به بهانه انتشار نشریه واریته ۰۰۱ از مجموعه نشریه زرد
جاوید رمضانی
این نشریه در راستای فعالیتهای گالری محسن برای گسترش فضای فرهنگی و نظری هنر پس از مطبوعه زرد که شاهد حضور پنج شماره آن بودیم . به دست نشر سپرده شده است. در نشریه زرد شاهد ارائه یک بولتن داخلی در معرفی هنرمندان و بیانیه های آنان و فعالیتهای خود گالری بودیم .
اما درواریته ما مواجه با نگاهی عمیق‌تر هستیم که سعی دربازخوانی تاریخ هنر معاصرنزدیک غرب و مفاهیم مغفول مانده آن در اذهان هنرمندان معاصر ایرانی است.
البته در شناسنامه این مطبوعه بویی از تفرعن تحت عنوان گاهنامه به چشم می‌خورد . در ضمن پست سر دبیر خالی است و کسی عهده‌دار این مسئولیت نگردیده است. ظاهرا هنوز شکل و شمایل دقیقی با رویکرد پژوهشی علمی در نشریه مد نظر نیست. و به عبارتی انباشت ترجمه‌ها تحت نظر اشکان صالحی سعی در پاسخ به این مناقشات دارد. دبیر تحریریه این مجموعه بهرنگ صمدزادگان است که معلم ونقاش با سابقه‌ای است و امید داریم که با حساسیت در مفاهیم و مشکلات حوزه نظری هنرمعاصر ایران این نشریه را از گاهنامه به فضایی منظم تبدیل کند، که این آزمونی است برای وی در قامت یک پژوهشگر و نویسنده.
از مطالب قابل تامل در این شماره و البته تنها مطلبی که در مورد هنر معاصر ایران است معرفی هنرمند جوان و موفق ایرانی علی بنی صدر (ساکن نیویورک) می‌باشد.
بنی صدر که از کودکی به امریکا رفته با انبان خاطرات کودکی خود و تکیه بر زبان بصری هنرمند هلندی هیرونیموس بوش سعی در باز خوانی هنر خیال‌گرا با ته لهجه ایرانی دارد .
در مقاله ارزشمندی از بوریس گرویس (از واسطه تا پیام) با ترجمه خوب اشکان صالحی شاهد نقد این فیلسوف رادیکال هنر از دو سالانه‌ها در مقام استقرار دادن پروژه های جدید حاکمیت سیاسی و مشخص کردن نقش هنربانان و شفاف نمودن امر کیوریتوریال هستیم . این مقاله به لحاظ شفاف کردن تمایز میان کیوریتورها و هنرمندان حائز اهمیت است. البته فهم این مقوله و فهم مناسبات امر کیوریتوریال در بستر هنر بومی کار کرد این مقاله را برای قاطبه هنرمداران ما نا مفهوم می کند .
گرویس به شدت دوسالانه ها و نقش هنربانان در مقام هنرمند را بستر اتحاد نوستالژی هنر جهان شمول و نوستالژی نظم نوین سیاسی جهان شمول می‌داند . اما به نظر مسئولین تحریریه واریته، این مقاصد در هنر معاصر ایران در کدام مراکز نمایش هنر باز نمایی می‌شود ؟
آیا ما آرت‌فر و بینال جدی داریم . اینجاست که پیوستگی در تولید و سازکار نظری نمی‌تواند گاه نامه و فارق از نگاهی هستی شناسانه باشد.
از دیگر همکاران این نشریه می‌توان از مدیر هنری آریا کسایی نام برد که لحن و لی‌اوت مناسبی را از میان به هم ریختگی‌های گرافیک معاصر شکل داده‌است. همچنین دبیر اجرایی نیروانا پرویزی دستیار اجرایی مریم راضی نیز از دیگر همکاران این نشریه هستند. مدیر تولید هویار اسدیان است و مترجمان، محمد مهدی امیرخانلو، حمید خداپناهی، شاداب دادگر، مهدی رفیع، طلیعه لطفعلی‌زاده، غزل نامجو و ثمین نبی‌پور هستند.
در این روزهای سیاه بی‌کاغذی روی جلد سیاه و سفید این نشریه کاغذی شانی دارد قابل تامل. امید که متداوم باشد.
