یحیی دهقانپور نگاه تیزبین و عکاسانه موبایلی
نگاهی به نمایشگاه عکاسی یحیی دهقانپور در گالری آران
سایت تندیس به قلم مریم روشن فکر
یحیی دهقانپور معلم محبوب عکاسی سه نسل از عکاسان ایران امروز است. استادی از نسل عکاسان خیابانی که لحن عکاسانی مانند لی فریدلندر، رابرت فرانک و وینو گرند را دارد و اوست که این اسطوره‌ها را به عکاسان ایرانی معرفی کرده‌است. دهقانپور در معیت احمد عالی از زمره افرادی بودند که از ابتدا عکاسی را با دید هنری نوین و تاثیر گذار نگریستند و قید و بند مسائل تکنیکی عکاسی را در بر نکردند.
یحیی دهقانپور با سال‌ها تدریس در دانشگاه‌های مختلف هنر، عکاسان زیادی تربیت کرده‌است. نگاه دهقانپور به نحوی از سایر هم‌نسلانش متفاوت است. او ستایشگر نگاه عکاسانه و قدرت تاثیرگذاری عکاسی به مثابه یک مدیوم هنری است. گرایش او به عکاسی فاین آرت به سمت تقدیر از بازی و تجربه گرایی است. دهقانپور را همان‌قدر که به واسطه عکاسی مستند می‌شناسیم با چیدمان عکس و مناظر پانورامای فشرده و گسسته نیز می‌شناسیم، چیدمان‌های عکس دیوید هاکنی وار و مملو از شکستن و گسترش نگاه عکاسانه به چیزی که دیده می‌شود.
دهقانپور در نمایشگاه اخیرش نیز همانند گذشته ماحصل تجربه تازه‌ای را به تماشا گذاشته است. در این کارنما که در گالری آران برپا گردیده او مجموعه عکس‌هایی را ارائه داده است که با گوشی تلفن همراه گرفته شده‌است. اما این استاد قدیمی این‌بار نیز آن‌چه را که قصد بیانش را دارد با تکیه بر قدرت خود در «دیدن» ثبت کرده و به نظر مخاطب می‌رساند.
آثار در ابعاد مختلف و در قطعی اکثرا عمودی ارائه شده‌اند و شامل مجموعه‌ای از مناظر شهری می‌شوند. اما شهر در نگاه او سر خورده، لرزیده و از هزار قطعه بر هم چیده شده متزلزل تشکیل شده‌است. برج آزادی بیشتر به الگوی تصویری زیبا شباهت دارد که وجود آن را از ابتدا مورد شک قرار می‌دهد. ساختمان سازمان ملل در هم ریخته و پریشان بر وضعیت ملل جهان دلالت دارد، مجسمه آزادی به رویایی مغشوش می‌ماند و تونل رسالت حالت گیج مسافرینی را دارد که در ترافیک ورودی تونل در ملال گرفتار آمده‌اند.
دهقانپور با آثار جدیدش به خوبی وضعیت نا موزون و در هم ریخته انسان معاصر را نشان می‌دهد. قدرت او در عکاسی به نگاه سر راست و بی حاشیه او تکیه می‌کند که سهل و ممتنع است، ساده‌ترین تکنیک با دم دست‌ترین وسیله ممکنه که گوشی تلفن‌همراه است، تصویری از جهان امروز پیش چشم مخاطب قرار می‌دهد که گیج کننده و ناپایدار است.
طنز موجود در آثار دهقانپور نوعی طنز تلخ است که در این تکنیک جدید شدت گرفته و با بهره‌گیری از لحن بازیگوشانه ابزارهای دیجیتال با کنایه‌ای آشکار و مستقیم جهان را مانند یک پازل بی سامان بزرگ به تصویر کشیده است.
یحیی دهقانپور در این نمایشگاه مرثیه جهان را در ثنای عکاسی سروده است، جهان رو به زوال و نابودی با مظاهری بیش از حد ظاهر فریبانه چون مجسمه آزادی و سازمان ملل متحد، اتوبان‌ها، پل‌ها، بناها و همه دست‌ساخته‌های مورد تفاخر بشر که گرچه دربردارنده آرزوهای او هستند اما از نگاه عکاس لرزیده و در حال فرو ریختن هستند، از طرفی در این میانه عکاسی نیز همان قدر مورد ستایش قرار می‌گیرد، البته عکاسی به مثابه دیدن و ثبت و نه عملکرد ثبوت کیفیت درجات خاکستری بر کاغذ، در واقع دهقانپور عکاسی را از ابزار تهی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه، از طریق همان بلایی که تکنولوژی بر سر جهان آورده می‌توان خود او را مورد هجمه قرار داد. او نشان می‌دهد که برای جهانی چنین ناپایدار، دوربین‌های بزرگ و تجهیزات پیشرفته برای ثبت هرچه بیشتر واقعیت دیگر به کار نمی‌آیند زیرا واقعیت نیز همانند دوربین‌های کوچک داخل یک گوشی موبایل حقیر شده‌است با ظاهری بیش از حد آراسته. از این منظر است که دهقانپور حضور عکاسی را با قدرت اعلام می‌دارد، آن‌نوع عکاسی که در نگاه عکاس است و نه در ابزار آن، طنز دهقانپور اینجاست که با کنار گذاشتن ابزار رسمی عکاسی و پیوستن به خیل جوانان گوشی به دست و آثار سبک نوظهور گلیز، نگاه تیزبین و عکاسانه خود را نشان می‌دهد.
نقد نمایشگاه‌های قبل به قلم مریم روشن فکر را اینجا بخوانید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
جواد وطن دوست | بیشتر برای نقاشی
یادداشتی بر نمایشگاه جواد وطن دوست در نگارخانه سایه سایت تندیس به قلم مریم روشن‌فکر بیشتر برای نقاشی نقاشی مدیوم قدیمی و محبوب هنر است که در مسیر حیات خود به عنوان یکی از هنرها، تحولات بسیاری را پشت سر گذاشته‌است. نقاشی را از ابتدای تاریخ بر بسترها و تکیه‌گاه‌های متفاوتی ترسیم کرده‌اند و بر اساس این انتخاب بستر، نقاشی به دو گونه قابل حمل و وابسته به بنا طبقه‌بندی شده‌است. در قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم، همچنان تخته‌های […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
شهر نگاری شهرام رستمی | تهران که خیره می‌نگرد
شهرام رستمی | شهر نگاری نقدی بر نمایشگاه تهران که خیره می‌نگرد در نگارخانه احسان سایت تندیس: به قلم مریم روشن فکر زمانی که عکاسی پا به عرصه وجود نهاد، آرزوی دیرینه بشر در بازنمایی عین به عین واقعیت و ثبت لحظه برآورده شد و برآورده شدن این آرزو چیزی را در سپهر اندیشه او جابه جا کرد. تمام آن‌چه پیش از این رویا تلقی می‌شد؛ اعم از ثبت لحظه و نگه داشتن آن و همچنین به تصویر درآوردن فانتزی‌ها […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
افق‌های مبهم نقدی بر نمایشگاه مهراد وکیلی (هوکا) در نگارخانه نگر
افق‌های مبهم نقدی بر نمایشگاه مهراد وکیلی (هوکا) در نگارخانه نگر نقدی بر نمایشگاه سایه‌سار اثر مهراد وکیلی (هوکا) در نگارخانه نگر سایت تندیس به قلم مریم روشن‌فکر وقتی همه چیز در اطراف خط افق شکل می‌گیرد، قطعات پراکنده واقعیت و رویا که حول محور این گستره شکل گرفته‌اند در هم ادغام می‌شوند و شکلی جدید می‌سازند. مهراد وکیلی با تخلص هوکا، نقاشی است که به سیاق شعر، نقاشی‌هایش را رها و با رنگ‌گذاری آزاد و بی‌پروا می‌کشد. او در […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
برهم نمایی عکاسی و نقاشی در آثار دیجیتال آرت فرهاد عزیزی
لایه های دیجیتالی واقعیت نقدی بر نمایشگاه عکس‌های نقاشی گونه- فرهاد عزیزی- نگارخانه هفت ثمر سایت تندیس به قلم مریم روشن‌فکر همه چیز رفته رفته تغییر می‌کند، حتی تصاویری که ما روزی آن را سندی بر واقعیت می‌انگاشتیم، دیگر نه سند است و نه واقعیت. دنیای روز به روز دیجیتال شونده چنان به سرعت در حرکت است که رسیدن به آن هر لحظه سخت‌تر می‌شود. در نگارخانه هفت‌ثمر که از قدیمی‌ترین و اصیل‌ترین نگارخانه‌های ایران است، با پشتوانه‌ای آکادمیک و […]
