مصاحبه با فرهاد آذرین درباره‌ی تشکیل انجمن صنفیِ نگارخانهداران تهران
امید و آرزوهای گالری‌داران تهران برای حرفه‌ای‌تر شدن
شهرستانی‌ها تلاش کنند از قافله عقب نمانند
آوام مگ : رضا یاسینی
[divider style=”dotted” top=”20″ bottom=”20″]
نخستین مجمع عمومی انجمن صنفی نگارخانهداران تهران در ساعت ۱۱ صبح روز یکشنبه ۲۵ آذرماه با حضور نماینده‌ی وزارت کار، رفاه و امور اجتماعی در محل مؤسسه‌ی فرهنگی هنری ماه مهر برگزار و اساسنامه آن به تصویب رسید و هیئت مدیره برگزیده شد. این مجمع، پس از هفتاد سال از تأسیس نخستین نگارخانه این شهر (آپادانا ۱۳۲۸) برگزار گردید.
در این جلسه، آقای کلاته -نماینده اداره کل کار و رفاه امور اجتماعی- کلیات اساسنامه را به رأی گذارد. اساسنامه توسطِ سید محسن هاشمی نماینده‌ی هیأت مؤسس (لیلی گلستان، مژگان والی‌پور و لیلا ثمری) تنظیم و نوشته شده بود که به اتفاق آرای اعضا به تصویب رسید. هیئت رئیسه این مجمع امرالله فرهادی، مژگان والی‌پور، شیرین پرتوی و دو ناظر انتخابات، شاهین ترکمن و شیث یحیایی بودند که توسط مجمع برگزیده شدند.
آنگاه رأی‌گیری برای تعیین هیأت مدیره و بازرس انجام و بر اساس نتایج شمارش آرا به ترتیب: هنگامه معمری، آریا اقبال، فرهاد آذرین، اُرکیده درودی و الهه جواهری به عنوان اعضای اصلی هیئت مدیره و هرمز همتیان و لیلی گلستان به عنوان عضو علی‌البدل انتخاب شدند. در این مجمع همچنین احسان لاجوردی به عنوان بازرس اصلی و رؤیا جلیلی به عنوان بازرس علی‌البدل برگزیده شدند. این هیئت مدیره، برای ۳ سال مسئولیت اداره انجمن را عهده‌دار است.
گفتنی است، تا به اینجا انجمن صنفی نگارخانهداران تهران دارای ۲۹ عضو می‌باشد.
با فرهاد آذرین – مدیر گالری آتبین – که از اعضای هیئت مدیره و نایب رئیس انجمن می‌باشد، در این رابطه، مصاحبه‌ای داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
– چه شد که سرانجام پس از سال‌ها انجمن صنفی نگارخانهداران تشکیل شد؟
سال‌ها بود که این اراده و تمایل برای تشکیلِ انجمن صنفی وجود داشت و چرایی آن هم بسیار واضح است؛ ما برای پیش‌بُردِ مطالبات‌مان به یک انجمن صنفی نیاز داشتیم، چرا که گالری‌ها به صورت تکی و انفرادی نمی‌توانند مطالبات جدیِ حرفه‌‌ی خود را دنبال کنند. این نیاز خیلی وقت بود که احساس می‌شد، ولی شاید اقدامات لازم از مسیرهای درستی پیش نرفته بود، در نتیجه به نتیجه‌ی مطلوب هم نمی‌رسیدیم.
سرانجام، با تلاش همکاران و نیز دبیر کنونی انجمن و با همکاریِ کارشناسان اداره کل کار تهران و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از راه صحیح و منطقی، این مسیر جلو رفت، و خوشبختانه نخستین جلسه‌ی عمومی انجمن صنفی گالری‌داران تهران در تاریخ ۲۵ آذرماه ۱۳۹۷ تشکیل شد. مجمع عمومی شکل گرفت، انتخابات برگزار شد و اساسنامهی انجمن صنفی به تصویب رسید و ما کار را به سرعت در همان روز نخست آغاز کردیم.
– چرا گالری‌های شهرستان در این انجمن صنفی حضور ندارند؟
ابتدا رویکرد مؤسسان، تأسیس انجمن صنفی کشوری بود و پیگیری‌های نماینده مؤسسان هم از وزارت کار شروع شد. ما اصلاً نمی‌خواستیم که گالری‌های شهرستانی از ما جدا شوند و این از دیدِ ما معنا نداشت. این مسئله کاملاً برخلافِ میل ما بوده، ولی ظاهراً بخشنامه‌ای در وزارت کار که چندان هم منطقی نیست مانع شد تا تشکل ما کشوری شود. اما ما در تلاشیم تا این اتفاق هر چه زودتر بیفتد که منوط به پیگیری گالری‌های شهرستان‌ها از وزارت کار است. اما برای اینکه هسته‌ی اولیه انجمن صنفی تشکیل شود، در این رابطه حساسیت به خرج ندادیم تا قدم اول برداشته شود، وگرنه انجمن صنفی گالری‌داران تهران نیز تشکیل نمی‌شد.
– در فاصله چند ماهه‌ای که انجمن صنفی تشکیل شده، انجمن چه اقداماتی صورت داده است؟
اولین اتفاقی که به لطف یکی از گرافیست‌های برتر کشور آقای ابراهیم حقیقی رخ داد، طراحیِ نشانِ انجمن صنفی بود. ایشان لطف کردند و این نشان را به انجمن گالری‌داران هدیه کردند. طی جلساتی که تقریباً هر هفته داشته‌ایم، مشغول بررسی هستیم تا چگونه مطالبات انجمن را پیگیری کنیم. اساسنامهی انجمن در ابتدا توسط آقای سید محسن هاشمی که اینک مدیر مؤسسه‌ی ماهِ مهر است و پیشتر سابقه موزه‌داری داشته، نوشته و تنظیم شد. همچنین به دنبال تنظیم منشور اخلاق حرفه‌ای گالری‌داری هستیم و نشانی وبسایت انجمن را نیز به ثبت رسانده‌ایم. فعلاً سعی داریم هر چه بیشتر اعضا را با سازوکار انجمن آشنا کنیم. حق عضویت اولیه و سالانه‌ای برای انجمن صنفی تعیین کرده‌ایم و امیدواریم که همکاران هر چه زودتر نسبت به پرداخت حق عضویت و ورودیه برای تجهیز دبیرخانه انجمن اقدام کنند.
هم چنین نامه‌ای توسط رئیس هیأت مدیره انجمن به شهرداری تهران ارسال شده تا وقت ملاقاتی با شهردار تهران داشته باشیم. انجمن صنفی از شهرداری تقاضا دارد تا ضمن متوقف کردن مزاحمت‌های شهرداری‌های مناطق امکان برخورداری از یک تابلوی راهنما سر کوچه برای هر گالری فراهم شود. همچنین در این نامه از شهرداری تقاضا کرده‌ایم که در هر فصل ۲ هفته را به تابلوهای فرهنگی برای برنامه‌ی گالری‌ها اختصاص دهند و به این ترتیب برنامه‌ی گالری‌ها در سطح وسیعی اطلاع‌رسانی شود. ما نیاز داریم که یک مقدار فرهنگ تجسمی عمومی‌تر از وضع کنونی شود.
تلاش داریم وقت ملاقاتی از وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی بگیریم، برای اینکه انجمن صنفی بتواند از این پس، در تعیین صلاحیت حرفه‌ایِ متقاضیان گالری‌داری مشارکت داشته باشد. به هر حال ما به عنوان یک صنف این حق قانونی را داریم تا در تعیین صلاحیت حرفه‌ایِ متقاضیان و آنچه به کسب و کار گالری‌داری مربوط میشود، مشارکت داشته باشیم.
– یکی از مشکلاتی که جامعه تجسمی از آن رنج می‌برد، نبودِ کارشناسان حقوقی است و مسائل حقوقیِ حوزهی تجسمی اغلب بی‌پاسخ می‌ماند. آیا انجمن صنفی در پیِ رفعِ این کاستی‌ها بوده؟
نخستین فعالیت‌هایِ پیشِ رویِ انجمن نظامند کردن امورِ مبتلا به گالری‌داری است از جمله تدوین منشور اخلاق حرفه‌ای گالری داری، رایزنی با وزارت اقتصاد برای تعیین یک شعبه اختصاصی به منظورِ تبیینِ سازو کار گالری‌داری و امکانِ درستِ شمول معافیت مالیاتی است. قطعاً در طی این مسیر از مشاوران حقوقی برای روشنگری و پیگیری حقوق اعضا بهره خواهیم برد.
– اغلب تخلفات حوزهی تجسمی بی‌آنکه پیگیری درستی شود، بی‌سرانجام رها میشود. آیا در این زمینه نیز انجمن اقدامی خواهد کرد؟
بله. پس از تدوین و تصویب نظام‌نامه‌ی حرفه‌ای و ابلاغ به اعضا و اعلان عمومی، کمیته رفع اختلاف و رسیدگی به شکایات کارش را آغاز می‌کند. در وهله‌ی اول به اختلافات بین اعضا رسیدگی می‌کند. دوم اگر هنرمندان با اعضای انجمن دچار مشکل شوند، می‌توانند به این هیأت رجوع کنند و تقاضای حل اختلاف‌شان را داشته باشند. سوم اینکه حتی اعضایی که جزو انجمن هم نیستند، می‌توانند از این هیأت بهره بگیرند و مسائل را رفته‌رفته حل کنند، و چنانچه ما بتوانیم درست عمل کنیم، طبیعتاً اعتمادِ دیگر همکاران‌مان هم جلب میشود و به تدریج به ما ملحق می‌شوند. خوشبختانه تخلفات و مشکلاتِ حقوقی در حد گسترده‌ای در حوزهی تجسمی اتفاق نمی‌افتد. همکاران ما اغلب افرادِ شریف و منضبطی هستند که سعی می‌کنند از حاشیه‌ها به دور باشند. به هر حال، گاهی تخلفاتی صورت می‌گیرد ولی مگر چند درصد از این تخلفات به گالری‌ها مربوط میشود؟ اغلب گالری‌داران باسابقه‌ی تهران، سال‌هاست که با پیشینه‌ای خوب مشغول فعالیت‌اند. حالا ممکن است گاهی مواردی پیش بیاید ولی چیز فراگیری نیست که ما بخواهیم تمام نیروی‌مان را از همان ابتدا به آن اختصاص دهیم. انجمن صنفی نوپاست و معادل دیگری نداشته پس ناگزیر است، مسائلش را قدم به قدم پیش بَرَد.
– بعضاً گالری‌هایی هستند که با استانداردهای رایج گالری‌داری اداره نمی‌شوند. آیا انجمن صنفی در پیِ اعمال این استاندارها می‌باشد؟
بله. ما پس از تدوین نظام‌نامه‌ی حرفه‌ای آمادگی داریم تا اعضا را به سوی رعایت استانداردهای حداقلی راهنمایی کنیم. همچنین همان‌طور که پیشتر نیز متذکر شدم، در حال رایزنی با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستیم تا در تصمیم‌سازی‌هایی که به کسب و کارمان مربوط است مشارکت داشته باشیم. طبعاً به هر میزانی که توفیق یابیم امکان رعایت استانداردها بیشتر میشود.
– به نظر شما وظایفِ دفتر هنرهای تجسمی با وظایف انجمن صنفی چه ارتباطی با هم پیدا می‌کنند و این رابطه در چه صورتی به پیشبردِ اهداف و بهبود شرایط منجر میشود؟
انجمن صنفی قرار نیست در وظایف هیچ نهادی تداخل ایجاد کند. دفتر هنرهای تجسمی نهادی حاکمیتی است. ما نهادی مردمی و غیرانتفاعی هستیم. قانون وظایف و اختیارات ما را معلوم کرده است. در حقیقت ما با یکدیگر مکمل هستیم نه متنافی! مثلاً در قانون چهارم و ششم توسعه‌ی اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی؛ دولت مکلف شده است همه تصدی‌گری‌ها و صدور بخشی از مجوزهایش را به انجمن‌های مردمی یا بخش خصوصی واگذار کند. ما تنها می‌خواهیم در کار حرفه‌مان مورد مشورت قرار بگیریم و یا در تعیین صلاحیت‌ها حق اظهار نظر داشته باشیم. بحث این است که هر انجمن صنفی، طبق قانون، تعدادی اختیارات، وظایف و حقوقی دارد که ما سعی داریم به این حقوق حقه برسیم.
– منظورم مرزِ بین فعالیت‌های انجمن صنفی و دفتر تجسمی است.
این مرز را قانون تعیین کرده است و این قانون‌ها نیز وجود دارند. ما به هیچ وجه قصدِ تخطی از قانون نداریم.
– آیا اطلاعات اعضا به صورت مکتوب عرضه خواهد شد؟
بله، در وبسایت انجمن همه‌ی اعضا معرفی خواهند شد و اطلاعاتِ تمام اعضا در آن به صورتِ عکس، توضیحات و تاریخچه‌ای از گالری قرار خواهد گرفت.
– انجمن صنفی چه هدفی را دنبال می‌کند؟
هدف اصلی ما، مراقبت از فضای کسب و کار، و همکاری با وزارت‌خانه‌هایی است که برای توسعه‌ی هنر و اقتصاد هنر با ما در ارتباطند، مثل اغلب انجمن‌های صنفی. مهم‌تر اینکه سعی داریم همکاریِ میان هم‌صنف‌ها و دوستان‌مان مستمراً وجود داشته باشد، چون تلاش ما این است که بدنه‌ی این حرفه بتواند خوب و درست عمل کند.
– مسائل مالی انجمن چگونه رفع و رجوع میشود؟
در اساسنامه علاوه بر حق عضویت، کمک‌های بلاعوض دولتی، خصوصی و… نیز پیش بینی شده است.
گفتگوهای دیگر در همین زمینه را اینجا دنبال کنید:
- هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
- مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
- بررسی پیامدهای جداسازی انجمن صنفی گالری داران تهران و شهرستان‌ها
- هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
- مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
- گفتگو با هادی مظفری | شاید اجتماعِ گالری‌ها کمک کند
- هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
- مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
- انجمن صنفی خطوط مشترک را ترسیم می‌کند/ کمک به مستندسازی آثار هنری
- هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
- مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
- نادر سیحون از کمبود کارشناس و مشاور هنری در گالری‌ها می‌گوید
- هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
- مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
- “انجمن صنفیِ گالری‌دارها” محلی برای بحث و تصمیم‌گیری‌های حساس
