یأس را کیوریت می‌کنیم | اصالت سنجی فرهنگ

یأس را کیوریت می‌کنیم | اصالت سنجی فرهنگ

نامه نیمه ماه مرداد | مستندنگاری و شناسنامه اثر هنری

سایت تندیس به قلم جاوید رمضانی

---

چینیان در طی ده سال گذشته چندین موزه‌ی کوچک و بزرگ افتتاح کرده‌اند. موزه اساس تفویض قدرت در نظام‌های مدرن است. این پیامد چیست که موزه‌ای تعطیل می‌شود، بر سر اجاره مکان، مالک پول اجاره را بالا می برد، و در مقام متولی فرهنگی نیاز به پول دارد، مستأجر زیر بار نمی‌رود، اموال او اجازه خروج ندارند؛ پانصد تابلو هنرمندان مطرحِ معاصر اجازه خروج ندارند.
– آقا چرا جلوی کار را گرفتی؟ باید ببریم‌شان جایی دیگر. پاسخ این است: اینها سند ندارند، معلوم نیست از کی خریداری شده و از کجا آمده؟
وقتی اسناد را هم می‌بینی، چیزی نیست جز یک تکه کاغذ خرید از گالری و دلال که گاهاً فقط دلال است.
موزه ساخته‌ایم اما هنوز یک سند و مستندنگاری اصولی انجام نداده‌ایم. اصل و جعل هم که مشخص نیست. زبان و تکنیک روز دنیا را به کناری گذاشته‌ایم و جهت شناسنامه و مستندنگاری اثر مبلغی خرج نمی‌کنیم، نتیجه اینکه با یک بهانه‌ی ساده تیتر خبر روز می‌شویم. یک مجموعه‌ی آبرومند و خوب که در طی سال‌ها جمع‌آوری شده است؛ درگیر می‌شود.
کارشناس محترم، گالری‌دار، مجموعه‌دار، حراج‌گذار، ثبت اثر هنری متکی بر مستندنگاری با ابزارهای پیشرفته‌ای مثل عکاسیXRay ، ماوراء بنفش UV، مادون قرمزIR و  ماکروگرافی است. تنها با کاغذ خرید از گالری و دلال مشکل حل نمی‌شود. وقتی کاری وارد موزه می‌شود استانداردهای موزه‌ای در مورد آن برقرار است. موزه یک اسم نیست، سلسله‌ای از کیفیات خدمات و علومی است که اثر را دربرمی‌گیرد.
همین‌طور در حراج و مجموعه‌، گالری، تمامی اینها تنها متکی بر مجوز ، اسم و تابلوی سر در نیستند، بلکه یک سری کیفیات متکی بر علم و آگاهی به دنبال آنها است.
حتی کسانی که به واسطه‌گری کار هنری اشتغال دارند هم می‌دانند که باید با یک اصول مشخص کار کرد. امروزه گالری‌دار- دلال- هنرمند- کارشناس و منتقد هیچ توجهی به شأن شغل و حدود و ثغورو علوم کار خود ندارد. به هرحال امروز که دولت جدید درحال شکل گیری است؛ امیدواریم که فکری به حال این وانفسای هنر کنند. مطالبات زیاد است؛ ولی این مطالبات باید چگونه دیده شوند. این اصطکاک‌ها از زاویه‌ای مثبت هستند؛ نیازها و مشکلات خود را نشان می‌دهند، اما باید وادی انتظارات و عمل در هر واحد از این خانواده شکل‌گیری درستی داشته باشد. هر فرد موظف است تا به مصالح عموم و فرهنگ توجه و تأثیر اعمال خود را در دیگران بررسی کند. اگر اقتصاد می‌توانست پاسخگوی تمام نیازهای انسان باشد، چرا هنر وجود دارد. زیبایی چیست؟ آیا این امور بیرون از ماست و یا فقط روی دیوارهای منزل و خانه‌ها و یا روی تابلوهایی که ما می‌کشیم؛ زیبایی فقط در هنر وجود ندارد، در رفتار و اخلاق و زیستن ما هم امری زیبا وجود دارد.
هر دولت و نظامی حاصل جمع رفتار گروهی و ملی است. دولت در خدمت ملت است؛ فرد دولتی در خدمت منافع شخصی خود نیست و دولت نمی‌تواند مسائل را به تنهایی حل کند. هیچ سیستم و سازوکاری با بخشنامه سامان نگرفته و اصلاح نگردیده است. مشخصاً باید مثبت اندیشید و همکاری و گفت‌وگو تنها راه حل این مشکلات است. بدبینی و عناد چیزی جز خشم، نفرت و تخریب برجای نمی‌گذارد.

دیگر مطالب مرتبط را اینجا بخوانید: