ستاره امین‌الهی آثارش را با الهام از مولانا به کاما برد
مجسمه‌ها‌یی انتزاعی که درعین پیچیدگی سادگی خود را حفظ کرده‌اند
به گزارش آوام مگ: «ستاره امین‌الهی» مجموعه‌ی «آشیانه در عدم» را برگرفته از شعر مولانا و درک مفهوم عدم را تأثیر گرفته از این شاعر می‌داند و می‌گوید: «برخلافِ مفهومِ رایجِ نیستی، «عدم» را مبنای هستی و در ساحتی ورای زمان و مکان می‌داند. جایی که منبعِ امکاناتِ بی‌شمارِ بودن است؛ هم‌چنین عنوان نمایشگاه برگرفته از «در عدم آشیانه کن»، مصرعی از مولاناست.»
نمایشگاه «آشیانه در عدم» با نمایش آثار حجم ستاره امین‌الهی، مجسمه‌ساز و معمار ایرانی، از ۱۳ تا ۲۴ اردیبهشت در گالری «کاما» برپاست؛ این نمایشگاه دومین نمایشگاه انفرادی این هنرمند درتهران است.
این مجسمه‌ساز در توضیح کانسپت مجموعه‌آثاری که در «آشیانه در عدم» نمایش داده است، می‌گوید: «در بخشی از آثارم گذر زمان و تأثیرات آن و در بخش دیگری از آثار، حالت ماورای زمانی، بررسی می‌شود. در نگاهی موشکافانه‌تر واژه‌ی «زخم» در گذارِ زمان، تجسّم و تفکیک می‌شود. در اثر اول حرف «ز» را، که نماد دیروز است، به‌گونه‌ای انتزاعی تجسّم می‌بخشد. دراثر دوم، حرف «خ» نماد امروز است؛ که آثار بهبود و التیام را نوید می‌دهد و مجسمه‌ی سوم، حرف «م» که حرفِ پایانی است نمادی از فردای زخم است. در مجموعه‌ی بعدی با حروف «عدم»، حالت یکسانی برقرار است. «عدم»، به‌وجود‌آورنده و ماورای زمان است و گذر زمان را برنمی‌تابد.»
ستاره امین‌الهی درباره‌ی استفاده از متریال چوب، آینه و شیشه‌های رنگی در آثار حجمیِ به‌نمایش‌درآمده می‌گوید:
«چوب به‌عنوان مادّه‌ای زنده و به‌واسطه‌ی بافت زیبا و رنگ‌های متنوعی که به‌دست می‌دهد، انتخابی است که همواره علاقه‌مند به حفظ آن بوده و هستم. پنجره‌های اُرُسی و نیز آینه‌کاری‌های به‌غایت زیبا که در قصرها و خانه‌های اعیان و یا اماکن مذهبی کار شده است، ظرفیت شگرفی به جهت تحوّل هنرهای تجسّمی و به‌خصوص آثار حجمی در خود دارند. عبور این عناصر و المان‌های کم‌نظیر معماری از صافیِ دغدغه‌های این روزگار، به ایجاد مظاهر تازه انجامید.»
این مجسمه‌ساز درباره‌ی تکنیک اجرایی آثارش می گوید: «لایه‌های ظریف و تراش‌خورده‌ی چوب را سمباده‌کاری کرده، روغن زده و آن‌ها را روی‌هم یا در کنارهم چسبانده‌ام. بُرش‌های ظریف آینه نیز بر‌خلاف روش معمول بر روی هم قرار داده می‌شود. درنتیجه خاصیت آینه‌واری و در اکثر ساعات در نور طبیعی یا مصنوعی سایه‌های رنگی به چشم می‌خورد که ملهم از پنجره‌های اُرُسی است.»
هم‌چنین درباره‌ی رویکرد تازه‌ای که در خلق این مجموعه در پیش گرفته است، گفت: «کارهای این مجموعه در قیاس با مجموعه‌ی پیشین، ابعادی به مراتب کوچک‌تر و فرم‌هایی پیچیده‌تر دارند. این مجسمه‌ها‌ی انتزاعی به رغم پرکار‌بودن و جزئیات فراوان، نوعی سادگی را در خود حفظ کرده‌اند. از بُعد کاربردی‌بودن کاسته و بر مجسمه‌واریِ کارها افزوده شده است. دلیل تمام این تفاوت‌ها تمایل به عبور از یک مکان و تلاش در جهتِ برداشتن گامی به جلو بوده است. ماندن در نقطه‌ی امن و تکرار آزموده‌ها به معنای خروج از وادی خلّاقیت است .
نمایشگاه‌های دیگر را اینجا دنبال کنید.
