اکنونیت هنرمند معاصر

نگاهی به نقاشی‌های حسین چراغچی در گالری ماه

سایت تندیس به قلم جاوید رمضانی

در عبور روزانه هنگامی که مخاطب جمله ای می‌شویم که لحنی خشن دارد و مفهومی محبت‌آمیز. چه تضادی در ما ایجاد می‌شود؟ این احساس همراه با کنجکاوی است. طبیعتا سوال این است؛ حقیقت چیست. محبت یا خشونت؟ آیا مخاطب دوست است یا دشمن؟

موقعیتی دوگانه در بسیاری از برخوردهای زندگی رخ می‌دهد.

در واقع عقل ما می‌‌گوید که مفهوم جملات حاکی از محبت است. ولی احساسات دریافت شده از گوینده حاکی از چیز دیگری است.

علمای نشانه‌شناسی می گویند حقیقت در حرکت ناخودآگاه خود را نشان می دهد. این نکته ظریف محور بسیاری از آثار نقاشی آبستره است.

اگر بخواهم توضیح دهم باید بگویم هنگامی که به یک نمایشگاه آثار آبستره می رویم، حقیقت تصویر مقابل ما جنس بافت و رنگ آن است و مانند بسیاری از سبکهای نقاشی روایتی در خود ندارد. منظور از روایت ، بازنمایی یک شئ و یا منظره واقعی است که قبلا ما آن را دیده ایم. اگر رنگها خشن هستند منظور نقاش خشونت است. تمام عناصر بصری مفهومی مشخص دارند که به سادگی در قالب کلمات نمی توان آن را بیان کرد.

این هفته به تماشای آثار آبستره حسین چراغچی در گالری ماه رفتم. بیانیه نمایشگاه بر روی دیوار روبرو قرار داشت که البته نوشته هنرمند نبود و در واقع مقدمه آغاز نمایش بود. در کاتالوگ با بیانیه مواجه شدم. بیانیه‌ی هر نمایشی موظف است که بیننده را برای دیدن آثار همراهی کند و کمک به رمزگشایی بیان هنرمند باشد . در این کارنما بیانیه خوب نوشته شده بود اما باز« دیگرنوشت» بود و تعجب مرا بر انگیخت. چگونه در جهان معاصر هنر، هنرمندی که آبستره کار میکند با تجرید نوشتار و مفاهیم آن بیگانه است. این مطلب مرا به یاد نزاع قدیمی بین هنرمندان فیگوراتیو و آبستره انداخت که ناتوانی از باز نمایی تصاویر واقعی آبستره کاران را به وادی تجرید برده است.

حسین چراغچی از هنرمندان متولد ده شصت است. ما از ده سال پیش در گالری دی با آثارش مواجه شدیم و بعدها در گالری گلستان و با تعلیماتی جدی‌تر، نمایشگاههای خوبی را ارایه داد. وی به دور از حواشی هنر معاصر به سختی کار کرده است و سعی در بهتر کردن آثارش دارد. وی که تعلیم دیده جهاد دانشگاهی در رشته نقاشی است، امروزه دارای اعتبار و طرفدارانی است که هنر وی را ارج می نهند .

در مجموعه فعلی ما با آثاری مواجه هستیم که به گفته نقاش از موقعیت تصویر واقعگرایانه دیوارهای شهری نشات گرفته است. این دیوارها با بافت‌های مخصوص به خود که حاصل فرسایش زندگی روزمره اجتماعی است امکان کشف زیبایی شناسانه را مهیا می‌کنند.

در بدو ورود به نمایشگاه با اثری سیاه و سفید مواجه شدم که مرا به یاد آثارقدیمی آبستره فرهاد مشیری هنرمند ایرانی و پر فروش حراج‌های خارجی انداخت. مربع‌های سیاه و سفید که با حساسیت طراحانه و رعایت غنای خاکستری‌ها گویا دیواری داخلی از حمام خانه ای متروک است. وجود حروف و اعدا د بر روی این دیوارها امکان تحرک چشم بر روی فضایی جامد و شطرنجی را فراهم می‌آورد. تابلو عموما به چهار لکه خاکستری تقسیم شده است. این لکه ها در عین تفاوت از قرینگی رنج می‌برند که با وجود عناصر کوچک نوشتاری در آنان تحرک بصری ایجاد شده است. این نوع کار باز هم در نمایشگاه تکرار شده است که چالشهای بصری درکادر و وضوح و شفافیت لکه ها، در آنان مشاهده می گردد. به لحاظ مضمون اثر، تاثیرات دریافت شده از هنرمند دیگر در این دسته آثار قابل توجه است.

اما باقی آثار نه تنها سیاه و سفید نبودند بلکه دارای فضا و بافت رنگی قابل توجهی نیز هستند. در اثر دیگر که در سالن داخلی گالری با آن مواج شدم و توجه مرا جلب کرد بیننده با کادر عمودی همراه با لایه های رنگی افقی مواجه می‌گردد. رنگ زرد که حاکی از درخشش و نور است سطح عمده اثر را پوشانده است. حال و هوای نقاشی گرافیتی که با اسپری رنگی و بر روی دیوارها کارمی شود در رنگ مشکی دیده می‌شود و باز تاب دارد. در واقع تقاطع سبک آبستره بیانگرا و فضای نقاشی معاصر خیابانی که امروزه در گالری های جهان طرفدار پیدا کرده است در این دسته آثار چراغچی احساس می شود . ازسویی نوع رنگ گذاری و وجود نوشته ها و لکه های تخت و سیاه رنگ، کماکان به ارزش بصری کار افزوده اند. گویا این اعداد و کلمات به سوی افق طلوع و یا غروبی در حرکت‌اند .

میان ماندن ذهنی و زیبایی شناسی چراغچی در بین سبکها و هنرمندان و در عین حال تجربه گرایی وی بسیار قابل ارزش است.

اما نکته مهم تر از توجه و جستجوی تکنیکی در کار ماده نقاشی توجه به زندگی انسانی و جریانات امروز جهان است که هنرمند معاصر باید اکنونیت خود را به اثبات برساند تا بتواند شوری در بینندگان خود ایجاد کند. این احساس از جنس والایی طبیعت و ارزشهای نیکو است که با سویه مادی هنر ناهمگن است. عدم توجه به این نکته چراغچی را در حد فن ورز و صنعتگر نزول می دهد. قدرت طراحی و فنون ارزشمند نقاشانه وی باید سمت و سویی معرفتی به خود بگیرد چرا که وی در آستانه ارتقا به سطح هنرمندی طراز اول است و مکلف به ارائه فرم و نگرش مخصوص به خودش. و تنها در این صورت است که ما شاهد طلوع هنرمندی قابل اتکا خواهیم بود.

نقد نمایشگاه‌های قبل به قلم جاوید رمضانی را اینجا بخوانید:

هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن

Posted: 15 مرداد ۰۳

هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]

۲ comments

مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر

Posted: 27 اسفند ۰۱

مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .

اکنونیت هنرمند معاصر | نگاهی به آثار حسین چراغچی

نگاهی به نقاشی‌های حسین چراغچی در گالری ماه

اکنونیت هنرمند معاصر

سایت تندیس به قلم جاوید رمضانی

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ