کارآفرینی روستایی | یادداشتی بر نمایشگاه ایران روستا هم دارد در گالری ایوان

کارآفرینی روستایی | یادداشتی بر نمایشگاه «ایران روستا هم دارد» در گالری ایوان

کمک به روستاها برای ایستادن سرپای خود

جمع‌آوری کمک برای آغاز توسعه کمک مردمی

سایت تندیس به قلم مریم روشن فکر

جازموریان ایران روستا هم دارد گالری ایوان

توسعه پایدار

«هنر و نقش آن در پیشبرد توسعه پایدار روستایی»

ایران روستا هم دارد، نام پروژه‌ای است که در گالری ایوان برپا شد. این پروژه به صورت نمایشگاه عکس، به همراه نمایش بخش کوچکی از توانمندی و زیبایی‌های منطقه جازموریان برپا گردیده است.

جازموریان روستایی است در مرز بین استان کرمان و سیستان و بلوچستان این روستا در حاشیه هامون قرار دارد که اینک در سال‍های خشکسالی به بیابانی بی‌آب و علف تبدیل شده است. جازموریان از گذشته مکانی مهم برای کشاورزی و دامداری بوده است و تاریخچه تمدنی آن غنی و بسیار کهن است. امروز اما روستاهای این منطقه علیرغم وجود پتانسیل قوی نیازمند حمایت و پشتیبانی هستند تا از نو سرپا بایستند.

نمایشگاه حاضر نماینده نقشی است که جامعه هنری ایران می‍تواند در این مسیر ایفا کند. هنر بسته برای تعامل و گفت‍گو به وجود می‌آورد و ارائه و نمایش زیبایی‌ها و وجوه دل‌انگیز فرهنگی غنی، کمکی است که هم جنبه معنوی دارد و هم می‍تواند ما به ازای مادی داشته باشد.

رهام شامخ هنربان نمایشگاه ایران روستا هم دارد، با طراحی رویدادی هنری شامل تصویر و اجرا بستری را فراهم نموده تا گوشه کوچکی از گرما و طراوت اصیل فرهنگ منطقه جازموریان به تماشا گذاشته شود.

زنانی که در حال سبدبافی هستند، مردان نوازنده با موسیقی بلوچی دربستری از عکس‌های مستند از منطقه، انسان‍ها، کپرها، شترها و غیره قاب‌های تصویر با نمونه‍‌هایی از سوزن‍دوزی بلوچ ترکیب شده‌اند، هم‌کناری بافت با بافت عکس موجب در هم رفتن فضای واقعی و انتزاعی این فرهنگ شده است.

هنر اینجا مدیوم یا رسانه‌ای است که سعی دارد با انتقال روح یک فرهنگ غنی و خلق زیبایی، آرزوی گمشده‌ای را دوباره زنده کند و آن نیاز یک کشور به حیات همه خرده فرهنگ‌ها و زیست‌بوم‌های تشکیل‌دهنده آن است.

بی‌شک فرهنگ ایرانی تنها دارای یک شکل و یک هویت تک و بدون اجزا نیست، بلکه آن چه به این نام خوانده می‌شود برآیندی است که از حاصل جمع همه این اجزاء به دست می‍آید.

بنابراین اگر هنر می‍تواند باید این مهم را یادآوری کند که «ایران، روستا هم دارد» این روستاها میراث‌خوار و نماینده هویتی پربار هستند که در شرف از دست رفتن است. این کمتری کاری است که در حوزه هنر می‍تواند انجام شود، ایجاد بستری برای ارائه و معرفی توانمندی‌های موجود و جلب توجه دست‌اندرکاران برای همکاری و کمک.

کمک‌هایی که منجر به آغاز چرخه سازندگی در مناطق گوناگون باشد، توسعه روستایی به شکل پایدار، مستلزم برجسته‌سازی و اهمیت‌بخشی به روستاها به عنوان اجزاء جدایی‌ناپذیر پازل یک کشور است.

و هنگامی که این جایگاه دید و تثبیت شود اراده برای حفظ و نگهداری آن به وجود خواهد آمد که حاصل آن تلاش برای بهبود و توسعه است، این فرآیندی است که نمایشگاه‌هایی این چنین که به سفارش بنیادهای خیریه برگزار می‍کردند می‍توانند در مراحل مختلف آن را پشتیبانی کنند.

عملکرد رویدادهایی این چنین هم در جهت معرفی و هم جلب حمایت و جمع‌آوری کمک‌های نقدی است. همچنین می‍تواند با گردهم آوردن انگیختن توجه جامعه هنر به مثابه بخش تفکر خلاق جامعه به گفت‌وگویی تعاملی برای دریافت راهکارهای نوین منتهی گردد.

اما باید خاطرنشان کرد که برای دستیابی به هدف اصلی یعنی حیات بخشی و زنده نگه داشتن کالبد نیمه جان روستاهایی چون جازموریان، حفظ فرهنگ منطقه‌ای و تقویت بنیادین آن به لحاظ آموزشی و فرهنگی است که می‍تواند نطفه کارآفرینی را در آن بکارد و بپرورد.

برای مناطقی چون جازموریان ایجاد زیرساخت‌های تولید شغل بر بهبود مقطعی امکانات زندگی برتری دارد، این مهم شاید بتواند از طریق هنر تقویت شود، هنری که می‍توان آن را از جنبه نوعی فعالیت تولیدی و خوداشتغالی نیز دید. تولید هنری چه به صورت کالا و چه به صورت علمی تماشایی و شگفت می‍تواند بخشی از این اشتغال‌زایی را ایجاد کند و حتی باعث ایجاد بستر گردشگری شود.

نمایشگاه پیش رو نیز اعتبار خود را از همین امر وام دارد، که با نمایش عکس‌هایی اهدا شده و با چیدمان و بازخوانی آن در فضا اتفاق افتاده است. یک گردهمایی موثر برای فروش و معرفی فعالیت‍های کمک‌رسانی به منطقه جازموریان به طور خاص و روستاهای مشابه به طور عام.

این ترکیب در عین اینکه می‍تواند یک دست، معنادار و با امید به تکرار صورت بگیرد همچنین می‍تواند تبدیل به نگاهی از بیرون و به مثابه دیگری باشد که مخاطب را خارج و جدا از معیشت و زندگی روستایی قرار دهد و او را به سمت لذت از شگفتی امری غریب‍گرا (اگزوتیک) ببرد تا دریچه‌ای برای ارتباط با بخشی از جامعه خود به عنوان امری واقعی که غفلت از آن موجب فاصله گرفتن بیشتر و فراموشی وضعیت نا به سامان روستایی به عنوان واقعیتی ملموس و موثر است و این وظیفه بر عهده برگزارکنندگان، طراحان نمایشگاه و بنیادهای خیریه است تا با شفافیت و صداقت در بازتاب آن و بهره‌برداری از آن در جهت بالا بردن سطح آگاهی و مشارکت عمومی قدم بردارند.

نقد نمایشگاه‌های قبل به قلم مریم روشن فکر را اینجا بخوانید:

هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن

Posted: 15 مرداد ۰۳

هنرمند/منتقد | اثر چیست؟ معنای احتمالی آن چیست؟ به چه درد می‌خورد؟ در این روزهایی که عکس و عکاسی از من گریخته‌است یا من از آن فرار کرده‌ام چه چیز می‌تواند برایم بامعناتر/بی‌معناتر از دبیری بخش عکاسی یک مجلۀ هنری باشد. رنگ این روزها رنگ همه‌چیز را عوض کرده است. عکس برایم رنگ‌باخته‌است و می‌دانم به سبب همین رنگ‌عوض‌کردنش در لحظه است که این‌گونه دوستش می‌دارم.[…][۱] […] موضوع، خود عکاسی است همان‌گونه که چیزها خود عکس هستند. «من» هم تکه‌ای […]

۲ comments

مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر

Posted: 27 اسفند ۰۱

مسعود اسکندری خویی متولد ۲۳ آذر ۱۳۴۰ دانش آموخته عکاسی از دانشگاه هنر . فوق لیسانس عکاسی از دانشگاه هنرتهران و مستند نگاری از دانشگاه Ryerson کانادا (Master of Fine Arts in Documentary Media) . تدریس در گالری هنر همیلتون و دستیار خانم Pearl Van Geest هنرمند و مدرس نقاش کانادایی .

کارآفرینی روستایی | یادداشتی بر نمایشگاه ایران روستا هم دارد در گالری ایوان

کارآفرینی روستایی | یادداشتی بر نمایشگاه «ایران روستا هم دارد» در گالری ایوان

کمک به روستاها برای ایستادن سرپای خود

جمع‌آوری کمک برای آغاز توسعه کمک مردمی

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ