خاکستری دوسالانه ی عکاسی

به نام خداوند جان

یکی چیزی گم کرده : چپ و راست می جوید و پیش و پس

چون آن چیز را یافت ، نه بالا جوید نه زیر ، نه چپ جوید نه راست : جمع شود.

                                                                              مقالات مولانا

 زمستان آغاز گردید و در آستانه بهمن ماه هوا سخت دگرگون است ، رفتار فصلها هم تحت تأثیر رفتار جمعی ما تغییر کرده است. گویا سالهای برف و سپیدی و باران جای خود را به خاکستری آسمان شهرمان داده است.این خاکستری ضایع کننده روح است و عدم قطعیت در تصمیم گیری را حاصل نموده بدون تصمیم قاطع و چه بسا متمایز نمی توان مسیر معرفت در دنیای هنر را پیمود.این فهم چه برای تصمیم گیران کلان و چه برای کوچکترین اجزاء این خانواده قابل تأمل و توجه است.
خوانندگان محترم توجه داشته باشند که ماه بهمن ماه دلو است و نشانه آن دلوی است که از عمق به سطح مایع حیات ، آب را حمل می کند.
بهمن ماه تحول است و تغییر فاصله جهیدن به سطحی دیگر و مهمترین اصل قضاوت بر آنچه جدید است و تازه از راه رسیده.

نمایشگاه نوسنت گرایی معاصر پایان یافت و این رویداد حاکی از خلاقیتی در نامگذاری جریان هنری ای دارد که امید می رود نه همچون دیگر پدیده های معاصر از حیث روبنایی با آن برخورد شود . جای خالی فعالیتهای نظری و مفهومی در این رویداد خالی است و این خلاقیت تنها با ارائه ی آثار هنرمندان توان ایجاد جریانی پرتوان برای شکل گیری بستر فکری و اندیشه ورز برای تولید هنری جامعه امروز و جوان هنرمندان را دارا نمی باشد.
در آغاز سی و سومین جشنواره ی فجر و سیزدهمین دو سالانه ی عکس و وعده ی مسئولان براساس ایجاد نمایشگاه های جریان ساز و دیگر اتفاقاتی که نشان از زندگی بدنه حرکتی هنر دارد و به این مهم باید توجه کرد که کماکان جدی ترین چالش شکل گیری ساختار هنری نبود وسعت در حوزه تئوری بومی و انسان شناسی جامعه ایرانی است.
بطور مثال در دوسالانه سیزدهم عکاسی مواجه با تناقض در ژانرهای ارئه شده و رویاروئی با فضای گذشته و حال هستیم.
رویاروئی مفهوم عکس خلاق و عکاسی هنری یا آرت فتوگرافی وناتوانی هیئت سیاست گذاری در پذیرش امر نو و تبیین آن بر مبنای جریان فعال عکاسی در حوزه ی هنر است . برنامه ریزی ، هدف یابی ، تولید محتواو و نظریه ، ارائه راهکارهای فنی و تولید ایده محور ، مسیری است که صبر و پیگیری گفتمان پذیری را می طلبد . طی کردن این مسیر قاطعیت و همکاری و همدلی را می طلبد.
امیدواری به برداشتهای کوچک و بسنده کردن به نام و خبر و حضور ظاهری در اتفاقی براساس انجام وظیفه ی بخش نامه ای ، حیرانی این روزها را وسیع تر می کند . در دوسالانه سیزدهم دو بخش مطرح گردیده ی عکاسی خلاق و آرت فتوگرافی سؤالات بسیاری را بوجود می آورد ،که در جمع بندی مطالب گفته شده توسط شورای سیاستگذاری (مصاحبه هنر آن لاین ۳۰دی ماه) شما به جمیع ضدین می رسید . اسماعیل عباسی قدمت آرت فتوگرافی را به دوسالانه اول می رساند سؤال اینکه پس آن موقع عکاسی خلاق نام داشت؟
گوهر دشتی وجود آرت فتوگرافی را نزدیک شدن به استانداردهای جهانی بینال می داند پس در این سیزده سال اساساً استاندارد نبوده است؟

کیارنگ علائی این ژانر را نتیجه گیری مسائل در دوره ی قبل می داند و طبیعی است و تکامل دهنده ی آن . پس عکاسی خلاق چیست ؟ همان برداشت قدیمی است آیا؟

مسعود زنده روح کرمانی می گوید دوسالانه ی عکس را به سمت آرت فتوگرافی سوق دادیم ، ژانر عکاسی خلاق را گذاشتیم که تا عکاسانی که دید هنری ضعیفی دارند به سمت آرت فتوگرافی سوق یابند . سؤال اینکه عکاسی هنر است یا نه و در بینال ما هنر عکاسی مطرح است و یا عکاسی فنی و مد و تبلیغاتی و غیره .
دید هنری ضعیف جایگاهش در عکاسی کجاست؟

نیوشا توکلیان می گوید ژانر عکاسی خلاق را گذاشتیم تا همه ی عکاسان به ایده و خلاقیت توجه کنند تا عکشان هنری شود پس نتیجتاً ژانر آرت فتوگرافی چیزی بیش از ایده و خلاقیت باید داشته باشد که عکاسی خلاق اگر ندارد مهم نیست.

محمد غفوری از خلاقیت در مضمون ، بیان ، ساختار بصری ، فرم و مؤلف بودن در تولید عکس و کار عکاسی می گوید البته این مفاهیم را در تعریف ژانر عکاسی خلاق می گویند و البته آیا با یک تک عکس از عکاسی جوان می توان این مفاهیم را برداشت کرد ؟

خب قضاوت با شنونده است تکلیف ما با این خاکستری پراکنده و بی رنگ چیست؟ این رویداد می آید و می رود و هنوز آسیب شناسی ای متفکرانه در پی کارهای گذشته نمی یابیم.

[author image=”http://www.homaartgallery.com/Files/ProfileFiles/big_51.jpg” ]جاوید رمضانی |هنرمند عکاس|مدیروب سایت تندیس[/author]