لندن، انگلیس:
[one_third]
گالری دیوید زوئیرنر نمایشگاهی از جدیدترین آثار لوک تویمانز برگزار نموده است. این نمایشگاه در شعبه‌ی لندن گالری برپاست که پیشتر در ۲۰۱۲ با نمایش کارهای خود تویمانز آغاز به کار کرده بود. نمایشگاه جدید با عنوان «کرانه» شامل آثاری است که اختصاصا برای فضای این گالری خلق شده‌اند. تویمانز که به‌صورت گسترده‌ای برای مشارکتش در حیات دوباره‌ی نقاشی در دهه‌ی ۱۹۹۰ شناخته می‌شود، سعی دارد با اشاره به طیف متنوعی از موضوعات، همچنان این آوازه را حفظ کند.
کارهای او که خاموش، آرام و گاهی تشویش‌آمیزند، به‌طور یکسانی به تاریخ و بازنمایی آن، و همچنین به موضوعات روزمره‌ای که در نوری اسرارآمیز و ناآشنا به تصویر کشیده شده‌اند، می‌پردازند. این آثار که از روی تصاویرِ از پیش موجود ساخته شده‌اند، معمولا تا حدودی محو و با رنگ‌آمیزی محدود، همچون انتزاعی دست‌سوم از واقعیت هستند. اگرچه کارهای قدیمی‌تر تویمانز بر اساس تصاویر مجلات، طراحی‌ها، آرشیو تلویزیون یا عکس‌های پولاروید بودند، منابع جدید کار او مشتمل بر تصاویر اینترنتی و عکس‌های آیفون خود هنرمند است. در «کرانه»، دوازدهمین نمایشگاه انفرادی هنرمند در این گالری، نور سرد نمایشگرهای دیجیتال در گزینه‌ی رنگی بیشتر کارها دیده می‌شود.
در طبقه‌ی همکف گالری، پرتره‌ی سه متفکر دوران روشنگری اسکاتلندی بر روی بوم‌های کوچکی خودنمایی می‌کنند. این پرتره‌ها در اصل توسط هنری ریبِرن، یکی از مهم‌ترین هنرمندان آن دوران اسکاتلند کشیده شده است. تویمانز که از نوجوانی شیفته‌ی ریبرن بود، درست پیش از برگزاری رفراندوم استقلال اسکاتلند در ۲۰۱۴ از گنجینه‌ی دانشگاه ادینبرگ دیدن کرد و در این سه پرتره‌ی ریبرن عنصری از ناآرامی یافت که با شرایط سیاسی جاری کشورش هماهنگ بود. اما در کار تویمانز، تنها نمای نزدیکی از پرتره‌ها می‌بینیم که گوشت صورتشان ته‌مایه‌ی آبی کمرنگ دارد و باقی بدن و وسایل و ابزار پس‌زمینه حذف شده است. این پرتره‌ها همراه با کارهای اصلی، پاییز امسال در گالری تالبوت رایس دانشگاه به نمایش درخواهد آمد. شدت و غنای این پرتره‌های نمای نزدیک، در تقابل با دو کار تقریبا تک‌رنگ حاضر در نمایشگاه قرار می‌گیرد که اولی اُبلیسکی را در منظره‌ای جنگلی و دیگری ابری پف‌آلود را به تصویر می‌کشد.
در کار دیگری با نام «کرانه»، که عنوان نمایشگاه از آن گرفته شده، اصول اخلاقی دوران روشنگری با تصورِ هراسی قریب‌الوقوع درمی‌آمیزد. این اثر که بر اساس صحنه‌ی آغازین فیلم (۱۹۶۸) A Twist of Sand کشیده شده است، به جز نوار باریک روشنی که از پیکره‌های کوچک تشکیل شده، تماما رنگ‌آمیزی تیره‌ای دارد. تویمانر خود می‌گوید برای مدتی طولانی می‌کوشیده یک نقاشی حقیقتا تاریک بکشد. در کاری با نام «ایسی ساگاوا» این بار ترس و هراس در مرتبه‌ای شخصی نمایش داده شده است. این نقاشی پرتره برخلاف انتظار با ضربات آزاد قلم هنرمند اجرا شده. ایسی ساگاوا، اوایل دهه‌ی ۱۹۸۰ برای کشتن و خوردن یکی از هم‌دانشگاهی‌‌هایش در سوربن پاریس خبرساز شد، اما اکنون بعد از اتمام دوران محکومیتش آزاد است. این سومین بار است که تویمانز او را موضوع کار خود قرار می‌دهد. برخلاف خشونت چنین اتفاقاتی، تویمانز در کاری با عنوان «اتاق خواب» چراغی را از زاویه‌ی دید تختش نمایش می‌دهد. در‌حالی‌که وی پیشتر نیز مکان‌ها و اشیای پیرامونی‌اش را به تصویر کشیده بود، اما این بار، کار عظیم «اتاق خواب» چیز زیادی از زندگی شخصی او بازگو نمی‌کند و چراغ سفید، نفوذناپذیر و دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد. منبع نور، چه مستقیم و چه غیرمستقیم، در طول دهه‌ی گذشته نقش مهمی در کار هنرمند بازی کرده است، و نوع خاصی از نور غیرمستقیم نیز در تمام موضوعات متنوعی که در این نمایشگاه بازنمایی شده، دیده می‌شود. این امر کیفیتی وهم‌آمیز به نقاشی‌ها می‌بخشد، و به جای ایجاد عمق، سطوح نقاشی‌ها یادآور نوری است که از نمایشگرهای دیجیتال ساطع می‌شود. بدین ترتیب، نقاشی‌ها بستر جدیدی می‌سازند که در آنها موضوعات تاریخی به شکلی ارائه می‌شوند که گویی بخشی از دوران معاصر است؛ درست همان‌طور که وقایع حاضر به شکل گریزناپذیری بر اساس قوانین و ساختارهای غالبا پنهان و نامعلوم، در رسانه‌های گروهی فیلتر می‌شود. لوک تویمانز(متولد ۱۹۵۸ مورستل بلژیک) از اولین هنرمندانی بود که از سوی گالری زوئیرنر معرفی شد.
به مناسبت نمایشگاه حاضر کاتالوگ جامعی از نقاشی‌های تویمانز در حال آماده‌سازی است که نزدیک به پانصد کار از ۱۹۷۵ تا امروز را شامل می‌شود. تویمانز در ۲۰۰۱، نماینده‌ی کشورش در چهل‌ونهمین دوره‌ی بی‌ینال ونیز بود و اکنون در انتورپ زندگی و کار می‌کند.
منبع (+)
[foogallery id=”6209″]
