‌ی زندگی بشر منبع الهام او بوده است؛ از غارنشینانی که صیدشان را نقاشی می‌کردند، تا تصاویر یونانیان و رومیان از غذا و ضیافت‌هایشان. پرل می‌گوید که این نمایشگاه هنرِ مرتبط با غذا و تغذیه را به دوران حاضر می‌آورد، با جنبش‌های قرن بیستمی نظیر رئالیسم و فتورئالیسم. وی می‌افزاید نمایشگاه شامل کارهایی است که این جنبش‌ها را نمایندگی می‌کنند، اما آنها می‌خواهند بیشتر بر قرن بیستم تمرکز کنند تا حساسیت‌ها و قریحه‌ی مدرن را نمایش دهند. نمایشگاه که از میان رسانه‌های متنوعی انتخاب شده، گلچینی از تصاویر جشن‌ها، غذاخوری‌ها، رستوران‌ها، کافه‌ها، خوار و بار فروشی‌ها و چیدمان میزها را برای مخاطبان فراهم می‌کند. تصاویر خوردنی‌های لذیذ از بن شونزایت، جینا بیوِرز، لوییجی بندیچنتی، و وین تایبو از آثار حاضر در نمایشگاه هستند.
برنیس ابوت هم با عکس مشهورش، Automat، از دهه‌ی ۱۹۳۰ و تصاویر دیگر غذاخوری‌های مشهور نیویورک حضور دارد. جودیت لیبر طراح هم کیف‌های دستی زنانه‌ی نگین‌داری را ارائه داده است که به شکل میوه‌های هوس‌برانگیز و سبزیجات ساخته شده‌اند. پرل می‌گوید نمایشگاه تعداد قابل توجهی از آثار زنان هنرمند را در بر می‌گیرد؛ «آنها به دلیل زن بودنشان انتخاب نشده‌اند، بلکه به این خاطر که کارهایشان بالاترین کیفیت را داراست.» از نظر سبکی نمایشگاه طیف متنوعی، از یک طبیعت بیجان کلاسیک اثر ویلیام مریت چیس(۱۹۰۸) تا نقاشی پاپ‌آرت روی لیختنشاتین(۱۹۷۳) را شامل می‌شود. از دیگر کارهای نمایشگاه می‌توان به کاریکاتورهای ال هرشفلد اشاره کرد که افراد مشهور را در حال غذا خوردن، از روی صحنه‌های تئاتر و پرده‌ی سینما، به شیوه‌ی طراحی‌های خطی‌اش کشیده است، در حالی که کارهای کارتونیست نیویورکر، رُز چَست، با موضوع آشپزی هم در نمایشگاه دیده می‌شود. آثار فتورئالیستی از دهه‌ی ۱۹۷۰ تا امروز، از دون ادی، رالف گوئینگز و دیگران هم طیف متنوعی از تجربیات مربوط به آشپزی را به تصویر می‌کشند. در میان هنرمندان ناحیه‌ی لانگ آیلند نیویورک هم فرانک اولت، سوزان کوشینگ، ریچارد گاچو، بروس لیبرمان، کریستین وایت و جو زابو حضور دارند. پرل در مقاله‌ی خود به مناسبت نمایشگاه می‌نویسد بیشتر کارهای قرن‌های ۲۰ و ۲۱ رئالیستی هستند، بویژه کارهای فتورئالیستی و هایپررئالیستی؛ دو جنبشی که اشتراکات زیادی دارند و در میان نسل سوم هنرمندان به شکل قدرتمندی حضور و استمرار داشته‌اند. همزمان با «ضیافتی برای چشمان» موزه برنامه‌های متنوعی برای بازدیدکنندگان در نظر گرفته است.
http://nassaumuseum.org
جنجال بر سر اصالت اثری از دویگ
شیکاگو، امریکا: پیتر دویگ(Peter Doig) برای منظره‌های عجیبش که میلیون‌ها دلار می‌ارزند، شناخته می‌شود؛ اما اخیرا او منکر کشیدن یکی از این منظره‌ها، که صحرایی را نشان می‌دهد، شده است. روبرت فلچر، افسر زندان بازنشسته‌ی کانادایی، که منظره‌ی مورد اختلاف در مالکیت او قرار دارد، دویگ را برای عدم پذیرش خلق این اثر تحت تعقیب قضایی قرار داده است. فلچر مدعی است که انکار دویگ، میلیون‌ها دلار او را متضرر کرده است و اکنون وی به دنبال گرفتن خسارت از دویگ و همچنین حکمی از دادگاه مبنی بر اصالت کار است. دویگ اما می‌گوید هیچ گاه حتی حوالی زندانی که فلچر مدعی است آنها در آن ملاقات داشته‌اند هم نبوده، و مدارکی دارد تا ثابت کند که شخص دیگری به نام Peter Doige در واقع خالق این کار است. این پرونده دنیای هنر را به هم ریخته است. متیو بیرو، پروفسور هنر مدرن و معاصر دانشگاه میشیگان معتقد است که این پرونده می‌تواند موجب ایجاد یک رویه شود و در صورت باخت دویگ، دیگر مجموعه‌دارها نیز تشویق می‌شوند تا به همین شکل عمل کنند و به دنبال گرفتن گواهی اصالت اثر برای کارهایی باشند که هویت خالشان مبهم است. وی می‌گوید این مورد ماهیت سوداگرانه‌ی رو به رشد جهان هنر را نشان می‌دهد که در آن آثار هنری برای سرمایه‌گذاری، خرید و فروش می‌شوند. موضوع این پرونده به دهه‌ی ۱۹۷۰ برمی‌گردد؛ یعنی زمانی که فلچر مدعی است هنرمندی به نام Peter Doige را ملاقات کرده که بعدها به دلیل به همراه داشتن ماده‌ی روانگردان ال اس دی در همان زندانی که او کار می‌کرده، زندانی شده است. فلچر می‌گوید کاری از Doige را به قیمت ۱۰۰ دلار خریده است تا او را از خرید و فروش مواد مخدر باز دارد. سال‌ها بعد یکی از دوستان فلچر نقاشی را در خانه‌ی او می‌بیند و می‌گوید که وی در واقع کاری از پیتر دویگ مشهور را در اختیار دارد. فلچر با پیتر بارتلوی دلال صحبت می‌کند تا کار را بفروشد، اما به دلیل اینکه دویگ منکر کشیدن نقاشی می‌شود، آنها در فروش کار ناکام می‌مانند. وکلای فلچر می‌گویند دویگ به دلیل شرمساری از زندانی شدنش این موضوع را تکذیب می‌کند. آنها به شباهت‌های پیتر دویگ و Doige اشاره می‌کنند. اینکه هر دو در دهه‌ی ۱۹۷۰ در کانادا بودند و اینکه دویگ پذیرفته که ال اس دی مصرف می‌کرده است. اما دویگ هم می‌گوید آنها هویت او را اشتباه گرفته‌اند. او مدعی است هیچ گاه فلچر را ندیده و زندانی هم نبوده است و اصلا تا ۱۹۷۹ روی بوم نقاشی نمی‌کشیده است. وکلای دویگ هم می‌گویند آنها هنرمندی به نام Peter Doige را در کانادا شناسایی کرده‌اند که در ۲۰۱۲ درگذشته، و او مدتی زندانی بوده است. آنها کارت دانشجویی Peter Doige را به دادگاه ارائه کرده‌اند که عکس روی آن به پیتر دویگ مشهور شباهت زیادی دارد. قرار است دادگاه پس از بررسی شواهد نظر خود را اعلام کند.
www.artdaily.org
نمایشگاه گریسون پری در دانمارک
آرهوس، دانمارک: مجموعه‌ای از آثار هنرمند بریتانیایی، گریسون پری، برای اولین بار در دانمارک در موزه‌ی هنر اروس آرهوس به نمایش درآمده است. نمایشگاه شامل یک تاپستری ۱۵ در ۳ متری، یک موتور سیکلت خیلی خاص و عجیب، و شش کار کاملا جدید، با الهام از مجموعه‌ی تلویزیونی اخیر پری، All Man، است. کارها به شرح داستان‌های زندگی روزمره، هویت، جنسیت و طبقه‌ی اجتماعی می‌پردازند. رییس موزه می‌گوید: «جهان هنری گریسون پری، برای موفقیت پروژه‌هایش در ایجاد علاقمندی به هنر در میان عموم مردم، جذاب و شگفت‌انگیز است.» گریسون پری(متولد ۱۹۶۰) در چلمزفورد، در دانشگاه پلی تکنیک پورتسموث تحصیل کرده است. او در ۲۰۰۳ جایزه‌ی ترنر را کسب نمود و اکنون در لندن زندگی و کار می‌کند. پری بیشتر برای گلدان‌های سرامیکی و تاپستری‌هایش شناخته می‌شود، اما او کتاب می‌نویسد، مجموعه‌های تلویزیونی می‌سازد، سخنرانی می‌کند و یک مناظره‌کننده‌ی مشهور است. کارهای او مملو از نمادهای شوخ طبعانه و گزنده است که زندگی مدرن، عادات و ارزش‌های ما را مورد پرسش قرار می‌دهند. گلدان‌های پری در نگاه اول شبیه سفال‌های سنتی هستند، اما نگاه نزدیک‌تر به آنها، بیانیه‌های تحریک‌آمیز، مضامینی از مجلات زرد و تصاویر مستهجن را آشکار می‌کند. تاپستری‌ها هم قصه‌های دوران مدرن هستند که در سفرهای تحقیقاتی هنرمند، که برای ساخت برنامه‌های تلویزیونی‌اش انجام داده، گردآوری شده‌اند. خرس تدی، نقش مهم و تکرار شونده‌ای در کار پری دارد و به گفته‌ی خودش نمایانگر عنصر مردانه در زندگی اوست. در کنار کارهای دیگر، مجموعه‌ی برنده‌ی جایزه‌ی بفتای او با عنوان «همه چیز با بهترین سلیقه‌ی ممکن» نیز به نمایش در آمده است که خوش سلیقگی و هویت در سه طبقه‌ی اجتماعی را مورد بررسی قرار می‌دهد. این مجموعه در طول نمایشگاه، در تلویزیون دانمارک هم به روی آنتن می‌رود.
http://en.aros.dk/
رونمایی از اینستالیشن سامارا اسکات
لندن، انگلیس: گالری پامپ هاوس کاری از سامارا اسکات را در پارک بَتِرسی رونمایی کرده که اختصاصا برای این مکان خلق شده است. این کار تاریخ غنی صنعتی این ناحیه را با سنت خلق کارهایی برای فضای خارجی در این پارک، در هم می‌آمیزد. این اثر نتیجه‌ی دوره‌ای از آزمایش‌ها، تجربه و کار مداوم روی موادی است که بر اثر گذر زمان و عوامل محیط طبیعی تغییر می‌کنند. در این پروژه هنرمند یک «نقاشی مایع» در حوضچه‌ی مرکز پارک خلق کرده است. با استفاده از رنگ‌های سازگار با محیط زیست، او فواره‌ها را رنگ‌آمیزی کرده و نمایش پویایی خلق نموده که با جریان آب حول سیستم لوله‌کشی تغییر شکل می‌دهد. همچنین او با افزودن عناصر مجسمه‌مانند به سطحِ اغلب تختِ حوض‌ها، به آنها بافت و عمق می‌دهد. این اینستالیشن موقت، و گاهی با کیفیات پرفورمنس‌گونه، همزمان به این منطقه به عنوان محلی برای برگزاری جشن‌ها و تاریخ صنعتی بترسی می‌پردازد. استفاده از رنگ‌های خوراکی و مواد شیمیایی در حوض‌ها، که در حالت عادی برای جلوگیری از جلبک زدن آنها استفاده می‌شود، این کار را بر بستر پیشینه‌ی این ناحیه با کارخانه‌های نیترات پتاسیم و مواد شیمیایی قرار می‌دهد که اولین بار موجب جذب جمعیت زیادی به آن شد، و در ترکیب با فواره‌ها، نمایشی می‌سازد که این تاریخ را گرامی می‌دارد. سامارا اسکات از موادی استفاده می‌کند که ویژگی‌های جسمانی را با صنعت و مواد شیمیایی ترکیب می‌کند و واکنشی مغشوش از حس آشنا بودن و انزجار را بر می‌انگیزد. سابقه‌ی فعالیت‌های چند رشته‌ای هنرمند، تشنگی کشف خواص مواد متفاوت را در او ایجاد کرده است. وی اغلب ماده را معادل تجربیاتش از بدن قرار می‌دهد و از مواد معمولی برای توصیف هیجانات و برانگیختن احساسات استفاده می‌کند. سامارا اسکات(متولد ۱۹۸۵) در لندن زندگی و کار می‌کند. او در نمایشگاه‌های متعددی از جمله فریز لندن ۲۰۱۵ حضور داشته است.
www.pumphousegallery.org.uk
