از فروش عکس فیلیپس تا حکمرانی اروینگ پن و انسل ادامز بر بازار عکاسی
بازار عکاسی حقیقتا چقدر پیشرفت کرده است؟
چهار نتیجه‌گیری بر مبنای داده‌های به دست آمده از حراج‌های عکس در فصل بهار | قسمت دوم و پایانی
سایت تندیس ترجمه معصومه شیخی
۲- فیلیپس به قدرتی تبدیل شده است که نباید نادیده گرفت
در حالی که کریستیز در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ قهرمان بلامنازع حراجی‌های بازار بهاره‌ی عکاسی بود، پس از آن این مرکز افت بسیار شدید و سریعی داشت. تا جایی که در سال ۲۰۱۴ رقیب آن، ساتبیز جایگاه آن را گرفت. اما حکومت ساتبیز هم کوتاه بود، در حالی که فیلیپس در سال ۲۰۱۵ از تمام رقبایش پیشی گرفت و در سه دوره‌ی بعدی نیز در بالاترین رتبه باقی ماند.
هرچند، معیارها به نفع فیلیپس تغییر می‌کنند اگر فراتر از فروش کل به نرخ فروش-ورودی (یعنی نرخ فروش واقعی مرکز مزایده نسبت به آثار تحویل داده شده به آن) نگاهی بیندازیم.
خواهیم دید که در دوره‌ی نمونه، فیلیپس در تبدیل آثار تحویلی به آثار فروخته شده، دائما بهترین بوده است. در شش دوره از نه دوره‌ی اخیر بهترین نرخ فروش را داشته است. حتا در دو تا از کمپین‌های بازنده‌اش، فیلیپس همچنان رتبه‌ی دوم را دارا می‌باشد (در ۲۰۱۱ بعد از کریستیز و در ۲۰۱۶ پس از ساتبیز).
با در نظر گرفتن تمام اینها، این دو نمودار نشان می‌دهند که این گونه نبوده که فیلیپس همواره بیشترین قیمت‌ها را برای تعداد زیادی از آثار دریافت کرده باشد بلکه در ۲۰۱۸ کریستیز (به سختی) بالاترین مقدار فروش را در سال داشته است، اما همچنین (با اختلاف اندکی) بدترین نرخ فروش در میان سه مرکز با بالاترین فروش نیز از آن کریستیز است.
اگر کسی بخواهد مطمئن باشد که عکسی که می‌فرستد حتما به فروش می‌رسد، فیلیپس بهترین شانس در دهه‌ی اخیر بوده است. و عملکرد این مرکز در مقدار فروش کل، در این زمان نشان می‌دهد که این تغییرات عموما می‌توانند خوب بوده باشند.
۳- اروینگ پن و انسل ادامز بر بازار حکمرانی می‌کنند
نمودار زیر ۱۰ هنرمند برتر را از نظر مقدار فروش کل در مزایده‌های بهاره‌ی عکس از سال ۲۰۱۰ به بعد نشان می‌دهد. پن از جایگاه رفیعی با ۱۸.۵میلیون دلار بالاتر از سایرین قرار دارد. تنها هنرمند نزدیک به او ادامز است که فروش او اندکی کمتر از ۱۷میلیون دلار بوده است.
شرط می‌بندم که کسانی که بادقت بازار عکس را بررسی می‌کنند، زیاد از این داده‌ها شوکه نخواهند شد. با این وجود، همچنان ارزش این را دارد که نگاهی به این بیندازیم که این دو هنرمند از سال ۲۰۱۰ تاکنون تا چه اندازه از سایرین پیش افتاده‌اند.
باید تا رقم ۱۱.۸میلیون دلار پایین برویم تا رتبه‌ی سوم، یعنی ادوارد وستن را پیدا کنیم – که کاهشی بیش از یک‌سوم ارزش فروش کل پِن است. در این سال‌ها، هیچ عکاس دیگری حتا از مرز ۱۰میلیون دلار در دوره‌های فروش فراتر نرفته است.
نرخ فروش نیز داستان بسیار مشابهی را با اختلاف بسیار جالبی، بیان می‌کند.
گرچه پن و ادامز دو رتبه از سه رتبه‌ی برتر نرخ فروش را به دست آورده‌اند، هر دو با حاشیه‌ی قابل توجهی به رابرت مِیپل‌تورپ باخته‌اند. نرخ فروش ۸۵درصدی او، نرخ بقیه‌ی ۱۰ نفر برتر را ناچیز جلوه می‌دهد، با اینکه در ارزش فروش کل، بیش از رتبه‌ی هشتم را به دست نیاورده است.
در بسیاری، اگر نه تمام دسته‌بندی‌های مزایده‌ها، یافتن یک نسبت قوی میان قیمت‌های بالا و احتمال فروش متداول است. و این موضوع دست کم عدم قطعیت (و هیجانی) در نتایج مزایده ایجاد می‌کند که چیز خوبی است، چون برخی چیزهای دیگر به شکل افسرده‌کننده‌ای قابل پیش‌بینی هستند، مانند یافته‌ی اضافی آخر ما…
۴- عکاسی همچنان یک هنر مردانه است
در ادامه نموداری را می‌بینیم که با مرتب کردن همان ۱۰ هنرمند برتر در بخش قبلی از نظر جنسیت به دست آمده است. نتایج همان اندازه و (قابل پیش‌بینی) هستند که می‌توانند باشند.
در میان ۱۰ عکاس برتر در دوره‌ی حراجی‌های بهاره، مردها حدود ۱۲٫۵ برابر زن‌ها فروش داشته‌اند، که ۹۰میلیون دلار در برابر ۷٫۲میلیون دلار است. در حقیقت، حتا به کار بردن کلمه‌ی «زن‌ها» (به صورت جمع) اندکی ناصحیح است، زیرا تنها هنرمند این گروه، دایان آربس است.
اگر به دنبال پیشرفت‌هایی در جبهه‌ی برابری جنسیتی باشیم، اگر محور افقی زمان را از هنگامی که بونامز از سال ۲۰۱۳ وارد مبارزه شد، در نظر بگیریم، این اختلاف کمتر خشن به نظر می‌رسد. در این صورت، مردها «تنها» با نسبت ۱۱ به ۱ از زن‌ها (یعنی آربس) جلو می‌افتادند؛ یعنی ۴۴.۳میلیون دلار به ۴.۱ میلیون دلار.
اما به نظر من، این تنها دلداری بیهوده دادن است. شاید در ۷ تا ۱۰ سال آینده، نتایج کمتر خیره‌کننده باشند. یا شاید اینها تنها شواهد بیشتری باشند بر این مدعا که در بازار عکس نیز مانند سایر حوزه‌های زندگی، چشمگیرترین تغییرات از پایین به بالا اتفاق می‌افتند، نه از بالا به پایین.
قسمت قبل را اینجا دنبال کنید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
بازار عکاسی حقیقتا چقدر پیشرفت کرده است؟
بازار عکاسی حقیقتا چقدر پیشرفت کرده است؟ چهار نتیجه‌گیری بر مبنای داده‌های به دست آمده از حراج‌های عکس در فصل بهار | قسمت اول سایت تندیس ترجمه معصومه شیخی بازار عکاسی با توجه به نمودارهای فروش پس از به اوج رسیدن در سال ۲۰۱۳، مجددا به سال ۲۰۱۰ و سطح پایین فروش خود بازگشته است که این تازه آغاز بخشی از ماجراست. فهرست اخیر حراج عکس بهاره‌ی نیویورک همچنان قابل توجه است، اما دیده شدن آنها بیشتر مرهون در دسترس بودن […]
