آندره کرتس | خلاصه کتاب عکاسی نمایی از مدرنیسم

آندره کرتس André Kertészآندره کرتس با نگاهی تیزبین و تخیلی چابک بسیار به ترکیب بندی و فرم‌ها توجه داشت. این عکاس مجارستانی در اواخر دهه‌ی ۱۹۲۰ به چگونگی کاربرد سوررئالیسم در عکاسی پی برد، به گونه‌ای که در عکس‌های وی از طالع‌بینان می‌توان عمق روان شناختی و درک عمیقش از سوررئالیسم را مشاهده کرد. سال ۱۹۳۰ در جامعه‌ی سرگشته‌ی فرانسه که اعتقادات دیرین در آن زیر سؤال رفته و شیفتگی تازه‌ای نسبت به راز، خرافه‌پرستی و عرفان مذهبی قد برافراشته بود، مجله‌ی وو برای چاپ داستانی نوشته‌ی ژان پورتل با عنوان «فروشندگان آینده»، عکاسی از طالع بینان را به کرتس سفارش داد. وی قبلاً به این موضوع پرداخته بود چرا که عکس بدون عنوانی که در اینجا آمده، اولین بار در ۱۹۲۹ در نشریه‌ی برلینر ایلیوشرتید زایتونگ چاپ شده بود و سپس در ۱۹۳۰ در مجله‌ی وو با دیگر عکس‌ها و در صفحه‌ی اول داستان چاپ شد. بخشی از کادر آن حذف گردید تا فقط گوی بلورین دیده شود. در این عکس به ناخودآگاه همچون منبع شناخت فرا جهانی پرداخته شده است. گوی بلورین که ابزار رؤیت ایام گذشته و البته بیشتر آینده بود با آینه‌ی معمولی تفاوت داشت، زیرا سطح منحنی آن موجب اعوجاج تصویر منعکس شده می‌گردید و آن را به دنیایی تخیلی و متراکم تبدیل می‌کرد. تصویری که در اینجا دیده می‌شود حسی از حیرت و خرد برمی‌انگیزد و بیننده، تعجب کسی را که آینده‌ی او در حال پیشگویی است و طالع بین را که خردمندانه در سکوت مشغول خواندن کارت‌های فال (تاروت) است، مشاهده میکند. این عکس تعلق خاطر اولیه‌ی کرتس را به اعوجاج فرم پیکر انسان بیشتر کرد. عکس موسوم به شناگر در زیر آب که سال ۱۹۱۷ کار شده یکی از این نمونه‌هاست.اواخر دهه‌ی ۱۹۲۰ کرتس در فرانسه، آلبرت رنگر پاتچ و والتر فانکات و گئورگ موخه در آلمان و الکساندر رودچنکو در روسیه به تجربه ورزی با این ایده پرداختند.
کرتس لحظه‌ی گذرا را با دوربین عکاسی و حس درونی خود از طراحی و فرم که به شکلی شاعرانه با احساس عاطفی نسبت به تجربه معمول انسان درآمیخته بود ثبت می‌کرد و توانست در امر عکاسی الهام بخش براسای، هنری کارتیه برسون، و رابرت کاپا باشد.
پس از سال ۱۹۶۲ آندره کرتژ خود را وقف علایق شخصی کرد. کتاب‌ها و نمایشگاه‌های او در ده‌ی ۱۹۶۰ بر عکس‌های غیرتجاری و قراردادهای حرفه‌ای‌اش استوار بود.