آمریتا شرگیل، نقاش هندوها و فریدا کالوی هند
پرونده‌ی معرفی هنرمندان معاصر هند
قسمت دوم: آمریتا شِرگیل
آوام مگ به قلم: سارا بافتی زاده
Amrita Sher-Gil«آمریتا شرگیل» (۱۹۴۱- ۱۹۱۳) یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان زن پیش‌رو در اوایل قرن بیستم و پیش‌گام در هنر مدرن هند است. او از مادری مجار و پدری هندی که از طبقه‌ی اشراف سیک و تحصیل‌کرده‌ی زبان فارسی و سانسکریت بود به دنیا آمد. شرگیل به‌خاطر سبک زندگی، شخصیت محکم و سرزندگی‌اش جایگاه ویژه‌ای داشت و منادی فمنیست‌‌های سه دهه بعد در هند شد.
آثار او هم‌تراز با استادان رنسانس بنگال و در زمره‌ی گران‌ترین نقاشان هندی قرار دارد؛ تا آن‌جا که «فریدا کالو»ی هندوستان نامیده می‌شود. وی به ایتالیا و پاریس سفر کرد و با هنر روز آشنا شد. اثری به نام دختران جوان او را به جوان‌ترین عضو «گرند سالن» تبدیل و مدال طلا را از آن او کرد.
او در آثارش تحت تأثیر «گوگن» بود. یک تور فرهنگی ترتیب داد و از اصالت و تازگی غارهای «آجانتا» و «الورا»، معبدی ساخته‌شده در کوه، نقاشی‌های دیواری کاخ «متانچری» در «کوچین» و… بسیار شگفت‌زده شده و با مینیاتورهای هند آشنا و عاشق «Basohli school» شد.
آثار پر تعداد او نشان از هیجان و احساس بسیار زیاد او در کارنامه‌ی فعالیت‌هایش دارد. آمریتا زنی درون‌گرا بود که همواره هویت هندی و مجار خود را حفظ کرده بود؛ و در پرتره‌‌هایش خود را به سبک زنان تاهیتی نقاشی می‌کرد.
او با اعلام این‌که سبک آثارش تماماً هندی است، به نقاشی از مردم هند و سبک زندگی فقیرانه‌ی آنان پرداخته، می‌گفت: « بعد از سفر به هند رسالت هنری خود را درک کردم؛ نقاشی زندگی هندوها، به‌ویژه هندوهای فقیر، نقاشی سکوت، تسلیم و صبر بی‌نهایت، برای نشان‌دادن چهره‌های قهوه‌ای مردمان هند.»
آمریتا در سال ۱۹۳۹به همراه همسرش، «ویکتور اگان»، در «سارایا»، روستایی در منطقه‌ی «گوراخ‌پور» هند، ساکن شدند .زندگی همراه با افسردگی آمریتا در آن روستا، او و همسرش را بر آن داشت به «لاهور» که بعدها بخشی از خاک پاکستان شد، مهاجرت کنند؛ اما چند روز پیش از نمایش انفرادی آثارش بیمار شد.
آمریتا در ۵ دسامبر ۱۸۴۱، درست در زمانی که به سمت محبوبیت و شهرت در حرکت بود، در سن بیست‌وهشت‌سالگی، به علت مشکلات سقط دومین جنینش درگذشت.
او با هم‌ذات پنداری روح هند، نبوغ خلاق هندی و ضعف‌های هنر هند معاصر که از آن آگاه بود، عشق پایدارش به هند را ثابت کرد. یونسکو در سال ۲۰۱۳، سالگرد صدسالگی‌اش را سال بین‌المللی آمریتا شرگیل نامید.
منابع:
- کاننا، بالراج؛ کورتا، عزیز و یزدان‌پناه، مریم: هنر هند معاصر، چاپ یکم، نشر نظر، ۱۳۹۵.
- اسمیت، ادوارد لوسی، سمیع‌آذر، علیرضا: جهانی‌شدن و هنر جدید (آخرین جنبش‌های هنری ۲)، نشر نظر، ۱۳۹۱.
- https://fa.wikipedia.org
- https://artsandculture.google.com
- www.tabriz-emrooz.ir
- www.autgram.com/tag/amritashergil
قسمت قبل از این پرونده را اینجا دنبال کنید:
