سفر اسطوره ای احمد نصراللهی
در گالری دانژه سمنان
به گزارش سایت تندیس: احمد نصراللهی، هنرمند اهل بابل متولد ۱۳۳۰ می باشد. وی از پیشکسوتان نقاشی نوگرای ایران محسوب می شود که از سال ۱۳۴۵ به صورت تجربی نقاشی را آغاز کرد و سپس زیر نظر اساتیدی چون: بهرام عالیوندی و علی اکبر صفاییان آن را ادامه داد.
وی سال ها مدیریت نگارخانه ی آبی را در بابل بر عهده داشته و هم زمان به تدریس نقاشی و تالیف کتب هنری پرداخته است. او نمایشگاه های انفرادی و گروهی مختلفی در ایران و خارج از کشور برگزار کرده است. اکثر نمایشگاه های داخلی ایشان در گالری سیحون تهران برگزار شده و اکنون پس از سالها، شاهد آثار ارزشمند این استاد در گالری دانژه در شهر سمنان هستیم.
نمایشگاه “سفر اسطوره ای” از روز جمعه چهارم آبان ماه تا سه شنبه پانزدهم آبان ماه، همه روزه به جز شنبه ها از ساعت ۵ عصر تا ۱۰ شب در گالری دانژه قابل بازدید می باشد.
در آثار احمد نصراللهی موتیف های سنتی ایرانی به چشم می خورد که با تکنیک های نو اجرا شده اند.
در بیانیه‌ی این نمایشگاه به قلم خود هنرمند آمده است:
سرزمین هنر لبریز از خیال است و پیام های ناگشوده در رازهای وجودش درلایه های تاریخ زندگی می کنند. موجودات عجیب به هیأت انسان، در قالب فرشتگان، نباتات وحیوانات درمی آیند. پیشینه ی آن ازحکاکی های غار تا سینمای امروز دل ربائی می کند.
آتنا، باکوس، آفرودیت، کریشنا و شیوا یا گاوهای املش ایران، ازسروهای تخت جمشید تا آوای پرنده ای در نیمه های شب.
هنرمند دراین چندپارگی سهم خود را ایفا می کند تا دراین سفر نابه هنگام، نقش خویش را حک کند. در این خیال دور و نزدیک، فضای ذهن من سیال است تا قدرت جابه جایی در لحظه ای معین رخ دهد.
در آثاری که در این گالری به نمایش درآمده اند، روند کلی دریافت های بصری ائم از هنر ایرانی از گذشته های دور تا امروز تجربه شده است؛ المان های تصویری برآمده ازهنرایران قبل و بعدازاسلام و توجه به ویژگی های هنر ملی و بومی ، توجه به فرش و گلیم های ایرانی و موتیف های انتزاعی در دست بافته های ایرانی .
درآثارم دایره و چهارگوش ها جایگاهی گسترده دارند.
کریکو می گوید: “هر شیء دوجنبه دارد؛ جنبه ی عمومی که از نظر همه ی افراد قابل رؤیت است و جنبه ی دیگر که حالت روح گونه و ماوراءالطبیعه شیء است که به ندرت کسی به دیدن آن نائل می شود.”
دایره نماد خویشتن است. بیان کننده ی تمامیت روان، و مهم ترین جنبه ی حیاتی زندگی را در غایت تمامیت نشان می دهد. دایره ی مطلق در نقاشی های ذن، با دایره ی گل نیلوفری بودا، جلوه ی دیگری است که می تواند در یکی از رویاهای دانته ظاهر شود.
ماندالاهای مطلق در هنر مسیحی اروپا، درمعماری و نقاشی دیده می شود که پیشینه ی آن به دوران نوسنگی که هنوز چرخ سفال گری ابداع نشده بود، برمی گردد.
دایره ها در هنر شرق به ویژه در ایران، نمودارهای متنوعی هستند که با زبان تصویر، در نقاشی حجاری معماری اماکن مقدسه ایران قبل از اسلام و بعد ازاسلام در موقعیت های گوناگون ظاهر می شوند و نمودارهایی از خویشتن انسان اند، در سطح انسانی جابه جا می شوند و نماد کمال بشری اند.
طرح های اولیه ی ماندالایی هرگز تحت عوامل زیبایی شناختی و ملاحظات اقتصادی نبودند. هر بنا تصویر کهن الگویی را از ناخودآگاه به دنیای بیرون فرافکنی می کند. به گفته ی کارل گوستاو یونگ، این چیزها زاییده ی فکر ساده نیست.
وچارگوش ها نمادی از چهار فصل، چهار عنصر حیات، آب و باد و خاک و آتش هستند و چهار نقطه ی قطب نما توجیه ازلی است. حالتی اجتناب ناپذیر، پیش از آن که کار آفرینش شکل بگیرد.
