نگاهی به نمایشگاه عکس هادی فلاح پیشه در گالری دلگشا

عکس | هادی فلاح پیشه

سایت هنرهای تجسمی تندیس:

نگاهی می کنیم به نمایشگاه عکس هادی فلاح پیشه در گالری دلگشا با عنوان: وقتی بهمن در جنگ کشته شد،هیچ کس نمیدانست چگونه باید به آذر خبر کشته شدن بهمن را داد. اما من که به هوش او ایمان داشتم در نامه ای یک خطی نوشتم: آذر مهرآبان، بهمن تیر خرداد مرداد.

او در بیانیه خود چنین نوشته است:

مردی میان بقیه ی مردان، بین هزاران تن از آنان، کنسرو شده در قسمت مردانه ی اتوبوس، له شده بین جعبه های سیب، لایه لایه بین کتاب های درس، مجلات مد، و نیازمندی های روزنامه. تابوتی از تصاویر پیچیده در کفن. دوستدار زیبایی، همیشه با ترس دلپسندی، دست و پنجه نرم میکند که خود را غالب می کند در میل به تصاحب ، جمع آوری، و میزبانیِ هر چه که زیباست.
در تصویر کردن این مجموعه پیش و مقدم بر هر موضوع دیگری دنیای مردانگی مشترک بین مردهای روبروی دوربین برایم جذاب بوده است.
فهمیده شدن پشیزی نمی ارزد اگر با فهمیدن متقابل عجین نشود. فرایند فهمیدن شکوه ِ خود را دارد و در این مسیر، سختی مبارک است، پیگیری مبارک است، و البته که شکست مبارک تر از هر مبارکی است.
تنها خیره شدن به عکس های این مجموعه است که بیش از هر چیزی آنها را کامل میکند، خیره شدن ضلع سوم این مثلث ساخته شده از زیبایی و ناآشنایی است. به این شکل احتمالا باید حسی از پرواز بر فراز مثلث برمودا داشته باشید بدونِ این که عملا بالای آن پرواز کرده باشید.
هر چه که ما نبودیم آنها بودند، و بر عکس. زل بزنید و لذت ببرید.

در ادامه مصاحبه ای در مورد این مجموعه عکس خواهیم داشت که کوله دان کلی و جسیکا دین کمپ با هادی فلاح پیشه انجام داده اند:

آیا فکر میکنید مخاطب نیاز دارد که عکس های شما را بفهمد تا آنها را دوست داشته باشد؟

راستش فکر نمیکنم که حتی خودم هم این عکس ها را میفهمم، و راست ترش این که این عکس ها را در واقع دوست هم ندارم ، اما از دیدن آنها لذت میبرم. و امبدوارم که احتمالا بیننده هم حسی از لذت ِ دیدن در برابر عکس ها داشته باشد. از لذت ِ دیدن منظورم وضعیتی است که بیننده تصمیم میگیرد که با تصاویر نمایشگاه وقت بگذراند و به سرعت از کنار آنها رد نشود. لذت ِ دیدن کِرمی است که به جان بیننده (احتمالا هم هنرمند و هم مخاطب) می افتد تا سر از ته و توی قضیه ی تصاویر در بیاورد.

لطفا در مورد لباس ها و پارچه هایی که در عکس ها استفاده کرده اید صحبت کنید. به نظر میرسد آنها به شکل ویژه ای به نورپردازی هر صحنه واکنش نشان میدهند؟

لباس ها ی استفاده شده در این مجموعه عکس را میشود از زوایای مختلفی بررسی کرد. مثلا از یک جهت تمام لباس های استفاده شده در این مجموعه از کمد لباس خود من بیرون آمده اند، و در هر صحنه من از مدل ها خواسته ام تا لباس های من را بپوشند و در مقابل دوربین قرار بگیرند. به این شکل می شود گفت که من در حال بررسی این هستم که لباس هایم چگونه در واقع به نظر میرسند. اما همچنین در یک شکل از خوانش عکاسانه، عکاسی همیشه به شکلی از بازگشت گره خورده است، که من به شکل طنز آن ایده ی تاریخیِ بازگشت در عکاسی را با شکل روزمره ی بازگشت به کمد لباس ها و پیدا کردن لباس مناسب برای فردا گره زده ام. از جهت دیگر در شهری که من در آن زندگی میکردم مردم همیشه چادر چاقچولی زیر آفتاب قدم میزدند و من هم همیشه چهار چشمی با تعجب به نور آفتاب خیره میشدم که چگونه به زیبایی در بر تن های پارچه پیج آنها می نشیند.

چگونه عکاسی با فقدان تطبیق پیدا میکند؟

سال ها پیش در تلویزیون تبلیغی پخش میشد که مربوط به کارخانه ایران خودرو بود، و اگر درست یادم بیاید تبلیغ مربوط به زشت ترین ماشین قرن: سمندِ نقره ای بود، که خوب البته ما هم یکی از آنها داشتیم، تبلیغ مورد نظر سمندی رو نشون میداد که در جاده های زیبای چالوس از این سو به اون سو میرفت و صدای گوینده هم روی تصاویر به گوش میرسید که: “گاهی مسیر دلپذیر تر از مقصد است”. خب منطقا این بی ربط ترین شکل تبلیغ برای یک خودرو میتونست باشه، اما در واقع این تبلیغ گرفته بود و همه دوستش داشتند. پروسه و فرآیند عکاسی برای من همان “مسیرِ دلپذیر تر از مقصد” است، و قطعا اگر بخواهم که به مقصد فکر کنم دربای ِ غم ِ فقدان، لذت مسیر را زهر مارِمان خواهد کرد.

در عکس هایتان نور چگونه استفاده و توضیح داده میشود؟

دوست عزیزی داشتم که پدربزرگشون عادت داشت یک خطی رو نمیدونم از کجا همیشه تکرار کنه: “مساله ای را کامل یاد نگرفتن مساله ای به غایت خطرناک است”. نحوه ای که من از نور در عکاسی استفاده میکنم، برای خودم شکلی از تظاهر به نابلدی در استفاده از نور هست. از یک سو این کاری خطرناک هست چون میتونه باعث بشه نتیجه ی کار خراب از آب دربیاد اما از سوی دیگه نفس ریسک کردن باعث میشه که نتیجه ی کار خوب از آب در بیاد. در کل پروسه ی تولید اثر هنری برای من وقتی جذاب هست که شکلی از لکنت درونش دیده میشه و فکر میکنم نحوه ای که من از نور استفاده میکنم برای این لکنتِ خودخواسته، خوب جواب میده.

آیا هر عکس رو از قبل در ذهنتون آماده میکنید؟

گاهی بله، گاهی خیر. شاید نحوه ی درست تر گفتنش این یاشه که صحنه رو در ذهنم آماده میکنم، بعد صحنه رو در دنیای واقعی ست آپ میکنم و بعد اجازه میدم که مدل ها کارشون رو انجام بدن. از اینجا به بعد معمولا هرچه پیش آید خوش آید.

از خودتون یک سوال بپرسید و به اون سوال جواب بدید.

ماه های سال را نام ببرید؟ آذر، مهر، آبان، بهمن، تیر، خرداد، مرداد. بقیه اش هم یادم نمیاد.

مصاحبه کننده گان: کوله دان کلی و جسیکا دین کمپ

نمایشگاه تا ۱۸ اردیبهشت ادامه دارد و علاقه مندان می‌توانند برای بازدید از نمایشگاه به گالری دلگشا مراجعه نمایند.
بازدیـد روزانـه: ۱۲ تا ۸ شب
گالری روزهای شنبه تعطیل است.