معمای اصالت، نقدی بر نمایشگاه غزاله صداقت
نمایشگاه عکس «ارث پدری» در گالری آتبین
سایت تندیس به قلم مریم روشن فکر
در تعریف «اصالت» همواره ریشه و گوهر مورد اشاره قرار گرفته‌است، آن‌چه به قبل، پیشتر و درون‌تر باز می‌گردد و مانند هر ریشه‌ای اگر قرار است درختی از آن سبز و پربار شود، نیاز به آب‌یاری و مراقبت دارد.
غزاله صداقت در نمایشگاهی با عنوان «ارث پدری» به جستجوی«اصالت، فرهنگ و شکوه» در سرزمین پدری خود رفته‌است. سرزمین افسانه‌ها و قصه‌های پرشکوه و غرورآفرین، اما هرچه بیشتر جسته کمتر یافته‌است و آن‌جا که یافته‌است نیز تنها اثر آن به مثابه درخت خشکیده‌‌ای برجا مانده است که نشان از خشکسالی طولانی مدت دارد.
در این مجموعه عکس که در گالری آتبین به تماشا گذاشته شده، صداقت در جستجوی رویای اصالت خود، دست به کشف و شهود در میانه «برجای‌مانده»هایی می‌زند که در درون خود هنوز ریشه‌های خشک اصالت را نگاه داشته‌اند. او به مکان‌های آشنا و غریبه‌ی تاریخی ویران و رها شده‌ای می‌رود و در میان آن جستجوی خود را شکل می‌دهد.
آثار غزاله صداقت را می‌توان به همین جستجو محدود کرد و رنگ نوستالژیک و غم‌گرفته آشنای آن را به مثابه خاطره‌ای مشترک در ذهن ثبت کرد، یا حتی استفاده از ترکیب‌بندی قرینه که شاید برخاسته از پیشینه تحصیلی او در رشته معماری باشد و یا شاید مصداق علاقه او به فرهنگ ساختارگرای معماری ایرانی، را لذتی بصری به شمار آورد. اما جمله‌ای از والتر بنیامین در ابتدای گزاره نمایشگاه او آمده‌است که به از بین رفتن اصالت و جایگزینی ابهام اشاره می‌کند. با دقت بیشتر در آثار صداقت حضور این ابهام خود را نشان می‌دهد. ابهامی که او در ادامه گزاره نمایشگاه از آن به عنوان یک معما نام می‌برد.
همین معماست که برخی از آثار نمایشگاه را به طرز قابل توجهی بالاتر از بقیه قرار می‌دهد و برخی را به همان گروه تصاویر نوستالژیک افول می‌دهد. اما هرچند قصد صداقت برای عکاسی از لحظه‌قطعی تا نئوتوپوگرافی در نوسان است، موفقیت بیشتر در تصاویری حاصل شده که معما به صورت پرسشی از اصالت بدون قضاوت و مرثیه‌خوانی مطرح گردیده. نمونه این نگاه را می‌توان در تصویری از یک حیاط با دیگی در سمت راست و یک مغازه از یاد رفته فرش‌فروشی دید، دوچرخه‌ای در محور میانی تصویر قرار گرفته که آن را به دو بخش دیگ و فرش به همراه دری به زیر زمین تقسیم می‌کند. در گوشه‌ای از سایه دیگ پای گربه‌ای پنهان شده که به نظر تنها نشانه حیات در تمام این فضا می‌آید. فضایی که حاوی نشانه‌های متعدد و مشخصی از سنت است که به واسطه دوچرخه به عنوان شیئی برای حرکت و جلو رفتن به دو نیم تقسم شده‌است. واژه فرش با خط نستعلیق سفید بر روی شیشه مغازه‌ای خالی نیز همان ارجاع گربه را تکرار می‌کند منتهی به گذشته تعلق دارد و حیات آن از دست رفته‌است.
صداقت این فضای پیچیده و پر تحرک را در باقی آثار به این کیفیت ارائه نمیدهد، اما در تصویر دیگری که با تکرار دایره‌ها اشباع شده، چرخ دستی‌های روی هم و قوطی‌های حلبی روغن نباتی که خالی و انباشته در گوشه‌ای هشتند همگی در یک سوی دیواری قرار دارند که از پس آن آسمان دیده می‌شود، اما در ورود به آسمان با چرخ‌دستی‌ها بسته شده است. این درهم تنیدگی‌های نشانه‌ای اشاره‌ای غیر مستقیم به اصالت از دست رفته و ابهام جانشین آن دارند، که مانند کارنامه فرهنگی سرزمین پدری او و ما جلوه می‌کند. اما عکاس دربرابر سازه‌های معماری ناخودآگاه سویه پرسش‌گر خود را کنار نهاده و در ترکیب‌بندی غرق شده‌است، و بلعکس آن‌گاه که به زیبایی‌های تزئینی و اغراق‌آمیز شرقی می‌رسد، گزارش تصویری را بر زیبایی فرمال ارجحیت می‌بخشد و انسجام فردی و فکری عکاس در فرم تصاویر دیده نمی‌شود. به عبارتی او در معماری تصاویر زیبا و خالی و در تزئینات تصاویری خالی از زیبایی ارائه می‌دهد.
بنابراین غزاله صداقت در نمایشگاه خود با عنوان«ارث پدری» گاه متمرکز، گاه شیفته و گاه با حسرت به ردپای اصالت و شکوه فرهنگی که به دنبال آن است می‌نگرد که گاهی آن را یافته و به چالش می‌کشد و گاهی نیز دربرابر آن گنگ باقی می‌ماند.
غزاله صداقت دارای لیسانس معماری و فوق لیسانس مدیریت هنری است. او در این کارنما مجموعه‌ای از ۱۵ اثرعکاسی خود در ابعاد ۶۰*۴۰ سانتی متر را با چاپ CPrint در گالری آتبین به تماشا گذاشته است.
نقد نمایشگاه‌های قبل به قلم مریم روشن فکر را اینجا بخوانید:
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
نقدی بر رویداد نمایشگاهی رویارویی۱، شهر و عکاسی در مواجهه
نقدی بر رویداد نمایشگاهی رویارویی۱، شهر و عکاسی در مواجهه سایت تندیس به قلم مریم روشن‌فکر از میان رویدادهای هنری که در حوزه عکاسی برگزار می‌شود رویارویی۱ که با همت رهام شیراز شکل گرفته‌است، شکلی متفاوت و در خور توجه دارد. این مجموعه که به طور همزمان در سه گالری پایتخت برگزار می‌شود، هفت عکاس با نگرش‌های مختلف را گردآورده که پیرامون شهر گمانه زده‌اند. در این رویداد سه گالری به نحوی گزینش شده‌اند که با یکدیگر فاصله‌ای قابل پیاده‌روی […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
نقد نمایشگاه«بی در کجایی» آلاله نوایی، گالری فرمانفرما
نقد نمایشگاه«بی در کجایی» آلاله نوایی، گالری فرمانفرما فضای عریان سایت تندیس- به قلم مریم روشن‌فکر شاعرانگی را اگر در معنای پوئسیس مورد بررسی قرار دهیم باید آن را به مرحله‌ای از خلاقیت هنری اطلاق کنیم که در آن خالق اثر تقلید صرف از طبیعت بیرونی را رها کرده و رو به سمت زیبایی شناسی درون می‌کند. در این مرحله از بیان زیبایی‌شناسانه، معانی ضمنی و چند معنایی شکل می‌گیرند و آن‌چه به اثر هنری در می‌آید از تکانه‌های احساسا […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
دو روی سکه معصومه مهتدی و هیلده اوربرگ در عمارت روبرو
دو روی سکه معصومه مهتدی و هیلده اوربرگ در عمارت روبرو دو روی سکه نقدی بر نمایشگاه تا زدن، تازدن معصومه مهتدی، هیلده اوربرگ به هنربانی عاطفه خاص- نگارخانه عمارت روبرو سایت تندیس- به قلم مریم روشن‌فکر ۲۴ فروردین ماه در گالری مجموعه عمارت روبرو نمایشگاهی از آثار دو هنرمند با موضوعی یکسان برگزار گردید. این نمایشگاه با هنربانی عاطفه خاص دو هنرمند زن از دو قاره متفاوت و با دو دغدغه به ظاهر کاملن متفاوت را رودر روی هم […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
«جهان غوطه ور» آلدو سلوچی در خانه هنرمندان ایران
نقدی بر نمایشگاه « جهان غوطه ور» آلدو سلوچی خانه هنرمندان ایران تعلیق در زمان و مکان سایت تندیس به قلم مریم روشن‌فکر آب مایه حیات وبه زعم نگاه طبیعت‌مدار اندیشه زرتشتی یکی از عناصر چهارگانه تشکیل دهنده جهان و عنصری مقدس است. این ماده مرکب فراوانترین مایع موجود در کره زمین است و بیش از ۷۰% وزن انسان را تشکیل می‌دهد. آب همچنین ۶۸% از سطح کره ما را پوشانده است و حیات انسان بدون آب میسر نخواهد بود. […]
هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]
مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .
پرونده نقد نمایشگاه‌های سال ۹۶ به قلم مریم روشن فکر
مریم روشن‌فکر نویسنده و منتقد هنرهای تجسمی است، او مدیر مرکز تخصصی هنر بخش آموزشی گروه آوام است و تا کنون بیش از شش سال است که به عنوان عضو ارشد هیئت تحریریه با سایت تندیس همکاری می‌کند، او همچنین در طی سه سال گذشته به عنوان منتقد با برنامه هنرنامه شبکه چهار سیما همکاری داشته است.
