سرمایه‌گذاری بر هنر معاصر، موزه ماکرو رم
پرونده دنیای گالری‌ها ـ رم و ونیز
موزه ماکرو رم
مجله هنر های تجسمی آوام به قلم مریم روشن فکر
رم شهری با سابقه فرهنگی هنری طولانی و همواره بستر شکل‌گیری جریانات هنری زیادی بوده‌است. اما سابقه تاریخی این شهر و انبوه بناها و موزه‌هایی که به هنر کلاسیک تعلق دارند، علاقه‌مندان و طرفداران هنر معاصر کمتر از آن به عنوان قطبی در هنرهای جدید یاد می‌کنند، اما همین موضوع شاید از اصلی‌ترین جاذبه‌های رم باشد که به طرز شگفت‌آوری موجب همکناری هنر کلاسیک و اصیل ایتالیایی و جلوه جدید هنر است و نباید این نکته را نادیده انگاشت که رم به نوعی مرکز و خاستگاه هنر غربی است.
برخلاف روند این پروژه که به معرفی گالری‌ها می‌پردازد، این بار نگاهی می‌اندازیم به یک موزه، که یکی از مهم‌ترین ارکان هنرهای نو در رم است.
موزه ماکرو در کنار موزه ماکسی دو مرکز مهم خرید و نگهداری آثار هنر جدید در رم هستند که به نوعی پشتوانه گالری‌های هنر جدید محسوب می‌شود.
پروژه ساخت موزه ماکرو در آغاز آخرین دهه قرن بیستم آغاز شد و در ۱۹۹۹ با بازسازی ساختمان قدیمی کارخانه آبجو سازی پرونی توسط آرشیتکت مطرح فرانسوی خانم اودیل دِک به بهره برداری رسید. ورودی‌های موزه به دو خیابان اصلی راه داشت و از این طریق می‌توانست با شهر در حال گفتگو باشد با مجموعه کاملی شامل یک تراس بزرگ، پارکینگ، کتابخانه و رستوران.
موزه ماکرو اینک با افزودن شعبه‌های جدید در تستاچیو و پلاندا خود را گسترش داده‌است. ماکرو سعی دارد با قدرت تمام روی ارزش هنرمعاصر ایتالیا و جهان تبلیغ کند. ایده راه اندازی مرکز پلاندا از ده سال پیش آغاز شده‌است و اینک در یک مکان ۵۰۰۰ متری که مناسب برگزاری نمایشگاه، فعالیت‌های آموزشی و ورک‌شاپ‌هاست تحت نظر مستقیم موزه ماکرو نزدیک به سه سال است که فعالیت خود را آغاز کرده‌است.
موزه ماکرو گنجینه ارزشمندی از آثار هنری ایتالیا بعد از دهه شصت میلادی را گردآوری کرده، مانند آثار گروه فورما۱ و جنبش آرته پورا. این مجموعه مانند اورگانیسمی زنده دائم در حال رشد و نمو است و تا این لحظه بالغ بر ۱،۲۰۰ اثر را در خود ثبت کرده‌است. از لحاظ تاریخی می‌توان روند تکاملی مجموعه موزه ماکرو را به سه دوره تقسیم‌بندی نمود، اول از ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۴ دوران آغاز فعالیت موزه هنر مدرن و معاصر گالریا کاموناله، دومی از ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۲ دوران آغاز به کار موزه ماکرو و سومی از ۲۰۰۴ تا کنون که با ایجاد تغییراتی در ساختمان موزه ماکرو گسترش پیدا کرد.
موزه ماکرو همچنین در ساختمان ویا نیتزا از مجموعه خود دو آپارتمان برای آرت رزیدنسی در نظر گرفته است. به هنرمندانی که سالیانه برای شرکت در این رزیدنسی انتخاب می‌شوند، علاوه بر محل اقامت یک استودیوی ۱۲۰ متری نیز داده می‌شود که می‌توانند در آن به تولید هنری بپردازند. همچنین جمعی از هنربانان و متخصصین نیز در کنار آنان خواهند بود. در طول دوران رزیدنسی، رویدادهای مختلفی مانند ملاقات در استودیو، کارگاه‌ها، نشست‌ها و غیره برگزار می‌گردد. همچنین امکان همکاری هنرمندان با سایر مراکز هنری مرتبط با ماکرو برایشان فراهم می‌گردد.
از سال ۲۰۱۲ موزه ماکر فعالیت جدی‌تری را آغاز کرد. در این دوران موزه به گسترش ارتباطات بین‌المللی خود پرداخت و گسترشی توام با معرفی خود به عنوان یک مرکز تاثیرگذار در تولید و ارائه در زمینه هنر معاصر. موزه ماکرو در سال‌های اخیر با دریافت وام توانسته گنجینه خود را گسترش دهد و حتی برخی از مهم‌ترین هنرمندان معاصر آثاری را به طور اختصاصی برای این موزه کار کرده‌اند.
پرونده قبلی را در لینک زیر بخوانید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
گالری داری موروثی در خانواده بونومو
گالری داری موروثی در خانواده بونومو پرونده دنیای گالری‌ها ـ رم و ونیز گالری والنتینا بونومو سایت تندیس به قلم مریم روشن فکر گالری والنتینا بونومو، یکی از فعال‌ترین گالری‌ها در زمینه هنرهای معاصر در رم است. شغل گالری داری در خانواده بونومو یک شغل خانوادگیست، مادر والنتینا، ماریلنا بونومو گالری داری با سابقه است که از ۱۹۷۱گالری دلارکا را در شهر باری اداره می کند. والنتینا نیز از هجده سالگی به کار در این گالری مشغول می‌شود. او تجربیات […]
