علی فرامرزی، چرخش رنگ در بی‌نهایت طبیعت
نقدی بر نمایشگاه «بعد چهارم» در فرهنگسرای نیاوران
سایت تندیس: به قلم نویسنده مخاطب الهه رحمانی خاکی
علی فرامرزی نقاش طبیعت است، گویی در آثار او آب، باد و خاک در حال رقص و سما و چرخش در عالم ناسوتی خود با حسی سرشار از زندگی در عالم رویایی گرداگرد درختانی نمادگونه می‌گردند و اشعاری را در لایه لایه رنگی خود می‌سرایند. این هنرمند، نقاشی خودآموخته است که با تجربه‌گری به زبان بصری خاص خود رسیده؛ رنگ‌ها در آثارش به تندی و هجوم اکسپرسیونیسم می‌گراید و بوم‌های چندلته و بزرگش حضوری از هجمه‌های چند لایه را به نظاره می‌نشیند، وی با لحنی صریح تنها ابژه تصویری و مفهومی خود یعنی تنه‌های درخت بدون برگ را در لایه‌های رنگی می‌نشاند و مفهوم عبور فصل‌ها و حضور در اقیلم کویر و جنگل را صرفا با حرکت رنگ‌های سرد و گرم به بیننده القا می‌کند.
هنرمند با شناخت دقیق نور و سایه و با فهم درست از طبیعت عادت‌های بصری را کنار گذاشته و با تک ابژه خود به دنبال یافتن راهی از آن خود می‌گردد. وی در آثارش دغدغه رسیدن به حقیقت را ندارد بلکه مرز میان آنچه را که می‌بیند و آنچه را که دوست دارد ببیند برداشته و به ایجاد مجموعه‌ای از استعاره‌های بصری آبستره پرداخته است، آثار او بدون محدودیت‌های طراحی اجرا می‌شود، بدون دست گذاری‌ها در نشان دادن جزییات کار و با حذف زوائد و عبور از خط مستقیما به سراغ رنگ‌ها و مفاهیم روانشناختی و نمادین آنها می‌رود. آثار به گونه‌ایی اجرا شده که مخاطب را در وجه تزئینی با آن درگیر می‌کند و هر کار به گونه‌ای وابسته به اثر قبلی است و هر یک موضوع انتخابی جداگانه‌ای را دنبال نمی‌کند. 
وجه غالب در آثار وی را می‌توان حرکت دانست و تنها ابژه‌ی پایدار تنه‌های درختانی همشکل هستند که در گوشه و کنار اغلب آثارش به چشم می‌خورند که شاید نقطه‌ی سکون این ریتم در حال گذر بتواند باشد. تاکید نقاش بر مکان یا بهتر بگویم انتخاب فضای شناور و چند لایه زمان و عناصر آن یکی از خصوصیات ویژه‌ای است که امکان رجوع خوانشگر را به قلمروی بدون مرز طبیعت فراهم می‌کند. «بعد چهارم» عنوان نمایشگاه اخیر این هنرمند در گالری فرهنگسرای نیاوران است؛ انتخاب این عنوان بدین دلیل است که فرامرزی تعدادی از آثارش را روی مکعب‌های معلق و آویزان در فضای نمایشگاه به اجرا درآورده که در این کارها سعی بر آن داشته که از تک بعدی دیدن آثارش روی بوم خارج شده و اجرای نقاشی‌هایش را در غالب‌های حجمی به نمایش حرکتی در هر چهار بعد زمان و فضا که ابتدا و انتهایی ندارد و از هر سو قابل خوانش است. 
وی در تعدادی از آثار حجمی خود تک سوژه‌هایی از پرتره را نیز به اجرا درآورده که مروری است بر تاریخ بودن و نبودن آنها در لابه‌لای عبور آزادانه این خیال پردازی‌های رنگارنگ طبیعت و از سر اشتیاق و احساس درونی هنرمند. فرامرزی اجرای آثار حجمی جدیدش را به فراخور و پیروی از نقاشی‌هایش به تصویر کشیده و بی‌شک امکان بازنمایی خلاقانه‌تری را در کارهای آتی خود می‌تواند داشته باشد.
نقد قبلی از همین قلم را در لینک زیر مشاهده کنید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
کامران کوهستانی در هزارتوی نستعلیق
کامران کوهستانی در هزارتوی نستعلیق نقدی بر نمایشگاه کامران کوهستانی در گالری والی خط نقاشی‌هایی ریشه‌دار در سنت سایت تندیس: به قلم نویسنده مخاطب الهه رحمانی خاکی میرعلی تبریزی در نیمه‌ی دوم قرن هشتم از ادغام خط نسخ و تعلیق خط نستعلیق را به وجود آورد که تحولی عظیم در هنر خوشنویسی بود و عروس خطوط اسلامی نام گرفت. این زیبایی در نگارش حروف و کلمات ایرانی تا به امروز در دست هنرمندان خطاط با همان سبک و سیاق و […]
