نقد نمایشگاه نقاشی‌خط هنرمندان سنت گرا و سنت شکن در گالری گویا
سایت تندیس به قلم الهه رحمانی خانکه
آثاری ازشانزده هنرمند به‌نام و پیشکسوت عرصه‌ی خوشنویسی و نقاشی خط در گالری گویا با عنوان «بهار نقش و رنگ» گرد هم آورده شده تا هنردوستان این عرصه را به بازدید آثاری در خور توجه و تامل دعوت کند. هنرمندانی که هر یک با اسلوب و سبک و سیاق خود به اجرای آثارشان پرداخته‌اند که کنار هم قرار گیری این کارها به گونه‌ایی مانند ژوژمان آثار هنری است که هر یک به بیان تاریخچه و سنت خوشنویسی از گذشته تا به امروز می‌پردازد.
آثار به نمایش درآمده در این نمایشگاه در چند دسته از لحاظ اجرا تقسیم بندی شده است، برخی مانند خوشنویسی‌های اسرافیل شیرچی، محمود زنده رودی و علی شیرازی؛ قدمایی و وابسته به تئوریهای رایج سنت گرایان است و برخی خط نقاشی‌هایی است که از لحاظ صوری اثری تلفیقی هستند و به خاطر سنت شکنی متفاوت جلوه می‌کنند و عرصه جدیدی را در این زمینه به وجود آورده‌اند که در این بخش نیز می‌توان آثاری از بابک رشوند، بهرام حنفی، احمد آریا منش و عین الدین صادق زاده را برای آن مثال زد. هنرمندانی که همگی سکان‌دار این هنر کهن ایران زمین هستند. هنری که برخی در اصل آن را با خط نگاره‌های قاعده‌مند سامان داده‌اند و برخی هنجار شکنی کرده و زبان تصویری جدا از مکاتب تعریف شده را انتخاب کرده‌اند.
به طور مثال آثار بهرام حنفی را می‌توان از جمله خط نقاشی‌هایی دانست که در فضایی نقاشانه و کاملا اکسپرسیو به اجرا درآمده ، در کارهای او حروف و جملات معنا ندارند و ابژه‌های اصلی در یک ریتم مشخص از چرخش رنگ با قلم‌های بزرگ به اجرا درمی‌آید؛ گاهی تک رنگ و گاهی رنگین، حرکت در آثار این هنرمند حضور دائمی دارد و چرخش رنگ‌ها گاهی طبیعت و گاهی فیگورهای انسانی را نزد مخاطب تداعی می‌کند و اصولا کانسپت آثار وی در غالب فرم بندی‌ها و فضاسازی‌های تک بعدی از لحاظ مفهومی معنا می‌شود.
در ادامه به تک اثری از احمد آریا منش اشاره می‌کنیم، هنرمندی که بعد از پنج قرن مبدع نگارشی نوین در عرصه خوشنویسی شد؛ کرشمه و سفیر رسم الخطی است که وی با قرینه‌سازی و استفاده از رنگ‌های سرد و گرم و در برخی کنتراست‌های مکمل در کنار هم به یک ریتم در کثرت و کمپوزسیونی در رنگ دست یافته است.
تعادلی رنگی و توازن در اجرای حروف در حجمه‌ایی از سیاه مشق‌هایی دارای نظام فرمالیستی، صرفا به ایجاد اثری تزیینی در بازسازی نقش مایه‌ها با بیانی تازه و متنوع با یک نظام فرمی و زبان شناختی مشترک امکان مرور اجمالی این آثار را از گذشته تا به امروز را داده است. هنری که در عصر حاضر از لحاظ خلق آثاری در خور توجه در زمینه آثار تصنعی، بسیار موفق عمل کرده ولی از حضور کارهایی که بتوان آن را در حوزه معنا به نقد گذاشت خبری نیست و به طور قطع و یقیین حرکت خط نقاشی به این سو می‌تواند اتفاقی تازه در این زمینه را رقم بزند. 
نقد نمایشگاه‌های دیگر به قلم الهه رحمانی خاکی را اینجا بخوانید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
پرونده نقد نمایشگاه‌های سال ۹۶ به قلم الهه رحمانی خاکی
الهه رحمانی خاکی مدرس دانشگاه و منتقد هنرهای تجسمی است، او سابقه همکاری با مجله تندیس را دارد و به عنوان منتقد میهمان با سایت تندیس همکاری می‌کند، او همچنین به تازگی به تیم منتقدین برنامه هنرنامه از شبکه چهار سیما پیوسته است.
#نقد_نمایشگاه #الهه_رحمانی_خاکی
