دیوارنگاری در گالری | نمایش «کپی آوا» از شهاب سلیمیان
نگاهی به نمایشگاه عکس، چیدمان و پرفرمنس «کپی آوا» شهاب سلیمیان در گالری شمیده
سایت تندیس به قلم نویسنده مخاطب نگار پورشعبان
نمایشگاه «کپی آوا» دومین تجربه برگزاری نمایشگاه انفرادی عکس شهاب سلیمیان بود که از تاریخ ۴ الی ۱۱ آبان در گالری شمیده برگزار شد. او پس از برگزاری اوّلین نمایشگاه انفرادی عکسهای خود با عنوان «منِ استمراری» در تیرماه ۱۳۹۶که روایتی انسان محور داشت و پروسهای از ورود و حضور انسان در انزوا و ظهور و خروج او از آن را با مجموعه عکسی سیاه و سفید به تصویر کشیده بود اینبار در دومین نمایشگاه انفرادی خود با ارائه ی ۴۸ عکس رنگی روایتی مستند و اجتماعی را در فضای خیابانی به تصویر کشید. در مجموعهی عکسهای وی ما شاهد ثبت نیاز یک انسان و تلاش و تقّلای او برای زنده ماندن بودیم، تقلّایی که در پس اعلام و بروز خود بر دیوارهای شهر مفاهیم و تحلیلهای چندگانهای را در ذهن بازدیدکنندگان ایجاد میکرد و در نهایت به پایانی تراژیک منتهی میشد.
شهاب سلیمیان در این نمایشگاه به همراه نمایش مجموعه عکسهای خود چیدمان و پرفرمنسی را طراحی و ایجاد کرد تا مانند تکّههایی از یک پازل عمل کنند و ادراکی متناقض از مفهوم کپی در ذهن بازدیدکنندگان ایجاد کنند تا آنها پس از مواجهه با تناقضات به حدس و گمانهزنی پرداخته و پرسشگری کنند و به جستجوی پاسخ و کشف واقعیّتی به دور از قضاوت در درون خود باشند. شهاب سلیمیان در این ارتباط میگوید «پازل نمایشگاه به گونه ای طراحی شده تا هر مخاطب با توجه به تجربهی زیست خود، دانستهها و حتی نادانستههای خود مسیر متفاوتی از تحلیل، پرسشگری و کشف پاسخ داشته باشد.» پازل نمایشگاه نسخهای از پاسخ برای مخاطب نمیپیچید و حتی بدون قضاوت و سمت گیری بارهایی از داده را در اختیارشان قرار میداد تا جریان تفکر و درک ایشان، جاری و جاری تر شود.
اجرای پرفرمنس این نمایشگاه را امیرعلی نانکلی از بازیگران تئاتر عهده دار بود. پرفرمنسی که در آن ترکیبی چندگانه از کاراکترهایی ارائه میشد که همه در وجود یک انسان نمادین به اشکال مختلف بروز میکرد، گاه با مونولوگی چند دقیقهای ذهن مخاطب درگیر موضوعی میشد و گاه با حرکات و نمایشی بی کلام این اتفاق شکل میگرفت. دیالوگ کلامی، دیالوگ حسی و دیالوگ انرژی به طور مداوم بین اجراکننده پرفرمنس و بازدیدکنندگان اتفاق میافتاد تا همهی این اتفاقات تناقض موجود در راستای مفهوم کپی را عریانتر کنند.
تکّهی دیگر پازل نمایشگاه که بخش عمدهی فضای نمایشگاه را در بر میگرفت کاملاً با حضور بازدیدکنندگان و همکاری آنها ایجاد میشد. بازدیدکنندگان پس از ورود به نمایشگاه و پس گذراندن زمان کوتاهی از مواجهه و کشف و شهود اولیه، خود را عضوی از زندگی مانندهی فضای نمایشگاه دانسته و شروع به ثبت آنِ خود با ابزارهایی مانند اسپری، ماژیک، مداد، قلمو و رنگ و … که در اختیارشان قرار داده شده بود بر روی دیوارها و کف سالن نمایشگاه و حتی بر روی عکسها میکردند. واژهها و جملات، طرحها و نمادها و زبانهای غیر فارسی که توسط بازدید کنندگان ثبت میشد فضای نمایشگاه را به موجود زنده ای بدل میکرد که هر لحظه ماهیّت جدید و پرنقشتری به خود میگرفت و این سیر و بروز تا لحظهی پایانی نمایشگاه ادامه یافت. دیالوگهای انسانهای غایب بر روی دیوارها شکل گرفت. آرزوها و حرفهای نزدهای بر روی دیوارها جاری شد و گونهگونی و تنوع حرفها و دردها، سرخوردگیها و شعفها، اداها و طنازیها، اشکها و لبخندها، شرارتها و شیطنتها، حال خوبیها و حال بدیها، امیدها و ناامیدیها و صدها ویژگیها و صفتها و حالمایههای پنهان همانند آتشفشان در معرض انفجار از ناخودآگاه و آگاه به چشم آمد، به رخ کشیده شد، همچون تقلّایی که دیوارش را یافته و باید بر دلش بنشیند. کپی شد هر آنچه باید و نباید، کپی شد بر دیوار گالری، بر چشمان ما و بر دیوار آگاه و ناخودآگاهمان. حالِ ناگفتههایمان را دانستیم و دیالوگی که در واقع و در جامعه شکل نمیگیرد در غیاب یکدیگر و در نامههایی سرگشاده بیان شد. عمق و سطح کپی ها بروز کرد و دانسته شد برای هرکس اما به شیوه ای و طریقی. و نکته این بود فاصلهی بین ما تنها یک واژه است، یک حرف، یک نقش و یک نماد. برای پر کردن این فاصله ها گاهی باید ارزشهایی کپی شوند همانهایی که در حال انقراضاند، همانهایی که در حال تعلیقاند، همانهایی که در حال تبدیلاند و آنهایی که نباید را هم نبایدی در کار اندازیم.
شهاب سلیمیان متولد اردیبهشت سال ۱۳۵۸ در شهر رشت می باشد. او ساکن تهران است در رشتهی مهندسی کشاورزی و مدیریت اجرایی تحصیل کرده و عکاسی را از طریق دوره های آزاد آموزشی فرا گرفته و از سال ۱۳۹۳ عکاسی را تجربه میکند. او در چند نمایشگاه گروهی عکس در داخل و خارج کشور عکسهای خود را به نمایش گذاشته است.
لینک ویدئو این نمایشگاه در آپارات را اینجا ببینید.
نمایشگاه های دیگر را اینجا ببینید.