مدرنیته در هنر خوشنویسی
نقدی بر نمایشگاه «بی‌نقطه سرخط» در گالری آرت‌هاب آریانا
سایت تندیس: به قلم نویسنده مخاطب الهه رحمانی خاکی
تلقی زیبایی شناسانه از هنر خوشنویسی به عنوان یک هنر کهن از گذشته‌های دور تا چندی پیش مطابق با سنت‌های شناخته شده‌ی آن صورت می‌گرفت، اما پس از برپا شدن مدرنیته در اجرای آثار هنری و به طبع در خوشنویسی شاهد نگارش‌هایی متفاوت از آن چه که در قبل صورت می‌گرفت هستیم. آثار هنری که در غالب خط نقاشی اجرا می‌شود بر مبنای قابلیت‌هایی که اخیرا در فرم، شکل و ترکیب‌بندی تجربه کرده به نوعی انتزاع در کیفیات صوری خود دست یافته است؛ که اغلب با ایجاد هارمونی و توازن در ارتباط با نقاشی و خط توانسته سبکی متفاوت را به نمایش بگذارد. 
اخیرا نمایشگاهی با عنوان بی‌نقطه سرخط، از آثار خط نقاشی علی شجاع و نسرین هادیان در گالری آرت هاب آریانا برگزار شده است. این آثار عموما در قطع بزرگ به اجرا درآمده و ابژه‌های تصویری در هر اثر کلمات و یا حروفی هستند که از ترکیب خطوط معلی، شکسته نستعلیق و ثلث به جایگاهی در طراحی و سبک جدیدی از خوشنویسی رسیده‌اند و شاید در این نوع از ترکیب‌بندی بتوان اذعان داشت که هنرمند با توجه به پیشینه گرافیستی خود به نوعی در خوشنویسی به سراغ کالیگرافی در طراحی متفاوت از آثار خود رفته است. 
خط نگاره‌های علی شجاع بر پس زمینه‌هایی از رنگ‌گذاری‌های آبستره که در برخی از آثار به آثار جکسون پولاک نیز بی‌شباهت نمی‌باشد به اجرا درآمده است. نقاشی‌های نسرین هادیان به عنوان یک رنگ‌پرداز به تناسب نوع فضاسازی و فرم نگارش خطوط به ایجاد تلاشی در جهت یافتن نقطه تلاقی این دو اثر می‌گردد و این همکاری در اجرا، در یک مونولوگی یکسویه نمایشگاهی از فرم و رنگ را از گذشته تا امروز مرور می‌کند. خطوط اصولا در یک بافت درهم و پیچیده با یک ترکیب‌بندی منطقی و مناسب آزادانه و رها اجرا شده و با یک ریتم منظم حول مرکز اثر خود نمایی می‌کند. برخی آثار صرفا به صورت خط نگاره‌هایی بدون رنگ در کانتکست یا زمینه اجرا شده و هنرمند مخاطب را از خلال مجموعه‌ای که به تصویر کشیده به خوانش این تعریف جدید در طراحی حروف دعوت می‌کند و به درک مطلق از خط نگاره‌هایش ارجاع می‌دهد.
در استیتمنت این نمایشگاه آمده: از اهالی تجربه اگر باشی احتمالا مجرب‌تر از آن هستی که غافل شوی از تداوم آغاز و از اهالی تجربه اگر باشی احتمالا تردید می‌کنی به نقطه پایان …. این دو هنرمند در این کارنما به اجرایی از آثار تزیینی در مقوله خط نقاشی پرداخته‌اند که به طور حتم با ساماندهی نقاشانه و سعی در بازنگری سطوح رنگی مناسب در کنار خط نگاره‌ها می‌توانند به بیانی خاص در آثار خود دست یابند.
نقدهای دیگر را به همین قلم در لینک زیر مشاهده کنید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
علی فرامرزی، چرخش رنگ در بی‌نهایت طبیعت
علی فرامرزی، چرخش رنگ در بی‌نهایت طبیعت نقدی بر نمایشگاه «بعد چهارم» در فرهنگسرای نیاوران سایت تندیس: به قلم نویسنده مخاطب الهه رحمانی خاکی علی فرامرزی نقاش طبیعت است، گویی در آثار او آب، باد و خاک در حال رقص و سما و چرخش در عالم ناسوتی خود با حسی سرشار از زندگی در عالم رویایی گرداگرد درختانی نمادگونه می‌گردند و اشعاری را در لایه لایه رنگی خود می‌سرایند. این هنرمند، نقاشی خودآموخته است که با تجربه‌گری به زبان بصری […]
