بررسی زمینه های پیدایش اثرِ هنرمندان نوظهور ایرانی
” Beyond the Exhibit I” فراتر از نمایش ۱
کیوریتورها : شهرام انتخابی و آسیه سلیمیان
هنرمندان : شقایق احمدیان | مهرداد جعفری | مصطفی چوب تراش | سارا حسینی | فهیمه حقیقی | شهریار رضایی | فرزین
شادمهر | رنه صاحب | روح انگیز صفری نژاد | نگار )زهرا( عالِم زاده گرجی | نگار قیامت | علیرضا نکویی
افتتاحیه: یکشنبه ۶ ژانویه ۲۰۱۸ (۱۶ دی ماه)
خاتمه: ۲۱ ژانویه ۲۰۱۸ (۱ بهمن ماه)
گالری Katharina Maria Raab
جلسه بحث و گفت و گو پیرامون موضوع:
– تولید هنر معاصر در ایران و فراتر از آن
۱۱ ژانویه (۲۱ دی ماه )
سخنرانان:
پروفسور جولیا آلرستورفر، موسسه تاریخ و تئوری هنر
دکتر شارلوت بانک، مورخ هنر و کیوریتور
پروفسور شولامیت بروخشتاین، مورخ هنر و کیوریتور
شهرام انتخابی، هنرمند، کیوریتور
کاترین ناهیدی، پژوهشگر و مورخ هنر
آسیه سلیمیان، کیوریتور
– کیوریتوری زیر محدودیت / پیدا کردن جایگزین
۲۱ ژانویه (۱ بهمن )
سخنرانان:
کاترین بکر، مورخ هنر و کیوریتور
الکساندر کوخ، تئوریسین، کیوریتور و گالری دار
کاترینا ماریا رآب، گالری دار
کریستی وودی، مورخ هنر و ناشر
نقطه شروع ” Beyond the Exhibit I” فراتر از نمایش ۱، مشاهده عدم وجود سیستم نهادی برای هنر معاصر در ایران، فقدان تبادل بین المللی و نقص در زمینه آموزش بود. در اوائل شکل گیری صحنه هنر معاصر در ایران به خصوص تهران، تعداد محدودی گالری به صورت زیرزمینی فعال بودند، که دور از بازار رویکردی بر اساس هنر تجربی داشته اند و استفاده از روش و مدیوم های جدید را پشتیبانی می‌کردند. امروز – تحت تاثیر خریدارانی از امارات متحده عربی و واسطه گران هنرغرب – اکثر گالری ها ساز وکاری توسعه یافته در پیش گرفتند که در آن جنبه‌ی تزئینی و گمانه زنی اقتصادی نقش اصلی را بازی می کند. بر این مبنا، بازاری داخلی به وجود آمده که با ارزش‌های هنر انتقادی بین‌الملی کمتر در ارتباط است. امر هنری که نشان دهنده‌ی مسائل اجتماعی واقعیست و پیوندی را با جامعه در هنر بازتاب می دهد، در شهرهای بزرگ ایران تحت تأثیر تحریم های دهه های گذشته و بی ثباتی داخلی قرار دارد. تولیدات هنر معاصر ایران اغلب هویت فرهنگی خود را در سلسله های گذشته و فرایندهای تاریخی قبل از انقلاب اسلامی دنبال می کنند. موضوعاتی مانند مسائل مربوط به کار، جنگ ایران و عراق، یا شرایط زندگی واقعی در جمهوری اسلامی و به طور کلی زمان
حال و آینده، کمتر نقشی در هویت یابی هنری بازی می کند. از سوی دیگر، تصویری از هنر معاصر ایران در غرب توسط برخی از مظنونین همیشگی ارائه می شود، که بدون در نظر گرفتن محتوا و روبرویی با وضعیت موجود، در خلوت آثاری را در یک سیستم گالری منحصر به فرد می یابند. با این تفاسیر هدف خود را معرفی تصویری بروزتر و متنوع تر از هنر معاصر ایران قرار داده است. «فراتر از نمایش ۱» زمینه های پیدایش اثرِ هنرمندان نوظهور ایرانی را بررسی کرده و عمدتا هنرمندان ایرانی را که بعد از انقلاب اسلامی ۱۹۷۱ به دنیا آمده ا ند معرفی می کند.
هنرمندان دعوت شده به این پروژه دانش آموخته هنر از دانشگاه های ایران هستند و در تلاشند که به عنوان “هنرمند تمام وقت” فعالیت داشته باشند. اکثرا از شهرهای دیگر به تهران آمده و پنج هنرمند در اصفهان و کرمان و کرج زندگی می کنند. عنوان نمایشگاه حاکی از این است که این پروژه ها فراتر از ارائه آثار هنری هستند. در انتخاب هنرمندان؛ شخصیت، حضور در صحنه ی هنر و دغدغه اجتماعی و بیان هنری شان اهمیت بیشتری نسبت به لیست نمایشگاه های آنها دارد. مصاحبه با تک تک هنرمندان شرکت کننده سهم مهمی در شکل گیری این نمایشگاه ها دارند، که به وسلیه هنرمند شهرام انتخابی و آسیه سلیمیان کارگردانی و فیلمبرداری می شوند.
این کلیپ های ویدئویی اطلاعاتی در مورد حرفه، موقعیت اجتماعی، شرایط تولید و تم آثار آن ها ارائه می دهد. به طور کلی این فیلمها تصویری بسیار شخصی از وضعیت کنونی هنرمندان در ایران را نشان می دهد. فراتر از نمایش عنوان مجموعه ای پیوسته برنامه ریزی شده است، که پروژه های نمایشگاهی به همراه جلسات بحث و گفتگو در نقاط مختلف ایران و خارج از کشور را برگزار می کند.
شقایق احمدیان (مازندان)؛ شیوهای تدریس کهنه گرا و تحمیلی اساتید در دانشگاه های هنر ایران مورد انتقاد قرار می دهد، در عین حال کودک آزاری و حقوق حیوانات در طراحی و نقاشی هایش منعکس می شود. نگار (زهرا) عالم زاده گرجی( بابل )؛ پس از گذراندن دوران کاری به عنوان وکیل، به صورت انحصاری به هنر رو آورده و کلیشه و نقش و طبقه بندی جنسیت را در ویدئو و نقاشی هایش زیر سوال می برد. مصطفی چوب تراش (دزفول)؛ با طنز و رویکردی شخصی با تاریخ روبروست، و در چیدمان و نقاشی هایش یک نوع بازخوانی تاریخی با رویکرد نقد طنز آمیز اجتماعی و فرهنگی حضور دارد.” نگار قیامت” در فتوگراف ها و نقاشی هایش به آسیب پذیری انسان و حساسیت طبیعت اشاره و آنها را محوراصلی آثارش قرار داده. ” فهیمه حقیقی” در اصفهان زندگی می کند. نبود امنیت، جستجوی حریم شخصی و مصائب کودکان در جامعه را بررسی کرده و آن سوژه اصلی نقاشی هایش است. ” سارا حسینی سفیددشتی” نقاشی ساکن اصفهان است که وضعیت زنان در جامعه، به ویژه اثرات حملات اسید پاشی و به طور کلی خشونت اجتماعی علیه زنان را مطرح می کند. مهرداد جعفری (مازندان)؛ با طراحی و چیدمان هایش بر روی پروسه های تصمیم گیری در مورد مهاجرت تمرکز دارد. علیرضا نکوئی (زاهدان )؛ در پژوهش های تصویری خود به واسطه ی استفاده از مضامینی همچون انزوا, جداسازی و محرومیتی خود خواسته فضاسازی آثارش را ایجاد می کند . روح انگیز صفری نژاد ( اصفهان / شیراز )؛ نگاهی انتقادی به مصرف گرایی انداخته و به تاثیر جامعه صنعتی بر محیط زیست می پردازد. موضوع و محور آثار ” رنه صاحب” پیوسته، فرمول های ارتباطات انسانی، ضرب المثل و سوءتفاهمات زبانی است. فتوگراف های ” فرزین شادمهر” ، زنان را فراتر از مدل های سنتی نشان می دهد و شخصیت های به خصوصی را مانند زنان ورزشکار و افراد معلول برجسته می سازد. شهریار رضایی (کرمان) ؛ مجسمه ساز و فعال در چیدمان های فضای عمومی است، در آثار وی دغدغه های اجتماعی مردم, آزادی , وطن و مهاجرت، مشهود است.
در سال ۱۳۹۵ توسط شهرام انتخابی و آسیه سلیمیان به عنوان فضایی برای هنرمندان و محققان با هدف ایجاد ارتباط و مبادلات رویدادهای هنر معاصر بین المللی تاسیس شد. پس از یک سری فعالیت ها، پرفورمنس ها و کارگاه های آموزشی در نقاط مختلف ایران، پروژه نمایشگاه بزرگ ” کپی / پیست” یک و دو را با شرکت ۱۱ هنرمند شناخته شده بین المللی در گالری طراحان آزاد ) تهران ( و مرکز آفرینش های معاصر ) ( و گالری اکنون ) اصفهان برگزار کرد. در همان سال نخستین جشنواره هنری “تبدیل / تولید” را در فضای عمومی شهر اردبیل در شمال غربی ایران انجام داد. این پروژه بر روی جنبه های محیط زیست و پایداری تمرکز داشت و با مشارکت هنرمندان اردبیل و مردم با همکاری اداره ملی محیط زیست انجام گرفت.
شهرام انتخابی + آسیه سلیمیان
