مجید عسگری |گالری سیحون

گالری سیحون

نمایشگاه انفرادی نقاشی

عنوان : کارخانه

گشایش : جمعه ۲مهرماه

ساعت افتتاحیه :۴ -۸شب

پایان : ۱۴ مهر

ساعات بازید: جمعه ها ۴ تا ۸ عصر

شنبه تا پنجشنبه ۱۱ صبح تا ۷ عصر

گالری روزهای دوشنبه تعطیل  می باشد.
آدرس گالری :خیابان وزرا، خیابان چهارم ،پلاک ۱۱

تلفن :۸۸۷۱۱۳۰۵/۸۸۱۰۲۴۲۲

نمابر :۸۸۷۱۱۳۰۵

تلفکس :۸۸۷۱۱۳۰۵

شاید اگر ویلیام موریس چند دهه دیرتر متولد می‌شد، شاید اگر او این بخت بلند را می‌داشت تا با اندی وارهولی ملاقات کند که داشت در «کارخانه»اش هنر تولید می‌کرد، او را یگانه هنرمند جهان می‌نامید. اگر ویلیام موریس بعد از چند قرن داشت دوباره به یگانگی هنرمند و صنعت‌گر می‌اندیشید و چشم انتظار پیوند دوباره‌شان بود – پیوندی که قریب به  یک سده پیش به طور کامل گسسته بود – اندی وارهول اما انگار ندای دوباره‌ی یک پیوند بود؛ مردی که زندگی صنعتی را دوست داشت، به آتلیه‌اش کارخانه می‌گفت و شیفته‌ی قوطی‌های سوپ کمبل و یا بطری‌های کوکا کولا بود. وارهول حتی روش تولید هنر را هم با فرایند صنعتی یکی کرده بود تا ده‌ها نسخه از «قوطی سوپ کمبل» تولید کند. با این‌حال شاید این همان‌جایی بود که راه او از ویلیام موریس، پدر جنبش «هنر و صنعت» جدا می‌شد، جایی که وارهول هنر را در پیوند با صنعت تعریف می‌کرد و موریس در ضدیت با تولید ماشینی.

آن‌چه مجید عسگری در مجموعه‌ی جدیدش می‌کند، ریشه در همان باوری دارد که هنر را به دست هنرمند، به مهارت و کار یدی‌اش پیوند می‌زند. جایی که صبوری، مهارت دست و مرارت به جای روند صنعتی می‌نشیند و با کنار هم چیدن ساخته‌های ماشینی، برچسب بطری‌ها یا قوطی‌های نوشابه یک بار دیگر اهمیت کار هنری– با تمام مرارت، مهارت و صبوری‌اش – را به ما یادآوری می‌کند. آن‌چه او می‌کند شاید ما را به یاد وارهول یا دیگر هنرمندان پاپ بیاندازد، ولی این کار هنرمند است که به آثار او معنی می‌بخشد.

حافظ روحانی،   شهریور ۹۵