چشمهای بسته، کلکسیون درد و هرززاد
مروری بر نمایشگاههای تجسمی اخیر استان مازندران
مجله هنرهای تجسمی آوام: به قلم نویسنده مخاطب محمد ستونه
ترنم با چشمهای بسته می‌آید
نمایشگاه “چشم های بسته” ترنم علیزاده در گالری روحا – بابل
نمایشگاه نقاشی ترنم علیزاده با عنوان چشمهای بسته به تاریخ نوزده دی نودوهشت با حضور اساتید و هنرمندان مطرح مازندران در گالری روحا در شهر بابل با دوازده اثر افتتاح شد و در تاریخ بیست و یک دی ماه نودوهشت با فروش پنج اثر به کار خود پایان داد.
در استیتمنت نمایشگاه آمده است:
چشمهای بسته و مخدوش و لبان نامفهوم و گردنهای باریک…
به بایدهایی که نباید..
لورا مالوی میگوید: به زنان جایگاه فروتر و بی کنش
کسانی مه نگریسته میشوند واگذار میشوند،
درحالی که مردان سوژه های کوشا هستند که نگاه میکنند،
او همیشه ابژه ی نگاه و زیبایی بوده و هست
خالی از لطف نیست، کمی گستاخی…
درمواجهه نخست با این نمایشگاه ابتدا استیتمنت بیانگر دغدغه هنرمند و چرایی آثار است ، ﻣﺴاﻟه ﺑازنمایی جنس زن و ﻣطاﻟعه آن از نخستین ادوار ﺗاریخ ﺗا دوره ﻣعاصر یکی از ﻣﻬﻤﺘرین ﻣﺒاﺣث در ﺗاریخ هنر ﺟﺪید به ﺷﻤار ﻣﯽرود.
بسیاری از منتقدان و ﻣﻮرﺧان هنر ﺑا تکیه ﺑر نظریه نگاه ﺧیره لکان اﻋﺘﻘاد دارند که در طﻮل ادوار ﮔﺬﺷﺘه زن ﺑر اﺳاس ﺗعاریف رایج از ﻣفهوم زنانگی به عنوان ابژه ای در مقابل این نگاه خیره ﻣردانه ﻗرار ﮔرفته اﺳﺖ. نقاش مرد همواره ﺑر ﺧﺼﻠﺖ های تنانه و ﺷﻬﻮانی او ﺗﻤرﮐﺰ داﺷﺘه اﺳﺖ . در ﺟﻬانی ﮐه ﺑا ناﺑراﺑری جنسی نظم یافته اﺳﺖ، ﻟﺬت نگاه ﺧیره، بین فعال/ ﻣردانه و ﻣنفعل/ زنانه ﺗﻘﺴیم ﺷﺪه اﺳﺖ: ﻣردان نگاه ﻣﯽکنند و زنان آﻣادﮔﯽ ﺑرای نگاه ﺷﺪن را ﺑه نمایش ﻣﯽﮔﺬارند. زن در پرتره نگاریها در حالتی مطیع و منقبض در مقابل نگاه قرار میگیرد. و موج های اول و دوم فمینیسم در غرب برای مقابله با این نگاه جنسیتی به میان آمدند.
ترنم علیزاده در نقاشیهایش سراغ همین موضوع رفته است و با دریافت های خود از شرایط فرهنگی و اجتماعی دنیای پیرامونش سعی بر نشان دادن زن در دنیای کنونی دارد.
تابلوهایی با اندازه های تقریبا متوسط و ترکیب بندی ها ، محکم و رنگهایی که به درستی انتخاب شده اند، ضرب قلم از توانایی هنرمند در به تصویر کشیدن پرتره زن در فضای اکسپرسیونیستی سخن میگوید و پرتره هایی با چشمان بسته که در بعضی آثار چشمها و دربعضی دیگر لبها پوشیده شده است ، باعث میشود مخاطبان با داستان و دنیای هر اثر درگیر شوند
چشم های بسته اولین نمایشگاه ترنم علیزاده بعد چند نمایشگاه جمعی در سالهای اخیر است که در گالری روحا با همت کیوریتور و هنرمند ارزشمند روحا تیموری شکل گرفت. به گفته روحا تیموری مسیری که ترنم علیزاده دارد طی میکند نویدبخش روزهای خیلی خوبی برای این هنرمند است و باید منتظر کارهای او در نمایشگاههای بعدی او بود.
کلکسیون دردی از فروزان سلیمانی
گزارش نمایشگاه “کلکسیون درد” در گالری ایسو
نمایشگاه کلکسیون درد با هنربانی فروزان سلیمانی که در تاریخ بیست دی نودوهشت با حضور هنرمندان مطرح مازندران در گالری ایسو افتتاح شد ، این نمایشگاه پروژه¬ای از گروه برجاس است که متشکل از هفده اثر از هنرمندان این گروه می باشد. دراستیتمنت این نمایشگاه میخوانیم :
پروژه با قالبی ملهم از فرم کلکسیون‌سازی و با محتوای آلزایمر تاریخی شکل گرفته است. خلأهایی در حافظه تاریخی ما پر نشده باقی می‌ماند که اغلب با تاریخ برساخته پر میشود. گاه خلأها در این بین نادیده گرفته شده و خط سیر تاریخ برساخته برای ما واقعی‌تر از چالش میان خلأهاست. رجوع به اسناد در بعضی مواقع می‌تواند خلأها را روشن کند، البته اگر کماکان سندها دچار این برساختگی نشده باشند. تاریخ را بر می‌سازند و ما دچار آلزایمر تاریخی میشویم. بیمار دچار آلزایمر ممکن است در تکلم و یافتن کلمات مناسب مشکل پیدا کند و در نتیجه کم حرف و گوشه‌گیر شود. در موارد پیشرفته‌تر بیمار آگاهیش را نسبت به بیماری از دست داده و نمی‌داند دچار ناتوانی در انجام برخی کارها است و بتدریج ممکن است توانایی حرکتی بیمار هم دستخوش آسیب شده و مکرراً تعادلش را از دست داده، زمین بخورد. عدم گفتگو پیرامون خلأهای فرهنگی و تاریخی باعث فراموشی خلأها و عدم تغییر خرافه‌ها و چالش‌های بیرون زده فرهنگی در بستر زیست اجتماعی شده و در نهایت در نقطه‌ای حیاتی بروز آن خلأها در ما درد مشترک ایجاد میکند. به وسیله آلزایمر نهادینه شده توسط تاریخ برساخته انسان در بزنگاه‌های مختلف تاریخی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی فرصت‌های طلایی را از دست می‌دهد که این در ادامه برای ما کلکسیونی از درد بی‌هویتی را به همراه می‌آورد.کلکسیونی از هر آنچه حل نشده باقی مانده و در یک بستر درد مشترک ایجاد میکند.انسانی که در بستر زیستی من زندگی میکند چیزهایی را از دست داده که اساساً از دست دادنی نبود مثل آزادی یا شادی. انسانی که شرایط گفت‌وگو را از دست داده و صرفا در جهت پذیرش یک گفتمان یا شناور در آن زیست میکند.
مخاطب با ورود به نمایشگاه و مطالعه استیتمنت، فضای کلی نمایشگاه را درک میکند، آثاری که در دو سالن به نمایش درآمده اند و سعی بردرگیر کردن هرچه بیشتر مخاطب و تعامل با آن را دارند. در سمتی از سالن اصلی با آثار رضا رضوانی، شقایق شعبانی، محدثه رنجبر و عیسی چولاندیم که با محوریت تصویر و عکس هستند و در سمت دیگر سالن با آثار فروزان سلیمانی، سعید یعقوبی، بنفشه متولی ، علی فاضلی و احسان رضایی که با استفاده و چیدمان اشیاء هایی که درتاریخ زندگی ما نقش دارند روبرو میشویم.
در سالن دوم که در طبقه زیرین واقع است با آثاری از حمید اسدزاده ، اکبر راد، مصطفی معصومی ، فرزانه قلی زاده ،مژگان فاضلی، زینب فاطمی و سارینا فاضلی مواجه میشویم که قالب روایتی دارند.
فروزان سلیمانی به خوبی توانسته با انتخاب آثاری درست ، پیوند زیبایی شناسانه ای را برای بیان موضوع خویش برقرار کند البته میتوان گفت بعد از پنجاه نمایشگاه گروهی ، اعضای گروه برجاس به خوبی توانسته اند یکبار دیگر خط فکریای که تمام این سالها دنبال کرده اند را به بهترین نحو اجرا کنند و مخاطبان بسیار زیادی را جذب نمایشگاه خود کنند.
نمایشگاه “کلکسیون درد” تا تاریخ یک بهمن نودوهشت در گالری ایسو آمل واقع در خیابان شهید بهشتی، ابتدای اندیشه ۹ میزبان علاقمندان به هنر است.
تعریف واژه «بودن» با رومینا عابدی
نمایشگاه “هرز زاد” رومینا عابدی در گالری هفت آیینه
نمایشگاه نقاشی رومینا عابدی با عنوان هرز زاد به تاریخ بیست و یک دی ماه نود وهشت در گالری هفت آیینه شهر ساری با ده اثر افتتاح شد و در تاریخ بیست وسوم دی ماه نود وهشت به کار خود پایان داد.
در استیتمنت نمایشگاه آمده است:
ما پشت به این وجود داریم
کاندر شکم فنا، جنینیم
مولانا
ایده ی این مجموعه برگرفته از کتابی از اوریانا فالاچی با عنوان *نامه به کودکی که هرگز زاده نشد* است، تصمیم من برای این مجموعه نقاشی هایم،تصویرسازی از دنیای “هرگزبودن” یا دنیای”قبل از بودن” است. که در کتاب جمله ای هست که راوی به فرزندی که احتمال می دهد آبستنش باشد، می گوید “شاید چندصباحی بودن ، بهتر از هرگز نبودن است”.
به این جهت دنیای قبل از بودن برایم قابل توجه است که اصلا باور “دنیای بودن” برایم دشوار است کما اینکه واژه “بودن” تعاریف پیچیده ای در ایدئولوژی های متفاوت دارد و درک قطعی از آن نمیتوان داشت و اما در بیانیه تعریف واژه “بودن” در بین عموم مورد نظرم است.
من در این مجموعه از تکنیک هایی مثل چینش نقطه های پی در پی، هزاران هزار نقطه روی هم با کیفیت-های تصادفی، استفاده کردم که به آنچه از خلقت در اندیشهام تزریق شده یا که خودم به مرور درک کردم ارجاعی داشته باشم .
این اولین نمایشگاه انفرادی رومینا عابدی بعد از چند نمایشگاه گروهی است، همانطور که در استیتمنت نمایشگاه آمده است هنرمند قصد ندارد از ایدئولوژیهایی که در سالیان دراز هنرمندان را درگیر خود کرده است، پیروی کند و فقط سعی بر ترسیم جهانی دارد که با تاثیر از ضمیر ناخودآگاهش و نگاه دوگانگی ای که در خلاء سیر میکند به دنبال چگونگی زیستن میگردد. آثار این نمایشگاه با استقبال بسیار خوبی از مخاطبان روبرو شد.
