گزارش تصویری نمایشگاه خوشنویسی و خط نقاشی هنرمندان ایران و کره جنوبی
زمان برگزاری ۱۳تا۱۹مهردر خانه هنرمندان تالار پاییز
سایت تندیس به قلم علی نورپور
نمایشگاه های مشترک بین هنرمندان دو کشوراتفاق مهمی است که از گذشته در فرهنگ های مختلف وجود داشته وباعث شکل گیری دوستی وروابط فرهنگی بین دوکشور می شود که خود تجربه ایست ارزشمند، این نمایشگاه با همکاری انجمن خوشنویسان ایران و سفارت کره جنوبی شکل گرفته که بیش از چهل اثر از هنرمندان ایران و یازده اثر از هنرمندان کره در آن به نمایش در آمده است.
در این نمایشگاه موضوع آثاری که به چشم میخورد دوستی و صمیمیت است به این صورت که عباراتی چون دوستی، صمیمیت، اسم دو کشور، و اشعاری از بزرگان چون سعدی شیرازی به چشم می خورد. درباره شیوه آثار درهنرمندان ایرانی آثار با هم متفاوت هستن در بعضی آثار شیوه سیاه مشق وجود دارد و برخی دیگر ترکیب کلمات و تکرارحول یک مرکز که خود در خوشنویسی ایرانی سنتیست دیرینه، مادراین نمایشگاه بیشتر شاهد شیوه های کلاسیک سنتی خوشنویسی ایران هستیم وخطی که بیشتربه چشم میخورد نستعلیق که خود به خاطر زیبایی وتکاملی که داشته عروس خطوط ایرانی نام گرفته به طوری که آرتور پوپ هنرشناس و ایرانشناس مشهور معتقد است که نسخ خطی کامل ومتعادل است وتعلیق خطی تأثیرگذاروحاکم با ترکیب ویژگی‌های این دو خط، نستعلیق که بسیار نوازشگر،زیبا، آرام و ملایم به وجود آمده است این نوع خط که ایرانی‌ها آن را ترویج داده‌اند تصویری عالی از تمدن و جهان‌دیدگی را به نمایش می‌گذارد.
اما آثاری که مربوط به هنرمندان کره است، در اینجا اشاره ای دارم به تاریخچه وشیوه های هنر خوشنویسی کره برای درک بهتر آثار، حروف چینی در اوایل قرن های دوم و سوم میلادی به همراه گسترش بوداگرایی به کشور کره وارد شد. در قرن هشتم میلادی کیم سانگ استاد خوشنویسی در کره به شهرت رسید و آثار او را با کارهای وانگ ژی چی چینی مقایسه می کردند.
در قرن چهاردهم، سبک های منحنی دار ژائو منگفو در کره رواج یافت. در این سال ها بود که خوشنویسی کره ای به سمت رسمی شدن پیش رفت. با وجود این، کیم جونگ هی خوشنویسی کره ای را دراوایل سده نوزدهم با پدید آوردن سبک جوسا دگرگون کرد .
خوشنویسی کره ای با خط هانگول یا هانجا نوشته می شود، از آنجایی که در سال های ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۵ در مدارس حروف چینی را به کار می بردند ازخوشنویسی با حروف هانجا استفاده می شد. پس از آن با افزایش ناسیونالیسم ملی، به کارگیری هانگول بیشتر شده و کارهای بیشتری با آن پدید آمد. هانگول شیوه ای است که در آن فقط چند کلمه به صورت درشت از بالا به پایین به صورت عمودی دریک ردیف نوشته می شود، ولی در هانجا کلمات کوچکتروردیف های بیشتری می شود . دلیل اینکه عبارات از بالا به پایین نوشته می شوندریشه کهن دارد، از گذشته اعتقاد براین است که کلمات مقدس هستند و از آسمان به زمین فرستاده می شوند به خاطر همین دلیل از بالا به پایین نوشته می شوند. حروف در این دو شیوه بسیاررها وسیال گونه است وخطوط زاویه دار در آن وجود ندارد و قلمو به صورت آزادانه بر روی کاغذ حرکت می کند.
در بعضی آثارنقاشی در کنارخط با همان قلمو خوشنویسی انجام شده که ما را به یاد هنرمندانی چون هیروشیگه و مونوروبو می اندازد هنرمندانی که در کنار منظره نگاری های شاعرانه خود عباراتی را به همین صورت نگاشته اند.
