آسیبِ سِلفی| پرونده اعتیاد به شِکر تصویری
قسمت اول
آوام مگ: ترجمه‌ی سارا اوسطی
یک عکاس از نوجوانان خواسته است تا عکس‌های خود را تا زمانی که تصور می‌کنند مناسبِ گذاشتن در فضاهای مجازی است ویرایش کنند، که نتایجِ حاصل تکان‌دهنده است.
پروژه‌ی «آسیبِ سِلفی» (Selfie harm) جان رنکینِ (John Rankin) عکاس نشان می‌دهد که تغییردادنِ ظاهر خود برای رسانه‌های اجتماعی چه‌قدر سریع و راحت است. یک مجموعه‌عکسِ جدید نشان می‌دهد که برخی از مردم چه‌مدت برای ادیت عکس‌هایشان در اینستاگرام زمان می‌گذارند. این پروژه، توسط رنکین عکاس مشهور، از ۱۵ نوجوان بریتانیایی خواسته است تا در پنج دقیقه طوری عکس‌های خود را ویرایش کنند که برای رسانه‌های اجتماعی آماده شوند.
بسیاری از آن‌ها بینی‌شان را باریک‌تر، چهره‌هایشان را لاغرتر، کک‌و‌مک‌های خود را اصلاح، چشم‌ها و لب‌هایشان را بزرگ‌تر کرده و آرایش کرده‌اند. رنکین می‌گوید پروژه‌ی آسیبِ سِلفی نشان می‌دهد که ما در دنیایی از «ترس از گم‌شدن»، ناراحتی، اضطراب فزاینده، و دفرمه شدنِ اسنپ‌چَتی زندگی می‌کنیم.این مجموعه‌عکس نشان می‌دهد که برخی از افرادِ جوان، پیش از پُست‌کردنِ عکس در رسانه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام، برای ویرایش چهره‌شان چه‌مدت زمان می‌گذارند؛ و نتیجه بسیار تکان‌دهنده است.
در این پروژه، تحت عنوان «آسیبِ سلفی»، رنکین عکاس مشهورِ بریتانیایی از ۱۵ نوجوانِ ۱۳ تا ۱۹ ساله‌ی بریتانیایی عکاسی کرد. سپس از نوجوان‌ها خواسته شد تا ۵ دقیقه برای ویرایش عکس‌شان زمان بگذارند تا مناسبِ منتشر‌کردن در فضای مجازی شود. این عکس‌ها نه‌تنها نشان می‌دهند که (به لطف فراوانی امروزه‌ی اپلیکیشن‌ها) تغییرچهره در چنددقیقه چه‌قدر ساده است، بلکه فشاری را هم که نوجوانان برای داشتن چهره‌ای خاص متحمل می‌شوند آشکار می‌کند.
بسیاری از دختران بینی خود را باریک‌تر، چهره‌هایشان را لاغرتر و کک‌و‌مک‌ها را اصلاح کردند. برخی چشم‌ها و لب‌هایشان را بزرگ‌تر کرده و آرایش را هم اضافه کرده‌اند. رنکین می‌گوید: «مردم از الگو‌هایشان تقلید می‌کنند و تمام این‌ها برای گرفتن لایک در دنیای مجازی است.»
او در ادامه می‌گوید: «این دلیلِ دیگری است برای این‌که چرا ما در دنیایی از «ترس از گم‌شدن»، ناراحتی، اضطراب فزاینده و دفرمه‌شدنِ اسنپ‌چَتی زندگی می‌کنیم. اکنون زمانِ به‌رسمیت‌شناختنِ اثرات مخرب رسانه‌های اجتماعی بر تصویرِ شخصی است. اگر چه زنان جوان گفته‌اند که تصاویر دست‌نخورده‌ی خود را ترجیح می‌دهند، اما هیچ‌کدام از آن‌ها ظاهرشان را دست‌نخورده باقی نگذاشتند.»
رنکین اضافه می‌کند: «من متوجه شدم که تغییراتِ هرچند کوچک چه‌قدر بزرگ و حیرت‌انگیزند. این بسیار ساده است، تقریباً مانند ایجاد یک شخصیت کارتونی از خودتان. «حتی حیرت‌انگیزتر این است که هیچ بحث و گفتگویی در‌این‌باره وجود ندارد. چیزی مانند فتوشاپ، که برنامه‌ای بسیار پیچیده‌تر و غیرقابل دسترس‌تر است، به‌واقع تبدیل به بخشی از مبحث مهمّ اخلاقِ اجتماعی شده است. «این فیلترها ابزاری بسیار جدید و به‌نظرِ من بسیار خطرناک هستند، تقریباً مثل دسترسی‌یافتنِ یک نوجوان به یک فتوشاپ‌کارِ ماهر.»
این عکس‌ها بخشی از یک نمایشگاه با عنوان «رژیم تصویری» هستند. یک پروژه توسط M&C Saatchi, Rankin, and the MTArt Agency team ، که طراحی شده تا کشف کند که تصاویر چه‌گونه بر سلامت روانیِ ما تأثیر می‌گذارند.
در وب‌سایت پروژه آمده: «در عصرِ تأثیرگذاری، ما روزانه هزاران تصویر را به‌صورت فزاینده دریافت می‌کنیم. تصاویری بیش‌از‌اندازه دست‌کاری‌شده و غیرقابل‌تحمل از لحاظ جنسی به‌سرعت و در کوتاه‌مدت ارائه می‌شوند. آن‌ها اغلب ما را با حسّی پوچ و ناکافی رها می‌کنند. این‌ها کالری‌های توخالی هستند، کالری‌های تصویری که ما در آن‌ها زیاده‌روی می‌کنیم چون آن‌ها آن‌جا هستند. اشتهای ما برای این نوع محتوا سیری‌ناپذیر است. این یک «شِکر تصویری» است و ما معتاد هستیم!»
مصرف بیش از حدّ این محتوا سلامت روانی شما را به‌طور جدی به خطر می‌اندازد.
منبع: https://www.thisisinsider.com/
قسمت بعدی این پرونده را اینجا بخوانید.
مقدمه این پرونده را اینجا ببینید:
- هنرمند/منتقد؛ هم این و هم آن
- مسعود اسکندری ؛ عکاس مهاجر
- اعتیاد به شِکرِ تصویری: مفهومِ «دیدن» در شبکه‌های اجتماعی
