به بهانه نمایش سیمین اکرامی در گشایش گالری دیلمان
آوام مگ: به قلم جاوید رمضانی
به لحاظ تقدم در ساحت خلق قطعا زنان مقدم بر مردانند، چرا که زنان در خود بار می‌گیرند و محمول را تکامل می‌بخشند و به آینده می‌سپارند. از این رو در تاریخ آنچنان، در پی شهرت خلق هنرمندانه نبودند. امروزه این عدم شهرت را مبنایی بر ضایع شدن حق زنان در تاریخ هنر می‌پندارند. در جوامعی که به تاریخ اکنون انسان دیرتر می‌رسند یا به عبارتی به فضای مدرن و ارکان آن دیرتر دست یافتند، حد واسط این دو گونه خلاقیت را زنانی پر کردند که تنها در یک کلام وصف می‌شوند و آن مقام صبر است.
از نظر من سیمین اکرامی هنرمندی مانده در میان آن فضا و این فضا است. رفتاری با حلم و خلاقیتی مدام، زیستن او را رقم زده. او با پس زدن صورت بیرونی و ظاهری هنرمند مدرن سعی در بازتاب زندگی خود دارد. نظام ذهنی او ترکیبی از فرمالیسم، فیگورهای زنانه و انتزاعی شاعرانه است. ما با زنی مواجهه هستیم که در جهان علیا و در جهان سفلی آگاهانه به خلق هنر پرداخته، زنی درخشان و نیکو و هنرمندی تمام عیار است. این تمام عیار نه صرفا صفتی است که با تاکید این لفظ را به‌کار بردم، مگر عیار هنرمندِ مدرنیسمِ تاریخ امروز چیست؟ آنچنان که گفته‌اند مغز و پوسته این مدرن شدن بر خود آگاهی و اندیشیدن استوار است.
او با تمام لطافتش سنگ می‌تراشد و سعی در تغییر نظام فکری کهنه‌ای دارد که در تار و پود فرهنگی ما ریشه دوانده، و آن نگاه به زن است. محک این عیار چیست، از منظر من سکوت و تداوم و مهابت.
آنکس که غیر از این می‌گوید چه از انصاف بهره برده؟ چند نفر را می‌شناسید که شاگرد تناولی بوده‌اند؟ بسیار… و چند نفر را می‌شناسید که دوست و غمخوار محصص باشند؟ اندک… و چند نفر محرم الخاص می‌شوند؟ اندک…
اندک هنرمندانی در این موقعیت تاریخی زیسته‌اند. این اسامی را نه از این رو گفتم که اعتباری به سیمین اکرامی بخشم تنها یادآور شدم که وی معاشر بزرگان و خود از جنس آنان است.
در هنر از جایگاهی که عبور کردی… زین پس همه چیز این جهان تکراری است جز مهربانی…
در همین ارتباط اینجا بیشتر بخوانید:
- هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
- مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
- اولین گشایش گالری دیلمان با آثار سیمین اکرامی
