گزارش جلسه نقد و بررسی نمایشگاه صورتی بر خلاف ایده | نقاشی‌های پرتره عادل سعدالدین در گالری دانژه
به گزارش سایت تندیس: جلسه نقد و بررسی نقاشی‌های عادل سعدالدین روز چهارشنبه ۲۹ آذرماه و با میزبانی گالری دانژه در سمنان برگزار شد. در این جلسه اساتید، جمعی از هنرمندان و هنردوستان حضور داشتند و به بررسی و تبادل نظر درباره‌ی مجموعه‌ی پرتره‌های سعدالدین که از ابتدای آذرماه در گالری دانژه سمنان برپا بود، پرداختند. در این جلسه دکتر جاوید رمضانی (هنربان)، استاد اسدالله شریعت پناهی، و آقای غلامرضا سماوی (هنرمند و استاد دانشگاه) به بیان نظرات خود درباره نقاشی‌های سعدالدین پرداختند و سپس جلسه به شکل پرسش و پاسخ نقاش و حضار ادامه یافت.
دکتر رمضانی با اشاره به تنوع تکنیکی کارهای سعدالدین، آنها را نتیجه دیدگاهی ویژه به انسان که دیگر از خاستگاه های امانیستی بر نمی‌آید معرفی نمود. در این نوع نگاه نقاش برای بیان سوژه انسانی نه در فکر جمال است نه در فکر ارائه دردهای انسانی. چهره‌های آقای سعدالدین خود او هستند حتی اگر دارای اسم و شناسنامه باشند. کاراکترهایی که او برای نقاشی انتخاب می‌کند بر اساس یک جریان سیال ذهنی، بدون اصرار بر نشان دادن ویژگی‌های بصری سوژه بر روی بوم پدید می‌آیند. سعد الدین نه به دنبال فرم است و نه بازی با رنگ و بافت. او تکنیک را برای رسیدن به بیان نامحدود و شاعرانه نقاشی در چنگ دارد و با مدیوم نقاشی اثری چند لایه و عجیب به وجود می‌آورد. سعدالدین ساحریست که به وسیله نقاشی شگفت زدگی خویش از انسان را در این هستی بی پایان به نمایش می‌گذارد.
شریعت پناهی نیز به اجمال به تبیین و توضیح ضعف‌ها و قوت‌های کار و شخصیت نقاش پرداخت.
در پایان سعدالدین به بیان نظرات خود درباره نقاشی پرداخت. وی گفت: زمانی سادگی نقاشی کشیدن آزارم می‌داد، فهمیده بودم که اگر حتی چند رنگ ساده اما متناسب را کنار هم بگذارم تابلو را قاب کنم و بر دیواری که نور مناسب دارد آویزان کنم، ممکن است تصویر بصری خوشایندی ایجاد کند یا به سادگی میشد کاری خلاف این انجام دهم یعنی بواسطه‌ی تسلیم کامل به ناخوداگاه تصویری دل بهم زن و اکسپرسیو بسازم، میتوانی اراده کنی و هر تصویر دروغینی بسازی که هیچ ارتباطی با تو ندارد، اما اینها همه تصوراتی خام بود بعد از یادگیری جنبه‌های تکنیکی نقاشی؛ حالا میدانم که نقاشی سخت ترین کار ممکن است دقیقا به خاطر میل نقاش به دوری از این فریب‌ها و اینکه نقاشی به اراده کشیده نمی‌شود بلکه باید در فرایندی غریب ابتدا خود را بواقع تبدیل به تصویر مورد نظر کرد تا بتوان تصویری از آن در نقاشی ارائه داد و این یعنی ارتباط مستقیم نقاشی با آنچه نقاش واقعا هست، نقاشی از ما می‌خواهد که به صورت بنیادی تغییر کنیم و بر علیه ناخوداگاه موروثی‌ای که ارتباط ما را با هستی قطع می‌کند بیاشوبیم.
تصاویر بیشتر و کاتالوگ این نمایشگاه را اینجا ببینید.
نقد نمایشگاه عادل سعد الدین به قلم جاوید رمضانی را اینجا دنبال کنید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و میدانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
عادل سعدالدین | هرجایی بیرون از این جهان
عادل سعدالدین | هرجایی بیرون از این جهان سایت تندیس: به قلم جاوید رمضانی برگرفته از شعری از بودلر آیا خواب انسان شناختی انسان محوران کماکان ادامه دارد. آیا کسی در این زمین، بن‌بست‌های ذاتی اومانیسم را ندیده است. مگر ما با درخت و خورشید و آسمان پیمان نبستیم آن هنگام که تمدنی کوچک بودیم. آیا انسان متناهی است! آیا به انسان خداگونه قرن نوزدهم کماکان باور داریم با اختراعات، ابداعات و فروکاستن زندگی از امکان حضور. آیا جهانی جدید […]
