نگاهی به نمایش آثار عباس کیارستمی در مجموعه موزه ملی ایران
به من نگاه کن
سایت تندیس به گزارش مریم روشن فکر
مجموعه‌ای از عکس‌های عباس کیارستمی از موزه لوور با عنوان «به من نگاه کن» برای اولین بار و به طور همزمان با نمایش آثار موزه لوور در تهران در موزه ملی به نمایش گذاشته شده‌است.
این مجموعه که در زمان حیات او هرگز به نمایش در نیامده بود، عکس‌هایی را شامل می‌شوند که او در بازه زمانی سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۲ از بازدیدهایی که از موزه لوور داشته ثبت نموده. در این مجموعه آثار، کیارستمی مرز میان بازدیدکنندگان و آثار را محو کرده و از ترکیب این دو اثر جدیدی را خلق نموده‌است که با تکیه بر توانایی فرمال او در قاب‌بندی و نگاه تیزبین در تشخص شباهت‌های بصری موجب شده در این آثار زمان معنای خود را ازدست بدهد و نگاه کننده و نگاه شونده از پی زمان با یکدیگر رابطه‌ای واقعی برقرار کنند.
همچنین نمایش این آثار در کنار بخش منتخبی از موزه لوور بار دیگر این موقعیت را تکرار می‌کند و همچون دو آینه موازی در برابر هم تصویر دیدن و دیده شدن را تا بی‌نهایت ادامه می‌دهد. کیارستمی با انتخاب عنوان «به من نگاه کن» موضوع نگاه کردن را به چالش کشیده‌است، و این چالش را به موزه، یعنی جایی برای نگاه کردن تعمیم می‌دهد. همچنین او برای تقویت دیدگاه خود از شباهت‌های بصری و تکرار در موقعیت‌ها بهره بسیار می‌برد و به این ترتیب می‌تواند در زمان به عقب برود و بیننده را در برابر موقعیتی قرار دهد که نقاش یا مجسمه‌ساز در آن بوده‌است.
به عنوان مثال در تابلویی که دختری با کلاه و گیس بافته پیش زمینه تصویر را پر کرده‌اند، در پس زمینه نیز تابلو دختری جوان دیده می‌شود که لباسی کمابیش همرنگ دارد. این تابلو می‌تواند تخیل مخاطب را به زمان نقاشی ببرد که اولین بار در برابر زیبایی و معصومیت مدل خود قرار گرفته‌است، معصومیتی که در دختر کلاه به سر نیز قابل مشاهده است.
در برخی دیگر از آثار البته کنار زدن مرز تابلو و فضا موقعیتی جدید را خلق کرده که در آن کیارستمی در جایگاه خالق اثری کاملن مجزا می‌ایستد که تابلو نقاشی یا مجسمه و بازدیدکننده موزه در آن ماده خام خلق این اثر جدید بوده‌اند.
دیدن این مجموعه فرصتی مغتنم را فراهم می‌کند تا بار دیگر به دیدار خلوص نگاه این هنرمند فقید برویم، در عین اینکه موقعیت نمایش آن نیز فرصتی را پیش می‌آورد که در بخشی از تجربه او نیز سهیم شویم.
گزارش تصویری لوور تهران را اینجا ببینید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
قطعاتی از تاریخ هنر جهان در لوور تهران
نمایشگاهی کوچک از تاریخ هنر جهان در لوور تهران گوشه ای از گنجینه «لوور» با شاهکاری از رامبراند و فرشته های اروپایی، دِرفش و تبری از ایران باستان، آثاری کشف شده از تمدن بین النهرین به همراه ابولهولی که چندان غول پیکر نیست، برای سه ماه مهمان تهران است. به گزارش ایسنا، طبقه اول ساختمان موزه دوران اسلامی ایستاده در کنار موزه ملی با آن تاق کسرای آجری‌رنگ که یادگاری از آندره گدار ـ باستان شناس و معماری فرانسوی ـ […]
