عنوان: ماسوله ۱۳۶۰
گالری شماره شش
نمایشگاه انفرادی عکس ساسان مویدی
گشایش: ۱۲آذر ماه جمعه، ساعت ۴ تا ۸ عصر
پایان: ۱۹ آذر ماه
بازدید در روز های هفته ساعت ۴ تا ۸ عصر
گالری پنج شنبه ها تعطیل است.
آدرس: خیابان میرزای شیرازی – کوچه بیستم – پلاک ۲ – طبقه همکف
۸۸۳۴۶۰۲۹
بیانیه:
اگر به زعم «رابرت کاپا» حقیقت بهترین تصویر و بهترین تبلیغ باشد، باید گفت عکاسی مستندگرایانه نمونه متعالی قابل مطالعه در مورد زندگی انسان در دوره های مختلف است. عکس مستند ذاتا خودبیانگر است، و با بی واسطه گی در خدمت بیان واقعیت قرار می گیرد. ادراک عکس مستند بر اساس اطلاعات عمومی و پیش زمینه هایی است که مخاطب از شیوه زیستن انسان در دوره زمانی خاص در ذهن دارد. او با قیاس این پیش زمینه ها و اطلاعاتی که عکس مستند بدون جانبداری در اختیار او قرار می دهد به ساحت پیام و آگاهی در عکس مستند راه می باید.
مستندگرایی اساسا با چند مولفه اصلی و زیر مجموعه های مختلف شناخته می شود: «ساختار تاریخی» و «دلسوزی نسبت به تاریخ» دو مولفه اصلی این نوع عکاسی اند و در زیر مجموعه های این رویکرد: بی طرفی عکاس نسبت به واقعه، گواهی و شهادت بر وضع موجود در صحنه، و احساس دین و تعهد نسبت به وضعیتی مشخص و معین از زیستن آدم ها در دوره ای خاص، از دیگر زیرمجموعه های رویکرد مستندگرایانه اند.
احساسی که به صورت عمومی، مواجهه با عکس های مستند نصیب مان می کند یک جور حس خیرخواهانه از سوی عکاس نسبت به اماکن و انسان ها است. همان «بوی تغییر ز اوضاع جهان می شنومِ» حضرت حافظ است که اینجا در سندی تصویری با توجه ویژه عکاس به مکان و واقعه ای خاص در هم آمیخته تا نیاز به احساس تغییر در نوع زندگی یا معماری را به مخاطب القا کند. این وجه از عکاسی مستند در دهه ۱۹۳۰ آمریکا بیش از همیشه به چشم می آید و آرمان گرایی و اصلاح طلبی را نسبت به وضعیت زندگی انسان مد نظردارد.
عکس های «ساسان مویدی» در نگاهی عمومی، گونه ای از عکاسی مستند را پیش روی مان قرار می دهند که بی شباهت نیست به سفرهای عکاسانه رایج از میانه قرن نوزدهم به بعد که در آن عکاس – عموما با حمایت های ارگان های دولتی – به تهیه انواع عکسهای مستند از اقوام و نوع زندگی ملل مبادرت می ورزید، سفر تیموتی . اچ. ا. سالیوان برای مستند سازی غرب آمریکا در حدود ۱۸۷۰، و آرشیو سازی شرکت آلیناری در حدود ۱۸۵۰ نمونه هایی از این دست عکاسی اند. اگرچه می دانیم ساسان مویدی نه با کمک هیچ ارگان دولتی یا خصوصی – که صرفا بر پایه عشق به فرهنگ و علاقه به مردم این سرزمین – اقدام به ثبت این عکس ها کرده است. ثبت هایی که می کوشند وجوه مختلف اقلیمی/فرهنگی یک نقطه خاص از استان گیلان را متمایز کنند و بر پایه رسالت های آشکار عکاسی مستندگرایانه حرکت کنند.
ماسوله اقلیمی با ویژگی های خاص و یکتا است. آفتاب اولین اشعه نور خود را بر بلندای کوه شاه معلم ماسوله می تاباند، و مردم این خطه با قرار دادن تکه های کوچک آینه بر سردر خانه هایشان، آخرین ذرات نور غروب را در آن بازتاب داده و به تمام سطح شهر باز می گردانند. این شهر بر پایه محلات چهارگانه بنا شده، اما ساختار معماری آن به شکلی است که این محله ها در بیشترین تماس و ارتباط با یکدیگر قرار دارند و برای استفاده از حداکثر زمین در این شیب تند کوه، ساختار پلکانی را برای معماری آن در نظر گرفته اند. در ماسوله هر گونه حضوری – حتی به منفعلانه ترین شکل نیز – «واقعه ساز» است، این شهر جادویی بر بلندای کوه های تالش، از معماری منحصر به فرد و خیره کننده ای در دنیا برخوردار است که رفت و آمد آدم ها، گپ و گئده ها، و حضور تک پرسوناژها روی بام ها یا داخل کوچه ها حتی، در آمیزشی غریب با معماری سطوح و دیوارها، ترکیبی خیره کننده و سوال برانگیز ایجاد می کند: یک جور هم گونی شدید میان انسان و سازه های خویش.
عکس های مستند ساسان مویدی از جهت اصول کلی و الفبای تصویری نکات بارزی را نمایش می دهند. یکی از این ویژگی ها «ونتیج» مناسب است، یعنی قرار گیری عکاس در زاویه مناسب نسبت به صحنه و اتخاذ شیوه مناسب برخورد با موضوع، که طبیعتا در رویکرد مستندگرایانه، این امر در سریع ترین زمان ممکن صورت می گیرد. نکته دیگر «شکل» و نوع به کار بستن خطوط است. در عکس ها رهگذران و ساکنین ماسوله توسط پنجره ها، سطوح تو در توی بام ها، یا دیواره بازار و درهای بسته مغازه ها قاب شده اند و این خطوط، هویت جدیدی به آن رهگذران بخشیده است. «بیان» و «داستان» از دیگر مولفه ها است که ساسان مویدی با بهره گیری معقول و به دور از هیجان از عناصر جوی – مه غلیظ و افق های ناپیدا – و تیپ نگاری صحیح به آن نزدیک شده است. عبور و هویت یافتن گذرگاه های کوچک در ماسوله یکی دیگر از خصیصه های بارز مکانی است که در عکس های ساسان مویدی به چشم می خورد. در پرتره های محیطی این عکاس، پسزمینه های پویا که بار اصلی اطلاعات دهی را بر دوش دارند به چشم می خورند، این پسزمینه ها گاهی با تفاوت نوری شدید نسبت به پیش زمینه، خبر از دنیایی دوگانه می دهند و گاهی در تصویر منعکس شده در آینه قهوه خانه ها، تنهایی و عزلت پیرمرد نشسته در جلوی کادر را پوشش می دهند.
عکس ها با خلوص و صراحت بالایی ثبت شده اند و نمایش آن ها در این مقطع زمانی در گالری شماره شش تهران فرصت مناسبی است تا حسرت رویکرد ناب مستندگرایانه را که در سال های اخیر در کشور ما رو به زوال است، با خود حمل کنیم و بر این تلاش شایسته و درخور، ارج نهاده و قدردان این دغدغه انسانی باشیم.
کیارنگ علایی
آبان ۱۳۹۵
No.6 Gallery cordially invites you to the solo photography exhibition titled “Masuleh 1981” Sasan Moayyedi
“Masuleh 1981”
Sasan Moayyedi
Solo Photography Exhibition
۲ – ۹ Dec 2016 | Openinig: Fri, 4-8 pm
No.6 Gallery
Address: Ground floor, No 2, 20th Alley, Mirza Shirazi Street
phone : +982188346029
According to Robert Capa, if fact is the best picture and the best publicity, it should be noted, documentary photography, is a high sample about life in different eras. Documentary photo is self-expressive nature and it’s in the service of the truth with no intermediary. Perception documentary photography is based on public information and background that is addressing the life style of people in a specific period in mind.He compared this background and information that documentary photographs neutral put at his disposal find a way to the message and knowledge of documentary photographs.
Documentary chiefly know by several different main components and subsystem:
The historical structure and compassion to date, have two main components of this type of photography.
Under this approach impartiality of photographer to the event, testimony on the current situation on the ground and a sense of obligation to specific situation of people living in a particular period of time, are other subsets of realistic documentary approach.
Confronted with documentary photos we gave a sense of our charitable by the photographer to place and people. As hafiz says: “I fell the small of change in the world situation”, here is combined by special attention of photographer to specific locations and event in the visual evidence. It is done to inspire the need of change in lifestyle or architecture to audience. In the America, this aspect of photography in the 1930, looks more than ever. And it considers the idealism and reform to the situation of human life.
Photos by Sasan Moayyedi in public shows a type of documentary photography. These photos are similar to common photographic trips since the mid nineteenth century.
In that period photographer supported by government agencies provides a variety of photographs documenting of nations and the lives of people. Some samples are: Sullivans’s documented trip to west America around 1870 and Alinary’s archiving’s company around 1850. Although we know Sasan Moayyedi registers these photos based solely in the love of culture and interest in the people of this country not by public or private organization aid.
these pictures are trying to differentiate climate cultural aspects of a particular point of Gilan and moving based on the mission of documentary photography.
Masuleh is a region with special and unique features. The sun shone the first ray of its light on top of the (shah Moalem) mountain and the people of this region by putting small pieces of mirror to thire homes reflects the evening light particles and returns to all levels of region. This city is based on four basic areas, but its architecture structure is in such a way that these neighborhoods have the most contact with each other. And to use up the steep mountain considered tired structure for this architecture.In Masuleh any presence even the most passive form is also building event. This magical city top of mountain of Talesh has the unique and stunning architecture in the world. Commuter people chat and even presence of single personage on rooftops or in the streets in the exotic blend with the architectural surfaces and walls creates a stunning and questionable combination. A kind of sever anemia between humans and their structures. Sasan Moayyedi’s documentary photos to the general principles and ABC video show significant point one of these properties is an appropriate “Vantage”. That’s mean the placement of photographer at the right angle of the scene and the adoption of appropriate practices for dealing with the issue. It’s natural that in documentary approach it would be done in the fastest possible time. what’s more forms to apply lines. In the photos passersby and residents of Masuleh have framed by windows, roof’s nested levels or wall frame of market and closed shop. these lines has given a new identity to the passerby. “Expression” and “story” are another components that Sasan Moayyedi has closed to it by reasonable using and away from excitement of the weather elements thick fog and unsuspected horizons and correct writing brigade crossing and identity of small trails in Masuleh is another prime location attach. It is seen in moayyedi’s photos. In environmental portrait of this photographer dynamic background with the main information are seen. Sometimes these background with intense difference to foreground have news of dual world. Sometimes in the mirror café they covers loneliness and homesickness of old man that sitting in the front box. Photos have been recorded with high purity and directness. And at this points display them in Gallery No.6 of Tehran is an ideal time to carry pure regret of documentary approach that in recent years in our country is in decline. We appreciate this worthy effort and humanitarian concern.
Kiarang Alaei
November 2016
